Beste…, ieuw, hoe afstandelijk.
Hey Co, ja, dat klinkt à la moi. Welke Co? Ik ken vier of vijf Co’s of is dat in meervoud Koos? Afijn, Co weet wel wie hij is, nu mijn brief.
Hey Co,
Heb jij er enig idee van dat jij je zin kreeg en het nog niet eens door hebt? Het heeft alles te maken met onze ontmoeting van een poos geleden op de Prinses Ireneweg? Hoe grappig die naam. Jij zei iets van:
,,Ik herkende je bijna niet zonder je rode jas.”
,,Het regent, dus dan draag ik deze regenjas."
,,Maar dan herkent niemand je."
,,Ja, maar, die vrolijke bloemen vergeet je toch niet meer?”
,,Nou, jij bent eigenlijk vooral bekend als de vrouw in de rode jas en..."
,,De krullen," klonken we in koor en lachten erom. Al vroeg ik me plotseling af: Wie is deze vrouw in de regenjas? Om aan een identiteitscrisis te ontkomen besloot ik op zoek te gaan naar een nieuwe en echt goede, rode winterjas. De huidige was een noodoplossing en aan vervanging toe.
Het voelde alsof je me een uitdaging gaf, Co. Ik zeg:
Lomp
Eigenlijk baal ik ervan dat ik mijn heerlijke wandelschoenen niet overal onder aan kan. Ze staan als halve zolen onder een jurk of rok. Stel dat ik afgelopen woensdag op die rampenstampers dat ene feestje had bezocht? Al maakt het niet uit, want ik ben toch al getrouwd. En mijn lief loopt onverstoorbaar naast me als ik toch met die lompe schoenen onder een jurk wandel. Toch loop ik er graag als 100% vrouw graag vrouwelijk bij.
Hoopvol
Dus: jas + schoenen = uitdaging in het kwadraat. Daar gingen we, sjoppen (ja, het is shoppen, maar I love sjoppen more). Wat mij betreft was onze slagingskans even groot als het rijzen van brood zonder gist. Wat een beproeving. Maar geloof het of niet, Co, na wat pas- en zoekwerk slaagden we beide voor schoenen in de eerste winkel die we bezochten.
,,Jippie! Dat ging wel heel snel”, zei ik enthousiast toen we de drempel van Scapino over stapten in de richting van de Oude Gracht.
,,En door naar jouw jas,” klonk Marcel, waarna we alle kledingwinkels op onze route in en uit liepen, op één na, vanwege de walgelijke prijzen. Al mag een jas best wat kosten om een aantal jaar mee te gaan, het kan ook teveel zijn. Vervolgens bezochten we alle kledingzaken op onze route naar Hoog Catharijne en daarbinnen. Steeds vaker maakte ik gebruik van Marcels lange lengte. Niet door op zijn rug te springen hoor, maar hij zag met een eerste, tweede of derde blik soms direct of er sowieso iets roods in de winkel hing.
Sporadisch vonden we iets, maar dat was niet getailleerd, te lang, niet rood rood, maakte me dik of de stof was te dun. We hielden vol tot stuitingstijd om blij met onze schoenen en ongelukkig zonder jas thuis te komen.
Online
Daar opende ik mijn laptop en zei:
,,Ik ga even naar Wehkamp.” Ik zocht op 'rode mantel' en bumpte bijna direct op een prachtige rode mantel in mijn maat. Die kukelde ik in de winkelmand, drukte op de bestelknop en haalde twee dagen later een pakket uit de pakket box. En raad eens wat?
De jas is perfect! Je moet ‘m zien. Nee, je moet de vrouw in de rode jas en met die krullen eens zien. Ik ben mezelf weer en voldeed daarmee aan jouw uitdaging.
Factuurtje
Blijft daar één ding: waar stuur ik de rekening naartoe? Sterker nog, waar bezorg ik deze brief? Iets met geen adres. Bij gebrek daaraan dacht ik: dan bezorg ik de brief gewoon hier. Vind je vast niet erg?
Met lieve groet,
,,Aangenomen." Want ja, ik voel me gelukkiger in de fantastische kleur rood. Het springt er uit, knalt door de donkere maanden heen en fleurt mijn omgeving op.
Heb jij echter oog voor de damesmodekleuren van nu? Zie jij rood? En als je het al ziet, zie je dan ook een rode mantel? Ik vond die niet in Houten, wat de uitdaging alleen maar vergrootte.
Bedankt vriend.
Lijstje
Gelukkig geef ik niet snel op en had Marcel, mijn lief, afgelopen zondag zin om Utrecht centrum onveilig maken. Daarmee zette ik meteen schoenen op de lijst. Niet omdat ik het zo leuk vind om kleding én schoenen te kopen. Bij het eerste ervaar ik de spiegel in de felverlichte kleedhokjes als genadeloos eerlijk en mijn voeten? Het is niet het Griekse karakter dat daarbij dwars zit, maar het feit dat ik naast de Prinses op de zandkorrel ook de Prinses op de brede voeten ben. Dan is het vinden van nette schoenen one big challenge. Maar ja, ik voel de zandkorrels onder de zolen van mijn huidige nette schoenen, dus…
Heb jij echter oog voor de damesmodekleuren van nu? Zie jij rood? En als je het al ziet, zie je dan ook een rode mantel? Ik vond die niet in Houten, wat de uitdaging alleen maar vergrootte.
Bedankt vriend.
Gelukkig geef ik niet snel op en had Marcel, mijn lief, afgelopen zondag zin om Utrecht centrum onveilig maken. Daarmee zette ik meteen schoenen op de lijst. Niet omdat ik het zo leuk vind om kleding én schoenen te kopen. Bij het eerste ervaar ik de spiegel in de felverlichte kleedhokjes als genadeloos eerlijk en mijn voeten? Het is niet het Griekse karakter dat daarbij dwars zit, maar het feit dat ik naast de Prinses op de zandkorrel ook de Prinses op de brede voeten ben. Dan is het vinden van nette schoenen one big challenge. Maar ja, ik voel de zandkorrels onder de zolen van mijn huidige nette schoenen, dus…
Lomp
Eigenlijk baal ik ervan dat ik mijn heerlijke wandelschoenen niet overal onder aan kan. Ze staan als halve zolen onder een jurk of rok. Stel dat ik afgelopen woensdag op die rampenstampers dat ene feestje had bezocht? Al maakt het niet uit, want ik ben toch al getrouwd. En mijn lief loopt onverstoorbaar naast me als ik toch met die lompe schoenen onder een jurk wandel. Toch loop ik er graag als 100% vrouw graag vrouwelijk bij.
Hoopvol
Dus: jas + schoenen = uitdaging in het kwadraat. Daar gingen we, sjoppen (ja, het is shoppen, maar I love sjoppen more). Wat mij betreft was onze slagingskans even groot als het rijzen van brood zonder gist. Wat een beproeving. Maar geloof het of niet, Co, na wat pas- en zoekwerk slaagden we beide voor schoenen in de eerste winkel die we bezochten.
,,Jippie! Dat ging wel heel snel”, zei ik enthousiast toen we de drempel van Scapino over stapten in de richting van de Oude Gracht.
,,En door naar jouw jas,” klonk Marcel, waarna we alle kledingwinkels op onze route in en uit liepen, op één na, vanwege de walgelijke prijzen. Al mag een jas best wat kosten om een aantal jaar mee te gaan, het kan ook teveel zijn. Vervolgens bezochten we alle kledingzaken op onze route naar Hoog Catharijne en daarbinnen. Steeds vaker maakte ik gebruik van Marcels lange lengte. Niet door op zijn rug te springen hoor, maar hij zag met een eerste, tweede of derde blik soms direct of er sowieso iets roods in de winkel hing.
Sporadisch vonden we iets, maar dat was niet getailleerd, te lang, niet rood rood, maakte me dik of de stof was te dun. We hielden vol tot stuitingstijd om blij met onze schoenen en ongelukkig zonder jas thuis te komen.
Daar opende ik mijn laptop en zei:
,,Ik ga even naar Wehkamp.” Ik zocht op 'rode mantel' en bumpte bijna direct op een prachtige rode mantel in mijn maat. Die kukelde ik in de winkelmand, drukte op de bestelknop en haalde twee dagen later een pakket uit de pakket box. En raad eens wat?
De jas is perfect! Je moet ‘m zien. Nee, je moet de vrouw in de rode jas en met die krullen eens zien. Ik ben mezelf weer en voldeed daarmee aan jouw uitdaging.
Factuurtje
Blijft daar één ding: waar stuur ik de rekening naartoe? Sterker nog, waar bezorg ik deze brief? Iets met geen adres. Bij gebrek daaraan dacht ik: dan bezorg ik de brief gewoon hier. Vind je vast niet erg?
Met lieve groet,
