Vissen II

    ,,Eigenlijk is vissen echt iets voor jou. Ik zie jou hier wel zitten,” zei Marcel terwijl hij samen met mij genoot van een prachtig nabijgezicht. Een vergezicht konden we het niet noemen, want aan de overkant van de fortgracht van Fort Vechten ontnamen een wal en bomen ons dat zicht.

    Jaren geleden stonden we op hetzelfde plateau dat boven het water hangt en onderdeel is van het Klompenpad – Slagmaatpad. Wat ons betreft een aanrader, die wandeling. De plek trouwens ook.

Clou

Voor de rest dreef Marcels eerste opmerking nog op het water.

    ,,Hoe kom je erbij dat vissen iets voor mij is? Jij las mijn boek 'Vanuit mijn eierdopje’ en weet dat ik daarin beschreef dat de enige vis die ik al vissend op wil vissen de maquereaux au vin blanc is. Oké, de filet de maquereaux sauce tomate et basilic mag er ook zijn."

    Deze vorm van vissen heet in de volksmond overigens 'boodschappen doen'. En ja, hiermee geef ik een clou van een van de 26 blogs uit mijn boek weg, maar geef jij maar gewoon toe dat je toch niet van plan was mijn boek te kopen. Dat is dan 1-1. Wil je 'm toch kopen, dan hoor ik dat graag.

Mijmeren

Marcels opmerking zette me onverwacht aan het denken. Ik snapte hem wel. Hij weet dat ik van me-time hou en dat ik daar de laatste tijd meer behoefte aan heb. Hij gunt het me en zoekt naar manieren waarop ik lekker op mezelf ben. Daarin is dat vissen een geweldig idee.

    Ik zie mezelf wel zitten hoor, turend over het water, mijmerend over het leven, misschien zelfs nieuwe blogs schrijvend en luisteren naar het hoogste lied van de vogels in de bomen boven mij of hopend op de Kolibrie die hier zijn thuis heeft.

    Hoe lang zou het duren voor een vis bijt?

Deuren

Ik zag evengoed voor me dat ik morgen mijn boeltje inpak om zijn idee uit te voeren. Het lonkt. Dan ga ik eerst naar grote vriend Appie. Nee, niet voor zo’n blikje makreel, maar voor een Cesar Salade en een fles verse sap. Nee, een smoothie, die met ananas, banaan en kokos? Die is echt hemels!

    Oh wacht, terug, ik wil ook een bakje pijnboompitten. Ach wat zeg ik nou, dat doe ik nou altijd en hoor in gedachten mijn kinderen lachen. Ik bedoel granaatappelpitjes. Ik verheug me op al dit lekkers.

    Weer thuis, haal ik de koeltas van zolder. Die ligt voor het grijpen op de vriezer, waar ik meteen een paar ijsblokken uit gris. Hup in de tas, dan blijft al dat lekkers heerlijk koel.
    Even later dribbel ik de trap weer af en zoek in de keukenla naar bestek. Vervolgens stap ik via de serre de tuin in op weg naar de schuur waar ik…

    Wat wilde ik ook alweer pakken? Mijn zus zei eens daarover dat je dingen kunt vergeten als je door een deur stapt. Ik zocht meteen even op waar ze die onzin vandaan haalde en geloof het of niet; er is onderzoek naar gedaan, deuren doen ons werkelijk dingen vergeten. Zie mij: ik draai me om en weet dat als ik de koelkast zie, dat ik...

    Zie je? Ik weet het weer. Ik wilde het picknickkleed pakken.

Bivakkeren

Zoekend naar dat kleed, stuit ik op de tent van Celine. Beter! Vissers zetten tentjes op, dat kan ik ook. Misschien blijf ik dan wel slapen. Daarmee sleep ik meteen een slaapzak, de luchtpomp en een luchtbed mee. Al met al is het een hele lading spullen, waarmee ik meer en meer vis-zin vang. De fietstassen zijn al snel gevuld en ik zwaai Marcel gedag. Doei!

    Tien minuten later ben ik op bestemming plateau en zucht van opluchting. De plek is vrij. Ik zet het tentje op, geef alles een plekje, groet een enkele voorbijganger en een visser die teleurgesteld doorloopt. Hij wilde zeker ook hier zitten. Tja...

Gemist

Na een flinke gat in de dag. Alle eten op, de flessen leeg, de zon bijna onder, ruim ik mijn boeltje op. Het wordt wel erg koud en ik vergat een extra deken. Hier slapen is geen goed plan. Het geeft niet, ik genoot van relaxte me-time. Ik fietst terug naar huis, waar ik flink geknuffeld word.

    ,,Gelukkig je bent er weer. Heb je nog wat gevangen?”, vraagt Marcel nieuwsgierig en kijkt in de koeltas.

    ,,Nee, natuurlijk niet. Zag jij mij een hengel in pakken?”

Toiletbelevenis

Wacht even, dit geloof je toch niet? Lees ik dit goed? Toiletteren als een rustgevend concept? Ja, ik lees het goed, kijk zelf maar naar dit artikel over de toiletten in Hoog Catharijne. 

Ear blowing
Hoe kan iets als poe…, ik bedoel drukken en pies…, plassen dus, rustgevend zijn? Die twee activiteiten zie ik bovenal als het legen van de dikke darm of de blaas, nadat die aangeven vol te zitten. Als dat gewoon smooth verloopt, durf ik het rustgevend te noemen. Voor de rest klinken klaterende urine en plonzende… je weet wellesen voor mij vooral niet als rustgevend.

    Oh wacht, daarom is die mind boosting muziek, bedoelen ze niet een ear boosting volume om het geklater en geplons te overstemmen? Of zijn de deuren zo goed geïsoleerd dat er geen geluid van andere toiletten te horen is?

    En dan dat well-being momentje’. Op het toilet? Seriously? Ik stel me zo’n welzijnsmomentje toch echt heel anders voor. Meer iets van mijn lijf in een luie ligstoel, met een glas muntthee op het tafeltje naast me, de laatste EVA in mijn hand en de zon. Ja die, ken je die nog? Mind blowing eigenlijk dit idee.

Oost west...
Anyway, hoe rustgevend, mind boosting, opgeruimd en ogenschijnlijk schoon de toiletten in Hoog Catharijne ook mogen zijn, ik kan er geen enkel gevoel van rust bij bedenken. Ze zullen voor mijn gevoel nooit schoon genoeg zijn om er zonder stress mijn billen op te laten rusten.
    Zelfs de toiletten waar ik wel zonder zorgen mijn achterste op leg, de twee toiletten thuis, geven mij niet dat gevoel van rust en mind boostingness. Al meen ik iedere letter van de woorden ‘Oost west, thuis poept ’t best’ als ik thuiskom na een kampeerweekend of -vakantie.
    Het blijven namelijk gewoon toiletten en hoe je ze ook inricht of van geluid voorziet, ze bestaan alleen om iets achter te laten en zo snel mogelijk te verwijderen. En hup, weer tot de orde van de dag.

Doorspoelen

Deze toiletten op Hoog Catharijne lijken al bijna meer op een mini beautycentrum of een zeer geschikte plek voor een toiletmeditatie. Zie je het al voor je? Zit je lekker met je blote bips op de bril. Is die voorverwarmd, trouwens?

    Hoor je ineens een mind boosting stemmetje zeggen:
    ,,Zet je voeten plat op de grond, maakt contact met de grond. Verplaats je aandacht…” Ik sla even de onderbenen, knieën en bovenbenen over, dan kom je uit bij: ,,... naar je billen. Voel hoe ze contact maken met de toiletzitting. Adem drie keer diep in en adem uit door je mond. Voel je kringspier…”
    Nee stop! Ik wil dit niet voor me zien, laat staan er aan denken. Voor wie toch gelooft in deze toiletmeditatie à la moi, mag het laten weten. Ik spreek wel wat in. Voor de rest zeg ik: doorspoelen!

Doei!

Alhoewel! Ik pak mijn tas, prop er een koek in, schuif een flesje ice tea (met bubbels) tussen mijn portemonnee en tut-tasje, check of ik mijn sleutels bij me heb, trek mijn regenjas aan en open de voordeur om te vertrekken.
    ,,Waar ga jij heen?”, vraagt Marcel onverwacht. Hij komt net thuis.
    ,,Ik ga naar de toiletten van Hoog Catharijne. Ik moet…”
    ,,Duh, waarom helemaal daar? Je kunt toch ook gewoon hier thuis?”
    ,,Ja, nee, maar het is niet voor een nummertje 1 of 2.”
    ,,Waarom dan?”
    ,,Ik kom maar niet toe aan het schrijven van dat artikel dat morgen af moet. Als ik het mag geloven is de sfeer in die toiletten zo goed, dat al laat ik er geen boodschap achter, de boodschap in het artikel misschien mind blowing wordt door de mind boosting muziek en rustgevende sfeer. Later!”