zaterdag 20 mei 2023

Co-writer

Waar ik bij anderen hoor en lees dat de koters aan hun mama's vroegen:
    ,,Mama, wat wil jij voor moederdag." Hoorde ik andersom:
    ,,Momma, jij mag de komende weken niet zomaar mijn kamer in." Daar hing het bordje 'Niet binnenkomen' op de deur. Er hing nog net geen rood/wit lint voor de deur of een schreeuwerig rood verbodsbord 'Verboden toegang'. Daar is best gemakkelijk aan te komen met een man die reclame maakt. Wat betreft dat bordje 'Niet binnenkomen', zie ik liever de tekst op de achterkant. Daar staat 'Kom binnen'.
    Al wist ik luid en duidelijk waar het om te doen was, toch stond ik menigmaal met mijn mondhoeken omlaag, de ogen wat vochtiger dan gebruikelijk en een tissue die langs mijn loopneus veegde. Ik snotterde wat af, met dat irritante bordje 'Niet binnenkomen' voor mijn neus. Waar Celine mij graag opzoekt, vind ik het op mijn beurt heerlijk om haar kamer af en toe eens in te banjeren:
    ,Hello!", klinkt dan, waarop steevast antwoord komt.

Geheimhoudingsplicht
Ondertussen kostte het Celine de grootste moeite om haar mond te houden. Geheimhouding is niet haar grootste kracht als het gaat om feestelijke verrassingen. Deze keer lukte het haar wonderwel, wat voor mij betekende dat ze aan een heel bijzonder cadeau werkte.
    Hoe dichter bij Moederdag hoe nieuwsgieriger ik werd. Wel grappig dat ik gedurende de weken soms onverwachte vragen kreeg als:
    ,,Momma, wat moeten mensen echt niet doen als ze bij jou in huis zijn?"
    ,,Wat dacht je van het heilige der heilige betreden?"
    ,,Oh ja," klonk madam dan. Ter verduidelijking: dat is de enige plek in huis die ik beschouw als 'de mijne'. In alles wat ik in huis aan ruimte deel en opoffer, is een derde van de serre mijn domein. Daar eis ik dat niemand ongevraagd aan mijn spullen zit of rondneust. Het is mijn holy spot. Mensen schrikken nog wel eens als ik ineens achter hen sta en roep: 'Wat doe je in het heilige der heilige?' Wees niet bang, ik weet bij wie ik die schrikreactie kan oproepen en bij wie niet.

Moederdag
Toen was het ineens moederdag. Dacht je dat ik mijn cadeau meteen bij het ontbijt kreeg? Nee hoor, momma moest wachten tot papa zijn nest uit kwam. Ik keek een aflevering Grey's Anatomy, at een zelfgemaakt ontbijt, want die op bed is al jaren verleden tijd en tuinierde even.
    ,,Momma," hoorde ik ineens vanuit de serre. ,,Kom je? Pappa is wakker." En hup daar huppelde ik de serre en onze huiskamer in met mijn zanderige handen. Ik waste ze, waarna ze fris en fruitig een cadeau vasthielden. Ik vermoedde een heel mooi schilderwerk of tekening van madammeke. Ze is zo creatief als wat. Zelfs het cadeaupapier is vaak een kunstwerk.
    ,,Momma, deze keer mag je het papier er echt wel afrukken hoor. Zo mooi is het niet. Het gaat nu echt om het cadeau." En hup, daar scheurde ik het papier eraf.


Magazine
Ineens had ik 'Momma Magazine' in handen. Een brok, een slik, bijna een traan en stilte volgden. Daar stond ik op de cover.
    ,,Ik ben niet voor niets de journalist. Die hoeft niet in de spotlight," zei ik.
    ,,Kijk maar gewoon verder momma."
    Binnenin trof ik verschillende rubrieken, zoals een column van de hoofdredacteur; Celine van Valen. Ze bejubelde mijn plek als momma en schreef dat ze blij is dat ik er ben als basis in haar leven. Snif...

Fanclub
    Madammeke, riep voor de rubriek 'Fanclub' haar vriendinnen op een bijdrage te schrijven over mij. Meiden die allemaal meer dan welkom zijn en blijven, omdat ze zo heerlijk zichzelf zijn, zoals ik ben wie ik ben.
    ,,Ik zie jullie gauw weer lieverds."

    Horoscoop
Wat volgde was een horoscoop. Ik lachte me slap. Ik geloof niet in die onzin. Ik weet nog dat way-back, ik was veertien of zo, een buurmeisje via de achterdeur de keuken in stapte met een smoel als een oorwurm.
    ,,Ik krijg een rotdag," zei ze boos.
    ,,Hoe dat zo?", vroeg mijn moeder.
    ,,Dat zegt mijn horoscoop."
    ,,Aha, dus omdat je horoscoop dat zegt, handel je er nu al naar. Tjonge je horoscoop krijgt gelijk." Ik vond dat zo'n wijze opmerking. Al vind ik ze nonsens, deze horoscoop is heel leuk. Hopelijk kun jij het lezen met een klik op de foto. Zo niet? Dat moet je mijn Magazine komen lezen.

Adverteren
Ik ben overigens bang dat ik nog een factuur te betalen krijg. In mijn magazine las ik keiharde reclame voor mijn zaak en mijn boek. Zelfs op de cover (achterkant), zo'n dure plek.
    De bladzijde omgeslagen trof ik een test: 'Hoe momma-proof ben jij?' Ik deed de test en bleek heel momma-proof te zijn. De mannen in mijn gezin komen er uit als twee D-personen met als uitslag: dan ben je pappa of 30 jaar te laat. Of Benjamin op me zou vallen als ik 30 jaar jonger was? Ik weet het niet. Hij zou me weleens te braaf kunnen vinden. Celine was net als ik momma-proof in de categorie A.

Roddels
Na de test volgde een interview met Celine. Naast de vraag wat je echt niet moet doen in mijn huis gaf ze antwoord op vragen als: hoe is het om bij momma te wonen; wat momma gedurende de dag doet; of we wel eens een dagje samen hebben; of het wel eens minder leuk is bij momma in huis (natuurlijk, ik kan nurks zijn hoor) en zo meer. Ik vond het (h)eerlijk om te lezen.
    Maar die roddels? Tja, roddels zijn alleen maar roddels, die deel ik lekker. Ik bedoel maar: als er ook maar iets van waar was, dan was het voor my eyes only. Maar roddels geloven we toch niet? Die is gek; zie je mij al een terrasje pakken met de burgemeester?

Invulverhaal
Tot slot volgde een favoriete rubriek: het Invulverhaal.
    Het item dat me terugbrengt naar ons als gezin, onderweg naar Zuid Frankrijk. De laatste jaren bedacht Celine steeds invulverhalen. Zij schreef een tekst en liet er woorden uit. Ach, kijk maar hier onder: in blauw mijn invullingen naar de opdrachten die tussen haakjes staan. Zo zijn Celine en ik ineens co-writers van deze blog: 

Het is ochtend. Het fluit (manier van geluid maken) in de woonkamer. Papa tijgert (manier van bewegen) in zijn luchtbed (iets waar je op kunt slapen). Papa, Mama, Celine en Benjamin zijn een,  nee, drie  etmalen (periode) weg naar Trutjeshoek  (Plaatsnaam)Gelderland.  Heerlijk een tijdje weg, om te vieren dat het Papa’s en Momma’s 30e trouwdag is. Al 30 jaar een bloedstollend (bijvoeglijk naamwoord) huwelijk. Papa is nurks (emotie). Hij vind het fascinerend (bn) dat hij zo vroeg wakker is geworden. Het is maar liefst 05.34 uur (tijdstip)! Hij springt als een bommetje (manier van voortbewegen) weer terug in bed. Momma wordt er wakker van. “Wat de kwak (uitroep)” snatert (manier van roepen) ze. “Het is snurktijd (tijdstip)!” Maar dan denkt ze aan de cadeautjes. ”Halleluja (uiting van blijheid)! Ik hoop dat ik een rood Fiat 500tje (voorwerp) krijg! Ik ben immers ook jarig”. Ze buitelt (manier van voortbewegen) uit bed en trekt de kleerkast open. Een kuub (hoeveelheid) verpakkingschips (voorwerp) komt over haar heen. “Zo! Dat was de eerste 1 aprilgrap, kom maar op met de rest (uitroep van onverschilligheid)”. Ze pakt een plunjebroek (voorwerp) en trekt het aan. Ze koprolt (manier van voortbewegen) naar de woonkamer. Daar loopt ze spaak (manier van vallen) over de 3.875 (hoeveelheid) slingers en ballonnen die in de woonkamer liggen. Celine schrikt. “Woopsiepoepsie (Excuus)maar het staat wel gezellig toch? Je houdt van kleurtjes (smoes).” Momma kijkt haar verfrommelt (blik) aan. Gelukkig is het feest, dus Momma vind het prima. “Wacht, wat nu als we jullie huwelijksdag eens na gaan spelen?!” “Wolla (manier van uitroepen),” roept Benjamin. “Dat is wonderschoon (uitroep)!” Celine’s scherpe oogopslag en geopende neusgaten (gelaatstrek) worden groot. “Oké dan, grut (ander woord voor kinderen). Maar dan zal ik jullie eerst eens vertellen hoe dat vroeger ging.” “Toen het woord verkering een heel gewoon woord was dat iedereen gebruikte, eeuwen (hoeveelheid tijd) geleden, in een gehucht (land, stad, dorp, straat, staat, continent) hier ver vandaan, leerde ik jullie zaaddonor (ander woord voor vader) kennen. Het was een fleurige (weersomstandigheid) dag. Ik had,  nee, het was hommeles (ander woord voor ruzie) met mijn toenmalige nep vriendje (omgang tussen mensen) en ik was wrevelig (negatieve emotie). We gingen naar het land waar ze de lieflijkste taal spreken (land) met de jongeren van de  kerk, wel honderden (getal) mensen waren mee. We zouden met de touringcar (vervoersmiddel) gaan. Wel vier (getal) uren achter elkaar! Gelukkig was er wel het uitzicht. Maar goed, ik was dus ontgoocheld (emotie). Ik ijsbeerde (voortbewegen) door de bus (vervoersmiddel) tot ik een uitgestoken voet (iets om op te zitten) vond om op te zitten, want toen tuimelde (manier van vallen) ik plotseling over ongelooflijk slanke en lange benen (zichtbaar lichaamsdeel). Op dat moment gebeurde het: Cupido schoot een nieuwe pijl (manier van zeggen dat je verliefd bent). Ik keek in zijn lachende gezicht en blauwe ogen (gelaatstrekken) en zag de ontspannen no-nonsense houding (karaktertrek) van Papa. Ik kon het nog niet weten, maar wist zeker: Hij was de bink (mannelijk persoon)! Met hem wilde ik een huisje in Zuid Limburg (voorwerp) kopen. Hij mocht mijn keukenschort (kledingstuk) strik na strik losknopen (manier van uitdoen). Met hem wilde ik kaas met Marmite en sushi combimenus (eten) eten! Een leven opbouwen. Gelukkig wilde Papa dat ook. Zo kwam het dat hij me eens met de recyclede Ferrari (vervoersmiddel) kwam ophalen bij mijn werk: een bejaardenoord (bedrijf). Hij kwam huppelend bij de voordeur (manier van voortbewegend) naar me toe en pakte me bij mijn ellenboog (zichtbaar lichaamsdeel) vast. Toen begon jij me te liefkozen (seksuele activiteit). Opeens hoorden we een schorre en zware vrouwen- (bn) stem: “Jakkes (scheldwoord)! Wat moet dat daar? Zomaar koketteren en avances maken (ander woord voor flirten) in de ingang van ons gebouw (ruimte in een gebouw)?! “Voddig stel (scheldwoord)Nokken jullie (Manier waarop je iemand wegstuurt)!” We hosten (manier van voortbewegen) uit de zorginstelling (gebouw) en ik sprong bij Marcel op de rug. Hij huppelde (manier van voortbewegen) naar ons lichtblauwe bolidetje (vervoersmiddel)! En dat was onze allereerste smakkerd (seksuele activiteit)waarna nog velen volgden en we samen door het leven meanderden.. Steeds beter en heerlijker volgenden wij onze weg samen. Kijk ons zitten!


Celine, super bedankt voor dit machtige Moederdag cadeau.
Je bent echt een topgriet.
Je verraste me echt enorm. X

zondag 14 mei 2023

Beauty Sportief

Al vóór Houten on Stage van start ging, vonden Joyce Golverdingen van beautysalon ‘Beauty Sportief’ Bunnik en ik van ‘Typisch Irene’ elkaar. Wij vormden een match terwijl het doel van Houten on Stage is dat VMBO leerlingen en organisaties elkaar ontmoeten en matches vormen voor een stage-, werkplek of snuffeldag.
    Joyce en ik vonden elkaar aan dezelfde tafel waar wij jongeren ontmoetten en over ons vak vertelden. Ik gaf Joyce een exemplaar van mijn blogbundel ‘Vanuit mijn Eierdopje’ dat ze met enorm veel enthousiasme ontving. Het is hoe Joyce is; enthousiast.
    ,,Die leg ik in mijn salon. Maar wil jij een blog schrijven over mijn zaak tegen een gratis behandeling?”
    ,,Mag dat een pedicure behandeling zijn?”
    ,,Deal.”
    Hoe leuk, dat ik bij het maken van die afspraak Michelle hoorde zeggen:
    ,,Jij bent van dat boek dat hier ligt!” Het klonk zo heerlijk.
    ,,Ja, dat ben ik. Ik hoop dat je er bent wanneer ik kom, want niets is leuker dan een enthousiaste lezer van mijn boek te ontmoeten.”

Herkenning

Zie mij 12 mei binnenstappen bij Beauty Sportief, een lichte, ruime en rustige salon.
    ,,Goedemiddag, u komt voor de pedicure behandeling?”
    ,,Ja, zeg maar je. Wie van jullie is Michelle”
    ,,Dat ben ik,” hoorde ik achter me en ik legde uit waarom ik naar haar vroeg. ,,Oh ja, jij bent van dat boek.”
    ,,Tada!”, lachte ik en ontdekte mijn boek op tafel.

Behandeling
Pedicure Shan-Shan (uitspreken als Zaan-Zaan) loodste me mee naar de behandelkamer waar ze alles klaarmaakte om me heerlijk te verwennen. Ik vroeg haar extra te kijken naar mijn tweede linkerteen of is het de vierde linkerteen of de tweede kleine linkerteen, afijn ze begreep me. De laatste zes maanden wist ik met drukringen een likdoorn zo goed als weg te krijgen. Afijn zij is de prof.
    Ik kon beter zeggen: Hier zijn mijn voeten, zoek jij het maar uit.
    En dat deed Shan-Shan nadat ze zacht over mijn voeten wreef en ze van alle kanten bekeek. Het is dat het om mijn voeten ging, want ik zou me maar zo bekeken voelen.
    ,,Ik voel inderdaad een licht restrandje waar eens een likdoorn zat, maar het is zo weinig, dat ik het liever onbehandeld laat. Ik wil niet irriteren wat nu rustig is.”
    ,,De komende weken zullen sandalen ook helpen, die verminderen de druk.”
 
Uitharden
Vervolgens knipte en vijlde Shan-Shan mijn nagels. Ze maakte de nagelriemen netjes, polijstte de nagelbladen, kietelde onder mijn voet, oh nee, ze verwijderde eelt, smeerde ze lekker in met crème, verstopte ze even onder een warme vochtige handdoek en eindigde zoals afgesproken met nagellak. Onderwijl leerden we elkaar wat beter kennen, wat een leuke basis is voor onze vervolg afspraken. De klik was heerlijk en open.
    Tussendoor dook Joyce’s gezicht om de deur.
    ,,Ah, daar ben je,” zei ik. ,,Wat een mooie, rustige salon heb je. Ik mag toch wel even langer blijven om de nagellak uit te laten harden?”     Eigenlijk vond ik de ongedwongen relaxte sfeer in de salon te leuk om te vertrekken. Mijn smoes was legitiem en kreeg goedkeuring.
    Ik liep even rond en complimenteerde Joyce om haar prachtige logo aan de muur boven de trap.
    ,,Wil je beneden even kijken, ik heb daar meer ruimten.” 
    ,,Kan ik met mijn blote zweetpootjes wel naar beneden?”, gniffelde ik.
    ,,Verzorgde zweetpootjes,” herstelde Shan-Shan me lachend.
    De salon bleek dubbel zo groot als ik dacht, wat veel zegt over de vele behandelmogelijkheden.
    
Sereen

Voelde ik me boven al prettig in de sfeervolle ruimte, kwam hier een meer ontspannen sfeer over me heen. De stilte was intens sereen door de onhoorbare en onzichtbare buitenwereld. Hier was ik alleen met de ruimten voor massages, de zonnebank en andere behandelingen. Ik zag mezelf al omgeven door een pakking, liggend onder een Hotstone massage of mijmerend bij de teksten aan de muur.
    ,,Ik dacht wel dat je die leuk zou vinden,” merkte Joyce op. Ze snapte me, leeft zich in.
    ,,Ja, teksten en spreuken zijn wel echt mijn ding.”

Wereldwonder  
Alles gezien en ervaren, keek ik naar mijn voeten.
    ,,De nagellak is vast hard genoeg. Ik neem mijn Griekse pootjes maar mee naar huis.” Waarna ik vertelde dat ik me jarenlang schaamde voor mijn absurd lange tenen die er nu zo netjes verzorgd bij stonden.
    Ik werd loeihard teruggevloten: Ik moest vooral trots zijn, want ik draag een van de zeven wereldwonderen. Ik bedoel een van de zeven schoonheden, al voelen deze tenen persoonlijk als wereldwonderen.
    Thuis checkte ik alle zeven schoonheden om tot mijn spijt te ontdekken dat Joyce en haar top-team het verkeerd hadden. Nergens staat mijn afwijking als schoonheid benoemd. Kijk maar hier. Maar al blijken mijn Griekse Pootjes geen schoonheden, ik hou ze er gewoon in als wonderlijk. Zoals ik ook jullie erin hou, Joyce.
    Tot ziens! Als ik weer opnieuw wil leven op verzorgde voet.