En dan nog wat: als ik zijn jarenlange gesnurk nog moet pay-backen, mag ik nog wel even door zagen. Al ben ik volgens meneer aardig op weg.
Schone slaapster
Jij mag absoluut geen seconde, zelfs geen nanoseconde denken dat ik hier blij mee ben. Integendeel! Ik vind het verschrikkelijk! Ik wil dit niet! Dat ik als vrouw snurk vind ik vreselijk. Ik bedoel maar. Snurken vind ik enorm on-sexy, niet vrouwelijk, vreselijk boers, oerlelijk, en werkelijk afschrikwekkend. Het doet intens zwaar afbreuk aan het feit dat ik dacht een schone-slaapster te zijn.
Zoals op deze tekening 'Expectation' getekend door mijn dochter Celine van Valen
Het enige schone aan mij is dat ik vlak voordat ik mijn bed in kruip even onder de douche stap. Hoe schoon wil je me hebben?
Goedemorgen?
De geluiden die ik vervolgens (gelukkig niet ieder-nachtelijks) weet te maken zijn alles behalve schoon. Het is zelfs zo erg dat ik aan het ontbijt niet meer durf te vragen of Marcel lekker sliep. Soms antwoord hij met:
,,Ja.” Andere keren blijft hij stil en kijkt me aan met één opgetrokken wenkbrauw en een blik van: wil je het echt weten?
Nope! Ik weet genoeg. Dus vraag ik niet meer hoe hij sliep. Dan krijg ik ook geen gesnurkt antwoord.
Hemelpoort
Komt Celine even later aan tafel:
,,Bah, dat gesnurk.”
,,Oh ja, was papa weer op dreef?”
,,Nee ik! Ik vind dat wij vrouwen zo gemaakt hadden moeten zijn dat we niet kúnnen snurken.”
,,Hoe kun je dat nou zeggen, momma? Dat kan toch niet?”
,,Oh nee, wij zijn ook zo gemaakt dat we iedere maand ongesteld worden. Zo lelijk! Ik vind daarom dat wij niet moeten kunnen snurken. Dat het alleen iets van mannen is.”
,,Weet je wat jij moet doen?”
,,Nou?”
,,Dien een klacht in.”
,,Waar?”
,,In de hemel.”
,,Oh girl, mijn klachtenlijst ooit gezien? Ik ben bang dat Iemand mij de poort wijst als ik mijn lijst daar boven presenteer .” Die lijst verbrand ik liever.
,,Graag momma."
Peptalk
Al weet ik dat hooikoorts ten grondslag ligt aan mijn nachtelijk geronk, toch hoop ik dat mijn zus er iets zinnigs op kan zeggen. Ze is huisarts.
,,Zus, dat gesnurk, dat vind ik dus echt niet kunnen.”
,,Tja, meid, we worden er niet jonger op.”
,,Hé, bedankt! You don't make my day. Wat heeft dat er mee te maken?”
,,Nou gewoon…” Daar heb je het al, zusterlijke nuchterheid: ,,Alles zakt uit, dus ook alles in je keel.” Leuk, ouder worden, weer wat grijze haren erbij.
,,Zelfs dat waarvan ik dacht dat het niet uit kon zakken, zakt. Uitzakkende borsten, billen, nu ook alles in mijn mondholte en zelfs mijn Griekse pootjes zakken uit! Zus bedankt. Het was weer een opbeurend gesprek.”
Troostrijk
Dat ze gelijk heeft voel ik vlak voordat ik diep in slaap wegzak. Zo tussen wakker en slapen in, ontspant mijn keel zich om met één ademhaling de boel daarbinnen te voelen bewegen en rammelen. Tada! Er klinkt een snurk. Ik schrik vervolgens wakker, om niet meer te durven slapen. Daarom dit besluit: Ik blijf wakker! Draai me naar mijn lief die vredig slaapt. Ik wil hem niet wakker houden.
Zomaar ineens voel ik me gelukkig, want ik weet dat als hij weer wakker is, hij toch van me houdt. En gelukkig maar, tenminste iemand. Want wie wil mij nou nog na deze ontsnurkingen?
Met die geruststellende en ontspannen gedachten, wentel ik me even dieper in mijn dekbed. Ik weet me geliefd door mijn lief. Ik blaas hem een kusje toe en val in…
Nee, niet weer een snurk! Irene, wakker blijven!
