zaterdag 25 maart 2023

Stembureau 21

Nooit eerder fietste ik om 03.45 uur door slapend Houten. Zeg maar als een bezetene, want die  intense stilte beangstigde me. Eenmaal binnen en de voordeur achter me gesloten, voelde ik sterker dan ooit: oost, west hier ben ik echt best.
    Een half uur later legde ik mijn hoofd op mijn kussen, maar slapen? Nope! In mijn hoofd en in de verhalen aan manlief herbeleefde ik de onwaarschijnlijk drukke verkiezingsdag van de Provinciale Statenverkiezing in stembureau 21.

Drukte
Ik verwachte niet zoveel stemmers bij deze verkiezing. Het tegendeel bleek waar. De voortdurende rij stemmers verbaasde alle stembureauleden. Als ik even langs de rij naar buiten keek, zag ik soms het einde van de rij om na een knipper met mijn wimpers het einde van de rij te zien verdwijnen achter het gebouw.
    Manlief en dochter die voor mijn gevoel uit het niets voor mijn neus stonden, beaamden de lengte van de rij. Dat ik hen niet eerder opmerkte, bewijst hoe gefocust ik mijn werk als ID-checker uitvoerde.
    Bij die van manlief klonk:
    ,,Wat tof om te zien dat jij werkelijk bent wie je bent. Maar hé, volgend jaar wel je paspoort verlengen.” Ik gaf manlief zijn paspoort terug en zei: ,,Meneer van Valen, u mag naar het volgende loket.”
    ,,Oh, dus nu ben ik een loket?”, klonk het stembureau lid naast me.
    ,,Uhm, excuses meneer de buurman." Ik keek mijn man aan en zei: ,,Je mag naar de meneer naast me.”
    ,,Ze zei meneer tegen me,” zei mijn buurman met op zijn gezicht een glimlach van stemtafel tot stemhokje. Oei, daar stond ook een rij...
    Gedurende de middag en avond gaf ik mijn buurman steeds een andere naam. Denk daarbij aan namen als grappenmaker, gekkerd, hoogheid, ROS-checker, lokbroek, mister, muppet, edelachtbare, mafketel, controle-meester en veel meer. Hij was niet altijd even blij met de benamingen, maar hé, bedenk jij maar eens een middag en avond lang nieuwe en vooral leuke namen, dan noteer ik die voor de volgende keer.

Wave

En soms klonk ineens:
    ,,Mensen daar is er weer één!”, waarna ik mijn buurman porde en hij op zijn beurt zijn buurman aantikte. Ieder van ons liet het werk vallen en ik telde af: ,,Drie, twee, één, nul!”, waarna we onder een luide ,,Jeeej!" een wave vormden met onze armen. Zo toonden wij onze trots voor een jongere die voor het eerst gebruikmaakte van diens stemrecht. Als ID-checker, pikte ik ze er met gemak uit. Omdat een confetti bom van de gemeente miste, deden wij een wave. Het zorgde uiteraard voor de nodige hilariteit, want de jongeren kregen ongevraagd aandacht. De een genoot ervan, een volgende bloosde, weer een ander schrok, maar allemaal liepen ze lachend naar mijn buurman.
    Ik denk dat dit plezier ons stembureau tot de feestelijkste maakte.
 
Doorstomen
Feestelijk of niet, tijd voor taart... Ik bedoel: tijd voor een pauze namen we niet. Wij konden het niet over ons hart verkrijgen om mensen langer in de rij te laten wachten dan ze al deden. We zagen al verkleumde handen bij het overhandigen van de paperassen. Pas toen ruim na etenstijd de stembiljetten op waren en we op nieuwe wachtten, bood dat tien minuten voor een hapje en plasje. Vervolgens pakten we door tot de rij na 21.00 uur weg was. Het kan dus wel!
    
Wat ons overigens door het laatste half uurtje heen hielp, was Popkoor Mixsing (dank voor de foto). Het koor zong vanaf de trappen van het gebouw een aantal liedjes en brachten daarmee een hartverwarmende sfeer in het gebouw en een boost aan de stembureauleden. Zie ons swingen op de stoelen. Jammer dat ze stopten.

Tellen
Na sluiting van het stembureau volgde een welverdiende pauze en kwamen we op adem terwijl anderen zich bogen over de opstelling van de teltafels.
    Zo'n dag in een superdruk stembureau vliegt voorbij. Ik schrok regelmatig van de tijd. Zo ook bij het tellen van de stembiljetten. Om 01.30 uur sloten we de telling van de Waterschappen af. Met die wetenschap stapte de interne klok over op stand verstand-op-oneindig en blik-op-nul. Gelukkig verliep het tellen van de Provinciale Staten sneller. We hadden het telsysteem goed in de vingers.
    Uiteindelijk brachten we het werk in stembureau 21 tot een goed, maar vooral laat einde om 03.30 uur. Ik bedenk nu dat ik ,,drie, twee, één, nul..., jeeej" had moeten roepen, al riep ieders bed harder.
    Nu dit verhaal verwerkt, verteld en herbeleefd is, kan ik vast goed slapen.
    Goodnight!

zondag 19 maart 2023

Bedpartner

Hoe heerlijk ik ook genoot van een weekend weg met twee vriendinnen en mijn zus, ik weet dat ik Celine maanden daarvoor echt bezeerde. I’m a bad momma. Ze vroeg me destijds:
    ,,Mama, zullen wij eens een weekendje weg gaan?”
    ,,Je bedoelt als jij en ik, met alleen ons twee?”
    ,,Ja, ik zie anderen dat doen. Het lijkt me heel leuk.”
    ,,Mij ook als papa er niet was. Je wilt dat ik hem verlaat?”
    ,,Ja.”
    ,,Maar dat wil ik niet. Ik verliet hem in ons bijna 30jarige huwelijk geen nacht, waarom dan nu ineens wel?”
    ,,Dus het is een nee.”
    ,,Ja.”

Belletje
Amper een week later rinkelde mijn telefoon; een van mijn besties belde:
    ,,Hiep hoi, vertel eens meid,”
    ,,Nou, ik dacht: ik bel jou even met een heel leuk idee.”
    ,,Je maakt me nieuwsgierig.”
    ,,Wil je met een andere vriendin, je zus en mij een weekendje weg?”
    ,,Ja,” zei ik zonder enige bedenktijd. ,,Dat wil ik. Wat een tof idee.”
    ,,Oh?”
    ,,Wat oh?”
    ,,Nou, ik belde jou als eerste, want ik verwachte dat ik al mijn skills in moest zetten om jou te overtuigen. Je antwoordde wel erg snel met ja. Dat verwachtte ik niet.”
    ,,Ik ook niet,” lachte ik. ,,Maar hé, je vraagt me of ik met de drie Powervrouwen in mijn leven een weekendje weg wil. Hoe kan ik daar nee op zeggen?”
    ,,Nou, je zei wel eens dat je Marcel niet alleen wilt laten.”
    ,,Wil ik ook niet, maar wel voor jullie.”

Rust
Eenmaal opgehangen kreeg ik het benauwd. Hoe legde ik dit uit aan Celine?
    Door het gesprek direct aan te gaan:
    ,,Celine, je gaat heel boos worden.”
    ,,Ik boos op jou?”
    ,,Ja, ik ga een weekendje weg met mijn drie Powervrouwen.”
    ,,Wel met hun en niet met mij? Wat is het verschil?”
    ,,Dat papa dan niet zo alleen is.”
    Achteraf gezien was hij dat wel. Waar ik vrijdagochtend vertrok, pakte Celine zaterdagochtend de trein voor een sleepover bij een vriendin. Ik hoefde me echter geen zorgen te maken over manlief, want zei hij:
    ,,Ik ga genieten van rust, uitslapen en serie kijken.”
    ,,Een ding is zeker: jij krijgt rust, want ik pak mijn snurk het eerst in.”
    ,,Heerlijk.”

Slaappartner
Amper de rits van mijn koffer dicht, vloog de angst me aan. Met wie deel ik het best een slaapkamer of zelfs bed? Hoe kijken mijn twee besties naar mij als ze mijn gesnurk ontdekken? Ik durf dan niet te slapen, dat weet ik zeker. Dat wordt een weekend doorhalen. Ik schreef al eens eerder dat ik snurken zo niet-sexy vind en ervan baal dat mensen ontdekken dat ik alle behalve een schone slaapster ben. Tot ik bedacht: ik deel mijn kamer met mijn zus. Zij is familie! Familie laat je niet vallen omdat je snurkt. Daar is meer voor nodig. Familie blijft. Ja! Ik wist mijn slaapmaatje.
    ,,Maar ik snurk ook,” zei ze toen ik haar waarschuwde.
    Dat beaamde ik na één nacht. Zuslief klonk als de vrouwelijk versie van Marcel. De nacht achter me latend vroeg ik aan mijn zus:
    ,,Heb ik ook gesnurkt?”
    ,,Och jij snurkt zo lief.”
    ,,Mooi dan ben jij de grootste snurker,” antwoordde ik en voelde me opgelucht. Er valt dus naast me te slapen. Ik zag niet langer op tegen de tweede nacht. Zeker niet toen mijn zus vlak voor het slapengaan zei:
    ,,Slaap lekker meisje.” Zo lief uit de mond van mijn oudste zus. Ik ben de jongste van drie.

Oost west

Na een heerlijke nacht vroeg ik:
    ,,Snurkte ik vannacht weer zo lief?”
    ,,Nou nee, je ging toch wat meer tekeer. En ik?”
    ,,Jij snurkt zo ongelijkmatig, daar valt niet aan te wennen.” We lachten er om en stapten de dag in op weg naar Venlo. Na een mooie stadswandeling en verkwikt door een afsluitend drankje bij Foodhall Mout namen we afscheid van elkaar met knuffels en een laatste bonbon (van de 36). Als laatste bood mijn zus haar excuses aan:
    ,,Sorry voor mijn gesnurk.”
    ,,No worries, we zijn familie. Ik laat je never nooit vallen hoe hard je ook snurkt. Ik ben en blijf voor altijd en kies je met zekerheid een volgende keer weer als slaapmaatje. En nu naar huis, want oost west thuis snurkt uiteindelijk het best.”
    Enne, tot volgend jaar Powervrouwen. Zei iemand nou London?

zaterdag 11 maart 2023

Foetsie

Zo!
Ik heb mijn belangrijkste boeltje gepakt. Dat viel overigens niet mee, maar oké. Het leert me beseffen wat er eigenlijk echt toe doet: mijn haarproducten natuurlijk.

Gesloten
Hoe dan ook, de koffer is gepakt. Ik ben weg! Dat maar duidelijk is:

HÔTEL MOMMA
est ferme!

Dat telt. Ze zoeken het maar uit met de was, koken, schoonmaken en boodschappen doen. Ik ben weg, als in sim-salla-poef, foetsie!
Het zou tijd worden zeg, dat ze het allemaal lekker zelf uitzoeken en oplossen. Dit zal ze leren!
Ik sloot de voordeur - over en uit.
Houdoehè, zoals Benjamin altijd zegt als hij op zijn huis aan gaat.

Oh ships, er staat nog spaghetti voor twee in de koelkast...