zaterdag 28 januari 2023

Dit is samenwerken

Sinds ik me kan verschuilen achter 'Typisch Irene', werk ik zowaar meer samen met Marcel, ik bedoel meneer RitsRats. Je weet wel, die man van RitsRatsReklame. Waar hij me vroeger wel eens, maar vooral schoorvoetend vroeg of ik hem kan helpen met een klus, vraagt hij het nu op de(ze) vrouw af.
    Meer dan vroeger stel ik me dienstbaar op en check of ik geen interview of schrijfwerk heb. Zo niet, dan vergezel ik hem graag. Het lijkt er op dat zijn durf om mij te vragen en mijn wil om te helpen veranderde met mijn mogelijkheid om een factuur te sturen. Het gaat me daarbij niet om het geld, maar wat dan wel?

Factureren
Ik vroeg Marcel of hij dit vraagstuk kon ontrafelen?
    ,,Irene, het gaat er om dat jij jouw bedrijf en werk serieus neemt en dat ook verlangt van de mensen waar jij voor werkt. Dat is waarom je trots bent op je verdiensten bij Houtens Nieuws. Je voelt je serieus genomen. Ieder ander die bereid is jou te betalen voor jouw werk, bewijst dat jij serieus genomen wordt. Die beloning vertaalt zich toevallig in euro's. Daarom vraag ik of je mee wilt helpen bij het wijzigen van de tarieven in parkeergarages en fietsstallingen.”
    Bam! Ik zie werk!

Offerte
    ,,Oh dat is ons jaarlijkse uitje. Ja, ik wil mee. Daarbij stuur ik deze mondelinge offerte: vanaf het moment dat ik mijn schoenen strik, telt mijn uurtje-factuurtje.”
    ,,Wat? Dan zijn we niet eens onderweg.”
    ,,Precies en omdat ik voor jou op pad ga, moet ik schoenen aan. Als het anders was, bleef ik lekker in mijn dekentje op de bank. Zie jij daar schoenen bij?”
    ,,Dan tellen je jas, das en handschoenen aantrekken zeker ook.”
    ,,Je snapt het! Weet je wat? Je krijgt korting in de vorm van mijn plaspauze. Die bereken ik niet, want ja, die zat er toch al aan te komen en doe ik op mijn sokken.”

Vakantie
Even later zitten we in de auto, waar ik bijkom van de snelheid waarin ik mijn schoenen en winterkleding aan trok. En dat in de vakantie!
    ,,Oh, Marcel, ik bedoel meneer RitsRats, het is wel vakantie hè?”
    ,,Ja, en?”
    ,,Dan telt een vakantietoeslag van 100%.”
    ,,In dat geval breng ik je meteen thuis.”
    ,,Heb je dan iemand anders die jou kan helpen?” Meneer rijdt door naar Leidsche Rijn.

Zakenvrouw

Onderweg bedenkt meneer RitsRats dat we ook nog wel even een bouwbord kunnen plaatsen. Al kan hij het ook wel alleen, mijn extra handje helpt. Gelukkig gaat het om een handje, want mijn hand is niet groot en vooral niet sterk. En dan nog wat:
    ,,Bij het helpen plaatsen van een bouwbord breng ik risicotarief in rekening.”
    ,,Hoe dat zo?”
    ,,Ik hielp twee keer eerder: de eerste keer kwam mijn ringvinger ergens tussen en de tweede keer had ik zulke verkleumde handen dat ik niet voelde dat ik mijn middelvinger kneusde. Tel die vingers, dan kom ik nu uit bij mijn wijsvinger. Ik bereken niet alleen een risicotarief, maar ook betaal jij het gemiste werk als ik niet meer kan schrijven.”
    ,,Tjonge, jij bent echt een zakenvrouw.”

Vreemde vogel
Ineens trapt Marcel het gaspedaal in en kijk ik op zijn teller.
    ,,Wil jij ook een factuur van het Centraal Justitieel Incassobureau?”
    ,,Nee, maar iedere minuut met jou telt. Ik schiet liever op.”
    ,,Oh jee. Ik zie jou al harder lopen met die lange benen van jou. Wat dan voor jou nog lopen is, geldt voor mijn korte beentjes als rennen. Dit wordt een conditietraining.”
    ,,Dan kun je tenminste zeggen dat jij sport tijdens het werk. Zal de baas blij mee zijn.”
    ,,Joehoe! Ik ben mijn baas.” Klink best lekker, trouwens.
    ,,Geen zorgen, na dat sporten kun je bijkomen op het dak van Parkeergarage Berlijnplein. Jij wilt zekerste weten de vogel zien die daar op het dak staat.”
    ,,En het werk dan?”
    ,,Dat kan ik wel even allen.”
    ,,Als jij maar beseft dat het voor mij werktijd is.”
    
Niet dat het uitmaakt, want ik ga het dak niet op. De beheerder houdt ons aan de praat, waardoor ik het dak vergeet. Ach ja, dan hoeft Marcel mij er ook niet af te roepen met:
    ,,Kom van dat dak af!” Wel zegt ie als we wegrijden: ,,Dat dak bezoek je volgend jaar maar.”
    ,,Jij denkt dat ik een jaar wacht? Mooi niet! Die vreemde vogel wil ik eerder zien.”

Belangrijkste werk
Eerst iets anders: ik moet helaas stoppen met schrijven.
    Ik moet een factuurtje schrijven. Zo klopt ie toch?







zaterdag 14 januari 2023

Wetsvoorstel

Even bomen

Amper die titel genoteerd, bemoeit manlief zich ermee in plaats van eerst de kat uit de boom te kijken. Hoor hem bomen:
    ,,Er was eens een boom, hij had takken en geen bladeren. Hij was heel verdrietig…”
    ,,Zo begint jouw blog?”
    ,,Ja, mooi hè?”
   ,,Prachtig! Maar waarom was die boom verdrietig?”
    ,,Dat moet ik nog bedenken, maar ik heb al wel een eind,” zegt ie al stuiterend op de bank. Hij is blij.
    ,,Nou vertel.”
    ,,…en zo had hij toch zijn bladeren terug.”
    ,,Wow, dat gaat deep! Vertel je me komende week het verhaal ertussen, dan heb ik volgende week weer een blog.”
    ,,Moet dat?”
    ,,Ja. Laat me nu even mijn eigen boom opzetten.”
    ,,Ik heb liever dat je er een afbreekt.”
    ,,Je bedoelt de kerstboom?”
    ,,Ja.”
    ,,Dat kun jij ook doen?”
    Stilte

Rijdende Rechter
De kerstboom staat mij echter niet in de weg, een andere wel, die van mijn buren. Daar zou ik maar zo een zaak van kunnen maken bij de Rijdende Rechter. Maar ja, die boom staat niet op mijn erfgrens en belangrijker is dat ik niet goed word van dat gebakkelei en geruzie in dat programma. Marcel kijkt vaker.
    ,,Zouden wij een zaak winnen als het over de Eik van de buren gaat?”, vraag ik hem.
    ,,Nee, die is verjaard als in: de boom is te oud.”
    ,,Oké, ik kan tegen mijn verlies, maar niet bij de Rijdende Rechter.”
    ,,Dan zou ik hem zeker niet bellen.”
    ,,Nee, ik heb een beter plan."

Plan Boom

Daartoe triggerde de actie ‘Plan Boom’. Het liefst zou ik heel toepasselijk op een stapel boomstammen staan en mijn boodschap uitroepen, tegenwoordig kun je beter politici taggen. Dat doe ik straks maar op facebook. Ik pleit namelijk voor een nieuw wetsvoorstel. Daarmee verandert direct mijn titel, want die trekt vast meer lezers. Sorry Marcel van Gooswilligen, Marije Werelds, Sander Bos, Ria Frowijn, Wouter van den Berg en Andries Vlot voor de tags, maar ik wil jullie aandacht als politici dus. En Andries, dit is misschien iets voor jouw partijprogramma. Jullie moeten werk maken, sorry, mogen werk maken van mijn wetsvoorstelidee.
    Daarbij staat bomenaan, ik bedoel bovenaan dat ‘Plan Boom’ echt geweldig is! Hoe groener Houten, hoe beter, want dan is ons stadje zuurstof- en schaduwrijker. Daarbij is er geen betere schaduw dan die van een boom. Plant ze!
    Sterker nog; jaren geleden kweekte ik uit een kersenpit en appelpit twee boompjes. Het resultaat staat nu in mijn voortuin en ik verheug me op het zoveelste jaar bloesem en vruchten, al zijn die niet te eten. Wat telt is vergroening!

Sprookje
En toch een grote MAAR, dat me bij dit sprookje brengt:
~ Er was eens een prinses.
Ze trouwde met haar prins en woonde in een 
kasteelementje (= kasteel + appartementje) in zijn Statsie. 
Plotseling, hoe kon dat nou, kwam er een kleintje bij. 
Daarom zochten de prins en prinses met een huizenkoppelaar naar een kasteeltje
dat voldeed aan verschillende wensen.
Hun grootste wens: een kasteeltuin op het zuiden. 
Toen de klok twaalf sloeg, klonk:
,,Ik vond in Houten een vier-onder-een-kaps kasteeltje dat aan al jullie wensen voldoet,
behalve de tuin.
Die ligt op het noordoosten,
maar baadt door zijn lengte van ’s ochtends tot ’s avonds in de zon.
Neem het weekend een kijkje en bel me maandag als je binnen wilt kijken.
Hij gaat woensdag in de verkoop.” 
Dat weekend in 1999 vielen wij voor dat huis en Houten.
Nu bijna 30 jaar
nog gelukkiger en minder lang.

Eik
Toen zagen we geen probleem in het Eikenboompje van de buren. Met de nadruk op TOEN. Het boompje had niet veel te bomen en ving niet veel wind. Wij baadden van ochtend tot avond in de zon. Nu, 24 jaar later, is de zon er nog steeds, maar moeten we die vooral pakken vóór een uur of zes in de avond, want dan verstopt ze zich onherroepelijk achter de joekel van een Eik en piept de volgende ochtend pas weer tevoorschijn. Kiekeboe!
    Voelen jullie ‘m? Zien jullie waar ik heen wil met die prachtige actie ‘Plan Boom’? Laat mensen vooral bomen planten. Geef de vogels weer ruimte om te landen en ons een heerlijke schaduw. Want geen betere schaduw dan die van een boom. Maar kom ook met een wetsvoorstel waarin staat dat bomen in de tuinen van particulieren niet hoger mogen groeien dan de huizen zelf.
    Zo kan de prins die om een uur of vijf/zes thuiskomt van het werk ook nog volop genieten van de zon die haar stralen deelt en de fluitende vogels in de bomen.
    Hup naar de Tweede Kamer hiermee, oh, wil iemand de minister president even taggen. Dan weet hij er ook van.
    Ik wacht dat wetsvoorstel wel even af.
    ,,Kun je mooi ondertussen de kerstboom afbreken”, hoor ik naast me.

~een laatst foto dan maar ~