,,Mama, wat wil jij voor moederdag." Hoorde ik andersom:
,,Momma, jij mag de komende weken niet zomaar mijn kamer in." Daar hing het bordje 'Niet binnenkomen' op de deur. Er hing nog net geen rood/wit lint voor de deur of een schreeuwerig rood verbodsbord 'Verboden toegang'. Daar is best gemakkelijk aan te komen met een man die reclame maakt. Wat betreft dat bordje 'Niet binnenkomen', zie ik liever de tekst op de achterkant. Daar staat 'Kom binnen'.
Al wist ik luid en duidelijk waar het om te doen was, toch stond ik menigmaal met mijn mondhoeken omlaag, de ogen wat vochtiger dan gebruikelijk en een tissue die langs mijn loopneus veegde. Ik snotterde wat af, met dat irritante bordje 'Niet binnenkomen' voor mijn neus. Waar Celine mij graag opzoekt, vind ik het op mijn beurt heerlijk om haar kamer af en toe eens in te banjeren:
Geheimhoudingsplicht
Ondertussen kostte het Celine de grootste moeite om haar mond te houden. Geheimhouding is niet haar grootste kracht als het gaat om feestelijke verrassingen. Deze keer lukte het haar wonderwel, wat voor mij betekende dat ze aan een heel bijzonder cadeau werkte.
Hoe dichter bij Moederdag hoe nieuwsgieriger ik werd. Wel grappig dat ik gedurende de weken soms onverwachte vragen kreeg als:
,,Momma, wat moeten mensen echt niet doen als ze bij jou in huis zijn?"
,,Wat dacht je van het heilige der heilige betreden?"
,,Oh ja," klonk madam dan. Ter verduidelijking: dat is de enige plek in huis die ik beschouw als 'de mijne'. In alles wat ik in huis aan ruimte deel en opoffer, is een derde van de serre mijn domein. Daar eis ik dat niemand ongevraagd aan mijn spullen zit of rondneust. Het is mijn holy spot. Mensen schrikken nog wel eens als ik ineens achter hen sta en roep: 'Wat doe je in het heilige der heilige?' Wees niet bang, ik weet bij wie ik die schrikreactie kan oproepen en bij wie niet.
Moederdag
Toen was het ineens moederdag. Dacht je dat ik mijn cadeau meteen bij het ontbijt kreeg? Nee hoor, momma moest wachten tot papa zijn nest uit kwam. Ik keek een aflevering Grey's Anatomy, at een zelfgemaakt ontbijt, want die op bed is al jaren verleden tijd en tuinierde even.
,,Momma," hoorde ik ineens vanuit de serre. ,,Kom je? Pappa is wakker." En hup daar huppelde ik de serre en onze huiskamer in met mijn zanderige handen. Ik waste ze, waarna ze fris en fruitig een cadeau vasthielden. Ik vermoedde een heel mooi schilderwerk of tekening van madammeke. Ze is zo creatief als wat. Zelfs het cadeaupapier is vaak een kunstwerk.
,,Momma, deze keer mag je het papier er echt wel afrukken hoor. Zo mooi is het niet. Het gaat nu echt om het cadeau." En hup, daar scheurde ik het papier eraf.
Magazine
Ineens had ik 'Momma Magazine' in handen. Een brok, een slik, bijna een traan en stilte volgden. Daar stond ik op de cover.
,,Ik ben niet voor niets de journalist. Die hoeft niet in de spotlight," zei ik.
,,Kijk maar gewoon verder momma."
Binnenin trof ik verschillende rubrieken, zoals een column van de hoofdredacteur; Celine van Valen. Ze bejubelde mijn plek als momma en schreef dat ze blij is dat ik er ben als basis in haar leven. Snif...
Fanclub
Madammeke, riep voor de rubriek 'Fanclub' haar vriendinnen op een bijdrage te schrijven over mij. Meiden die allemaal meer dan welkom zijn en blijven, omdat ze zo heerlijk zichzelf zijn, zoals ik ben wie ik ben.
,,Ik zie jullie gauw weer lieverds."
Horoscoop
Wat volgde was een horoscoop. Ik lachte me slap. Ik geloof niet in die onzin. Ik weet nog dat way-back, ik was veertien of zo, een buurmeisje via de achterdeur de keuken in stapte met een smoel als een oorwurm.
,,Ik krijg een rotdag," zei ze boos.
,,Hoe dat zo?", vroeg mijn moeder.
,,Dat zegt mijn horoscoop."
,,Aha, dus omdat je horoscoop dat zegt, handel je er nu al naar. Tjonge je horoscoop krijgt gelijk." Ik vond dat zo'n wijze opmerking. Al vind ik ze nonsens, deze horoscoop is heel leuk. Hopelijk kun jij het lezen met een klik op de foto. Zo niet? Dat moet je mijn Magazine komen lezen.
Ik ben overigens bang dat ik nog een factuur te betalen krijg. In mijn magazine las ik keiharde reclame voor mijn zaak en mijn boek. Zelfs op de cover (achterkant), zo'n dure plek.
De bladzijde omgeslagen trof ik een test: 'Hoe momma-proof ben jij?' Ik deed de test en bleek heel momma-proof te zijn. De mannen in mijn gezin komen er uit als twee D-personen met als uitslag: dan ben je pappa of 30 jaar te laat. Of Benjamin op me zou vallen als ik 30 jaar jonger was? Ik weet het niet. Hij zou me weleens te braaf kunnen vinden. Celine was net als ik momma-proof in de categorie A.Roddels
Na de test volgde een interview met Celine. Naast de vraag wat je echt niet moet doen in mijn huis gaf ze antwoord op vragen als: hoe is het om bij momma te wonen; wat momma gedurende de dag doet; of we wel eens een dagje samen hebben; of het wel eens minder leuk is bij momma in huis (natuurlijk, ik kan nurks zijn hoor) en zo meer. Ik vond het (h)eerlijk om te lezen.
Maar die roddels? Tja, roddels zijn alleen maar roddels, die deel ik lekker. Ik bedoel maar: als er ook maar iets van waar was, dan was het voor my eyes only. Maar roddels geloven we toch niet? Die is gek; zie je mij al een terrasje pakken met de burgemeester?
Invulverhaal
Tot slot volgde een favoriete rubriek: het Invulverhaal.
Het item dat me terugbrengt naar ons als gezin, onderweg naar Zuid Frankrijk. De laatste jaren bedacht Celine steeds invulverhalen. Zij schreef een tekst en liet er woorden uit. Ach, kijk maar hier onder: in blauw mijn invullingen naar de opdrachten die tussen haakjes staan. Zo zijn Celine en ik ineens co-writers van deze blog:
Het is ochtend. Het fluit (manier van geluid maken) in de woonkamer. Papa tijgert (manier van bewegen) in zijn luchtbed (iets waar je op kunt slapen). Papa, Mama, Celine en Benjamin zijn een, nee, drie etmalen (periode) weg naar Trutjeshoek (Plaatsnaam), Gelderland. Heerlijk een tijdje weg, om te vieren dat het Papa’s en Momma’s 30e trouwdag is. Al 30 jaar een bloedstollend (bijvoeglijk naamwoord) huwelijk. Papa is nurks (emotie). Hij vind het fascinerend (bn) dat hij zo vroeg wakker is geworden. Het is maar liefst 05.34 uur (tijdstip)! Hij springt als een bommetje (manier van voortbewegen) weer terug in bed. Momma wordt er wakker van. “Wat de kwak (uitroep)” snatert (manier van roepen) ze. “Het is snurktijd (tijdstip)!” Maar dan denkt ze aan de cadeautjes. ”Halleluja (uiting van blijheid)! Ik hoop dat ik een rood Fiat 500tje (voorwerp) krijg! Ik ben immers ook jarig”. Ze buitelt (manier van voortbewegen) uit bed en trekt de kleerkast open. Een kuub (hoeveelheid) verpakkingschips (voorwerp) komt over haar heen. “Zo! Dat was de eerste 1 aprilgrap, kom maar op met de rest (uitroep van onverschilligheid)”. Ze pakt een plunjebroek (voorwerp) en trekt het aan. Ze koprolt (manier van voortbewegen) naar de woonkamer. Daar loopt ze spaak (manier van vallen) over de 3.875 (hoeveelheid) slingers en ballonnen die in de woonkamer liggen. Celine schrikt. “Woopsiepoepsie (Excuus), maar het staat wel gezellig toch? Je houdt van kleurtjes (smoes).” Momma kijkt haar verfrommelt (blik) aan. Gelukkig is het feest, dus Momma vind het prima. “Wacht, wat nu als we jullie huwelijksdag eens na gaan spelen?!” “Wolla (manier van uitroepen),” roept Benjamin. “Dat is wonderschoon (uitroep)!” Celine’s scherpe oogopslag en geopende neusgaten (gelaatstrek) worden groot. “Oké dan, grut (ander woord voor kinderen). Maar dan zal ik jullie eerst eens vertellen hoe dat vroeger ging.” “Toen het woord verkering een heel gewoon woord was dat iedereen gebruikte, eeuwen (hoeveelheid tijd) geleden, in een gehucht (land, stad, dorp, straat, staat, continent) hier ver vandaan, leerde ik jullie zaaddonor (ander woord voor vader) kennen. Het was een fleurige (weersomstandigheid) dag. Ik had, nee, het was hommeles (ander woord voor ruzie) met mijn toenmalige nep vriendje (omgang tussen mensen) en ik was wrevelig (negatieve emotie). We gingen naar het land waar ze de lieflijkste taal spreken (land) met de jongeren van de kerk, wel honderden (getal) mensen waren mee. We zouden met de touringcar (vervoersmiddel) gaan. Wel vier (getal) uren achter elkaar! Gelukkig was er wel het uitzicht. Maar goed, ik was dus ontgoocheld (emotie). Ik ijsbeerde (voortbewegen) door de bus (vervoersmiddel) tot ik een uitgestoken voet (iets om op te zitten) vond om op te zitten, want toen tuimelde (manier van vallen) ik plotseling over ongelooflijk slanke en lange benen (zichtbaar lichaamsdeel). Op dat moment gebeurde het: Cupido schoot een nieuwe pijl (manier van zeggen dat je verliefd bent). Ik keek in zijn lachende gezicht en blauwe ogen (gelaatstrekken) en zag de ontspannen no-nonsense houding (karaktertrek) van Papa. Ik kon het nog niet weten, maar wist zeker: Hij was de bink (mannelijk persoon)! Met hem wilde ik een huisje in Zuid Limburg (voorwerp) kopen. Hij mocht mijn keukenschort (kledingstuk) strik na strik losknopen (manier van uitdoen). Met hem wilde ik kaas met Marmite en sushi combimenu’s (eten) eten! Een leven opbouwen. Gelukkig wilde Papa dat ook. Zo kwam het dat hij me eens met de recyclede Ferrari (vervoersmiddel) kwam ophalen bij mijn werk: een bejaardenoord (bedrijf). Hij kwam huppelend bij de voordeur (manier van voortbewegend) naar me toe en pakte me bij mijn ellenboog (zichtbaar lichaamsdeel) vast. Toen begon jij me te liefkozen (seksuele activiteit). Opeens hoorden we een schorre en zware vrouwen- (bn) stem: “Jakkes (scheldwoord)! Wat moet dat daar? Zomaar koketteren en avances maken (ander woord voor flirten) in de ingang van ons gebouw (ruimte in een gebouw)?! “Voddig stel (scheldwoord)! Nokken jullie (Manier waarop je iemand wegstuurt)!” We hosten (manier van voortbewegen) uit de zorginstelling (gebouw) en ik sprong bij Marcel op de rug. Hij huppelde (manier van voortbewegen) naar ons lichtblauwe bolidetje (vervoersmiddel)! En dat was onze allereerste smakkerd (seksuele activiteit), waarna nog velen volgden en we samen door het leven meanderden.. Steeds beter en heerlijker volgenden wij onze weg samen. Kijk ons zitten!