zondag 26 mei 2013

Great looks


Deze week wachtte mij de achtste en laatste avond4daagse met de groep van mijn zoon. Ik had er helemaal zin in. Elke jaar loop ik wel op met een gezellige wandelgenoot, waarbij gekwebbel en gebabbel gegarandeerd zijn. Zo ook op deze eerste avond.

Al van een afstandje viel haar aanwezigheid op. Wanneer, waar en hoe ik haar ook ontmoet ze is een lady, zelfs nu met regenachtig weer, weet ze zich te kleden. Zie haar staan in haar heerlijk, vrolijk, fleurig gekleurde bolletjesregenjas. Ik ben jaloers.

Mijn blik zakt direct omlaag, want ik weet, ze loopt het liefst op hakken. Echter nu ze voor de 10 kilometer gaat, stapt ze toch wel een klein beetje af van haar idee om een dame te moeten zijn.  Ze kon blijkbaar mijn gedachten lezen, want zei: “Ik had veel liever witte gympen aan.” Echter door het prachtige 2013-lenteweer, ging dat niet door. Ze droeg nu nette, zwartsuède laarzen, desondanks klopte het plaatje nog altijd. Daar staat een dame.

Ze gaf toe dat ze liever op hakken loopt. Ik dacht aan die super idioot rugverkrackende hakken van tegenwoordig, maar nee, die gaan ook haar te ver. Het zit hem dan ook wel in de leeftijd. Het zal ook niet zo zijn. De leefijd! Grrrr…
Toch zal ze er ook een beetje van balen, want lang is ze niet. Zo tussen de groepachters kijk je gemakkelijk over haar heen. Maar pas op hoor, ze is dan wel klein, doch groots in andere dingen!

Ik kijk even naar mijn eigen degelijke wandelschoenen en 20 jaar oude, suffe, bijna lekke regenjas. This is me! Duidelijk tijd om te gaan shoppen met mijn wandelmaat, want ik wil ook een kleurige bolletjesregenjas!

Al lopend stak ze een sigaret op.
Ja, daar raak je me normaal kwijt. Roken is NIET mijn ding. Het staat me niet. Niet één sigaret vond ooit mijn hand, laat staan mijn mond. Alleen nu wil ik de gezellie niet bederven en zeg er niets van. Volgens mij kent ze mij ook wel in deze. Blies dan ook netjes de rook de ander kant op.
Even snel als ik dat respecteerde, klonk er achter ons gehoest en “Ja, steek er lekker eentje op.”
Nog voordat ze er op kon reageren draaiden een paar jongeren voor ons zich om en kreeg ze de volle laag. Niet ik, maar de jongelui hebben haar even feilloos laten weten hoe ongezond ze bezig is en dat ze het verkeerde voorbeeld gaf. Die moet aan zijn gekomen. Volgens mij heeft ze niet meer echt genoten van die sigaret, maar ik zei niets. Oké een klein beetje dan.

Dan ineens kijkt ze me verschrikt aan. “Oh, Irene, is mijn mascara erg uitgelopen?” Waarschijnlijk zag ze mijn ogen en dacht: Oh jee, zo erg is het toch niet bij mij?! En ja, ik moest erkennen dat het een beetje uitgelopen was, maar het misstond niet. Vervolgens grijpt ze paniekerig naar haar tasje…

Zie je al voor je hoe ze grijpt naar haar Dolce & Gabbana tas van zo’n  € 1300,- euro's (zie bijgevoegde foto).  Doch nu ik haar tasje zie, kan ik mijn ogen niet geloven. Ik moet even in mijn ogen wrijven om te zien of dit werkelijkheid is. Zo prachtig als ze erbij loopt: fleurige regenjas, netjes opgemaakt, haar haar prachtig in stijl, nette laarzen en dan in haar hand: een H&M tasje. Zo’n H&M plastic, flut wegwerptasje.

Ze moet enorm lachen om mijn verraste reactie op het moment dat ze naar haar tas grijpt. Ik vraag haar: “Wilde je een spiegel of mascara dááruit halen?” Ik schaamde me haast om naast haar te lopen. Ik had tenslotte wèl mijn nette tas mee, incl. net toilettasje. Dit kan toch niet?!

Ze voelt blijkbaar dat ze wat moet uitleggen en bungelt ‘m triomfantelijk, stevig dicht geklemd in haar hand, voor mijn gezicht. De dure D&G tas ten spijt “dit tasje is wèl waterdicht!”