Maar eerst dit tussendoortje: ik draag deze blog op en wel aan:
Sylvia!
Zo! Een bosje vlinders en bloemen voor jou, want jij verdient ze. Jij bent de enige die me afgelopen week aansprak en zei:
,,Was jij vorige week op vakantie?"
,,Nee, was dat maar waar. Hoezo?"
,,Ik miste je blog." Tada! Toch iemand die het opviel.
,,Tja, ik zat inspiratieloos te wachten op de bank. De blog kwam maar niet." Ik zei er niet bij dat ik er huilend bij zat. Die drama hou ik liever voor mezelf.
,,Ah, vandaar." Hoe dan ook kwam ze bij me binnen. Sylvia is een van de drie mensen die bij mijn weten mijn blog lezen na het intypen van www.ireneblogt.nl. Dat zijn de echte, ik benoem haar tot: Topfan!
Daarmee is deze blunder, ik bedoel deze blog, voor jou. Komt ie:
Wandelzin
Ik fladderde dinsdag de deur uit. Ik genoot, want ik liep lekker vroeg buiten op weg naar een interview. Ik stapte fluitend mijn wijk uit, de volgende in. Tot ik aan het eind van de straat een vrouw zag die afval in een afvalcontainer gooide. Niets bijzonders, zou je zeggen. We gooien toch allemaal ons afval in de container? Soms zelfs, net als deze vrouw, in de container die aan de straatkant staat te wachten op de vuilniswagen. Gewoon omdat het kan.
Ik fladderde dinsdag de deur uit. Ik genoot, want ik liep lekker vroeg buiten op weg naar een interview. Ik stapte fluitend mijn wijk uit, de volgende in. Tot ik aan het eind van de straat een vrouw zag die afval in een afvalcontainer gooide. Niets bijzonders, zou je zeggen. We gooien toch allemaal ons afval in de container? Soms zelfs, net als deze vrouw, in de container die aan de straatkant staat te wachten op de vuilniswagen. Gewoon omdat het kan.
Wat me opviel is hoe fris, fruitig en kleurig de vrouw er zo vroeg in de ochtend uit zag. Ik zeg: een leuk geklede mooie vrouw. Kijkend naar haar, liep ik de straat over. Het lag vol bladeren, misschien was dat het wel. Ze matchte met de herfstkleuren.
Ondertussen kijkend naar die vrouw stapte ik de stoep op. Oh nee, ik stapte tegen de stoep en boem!
Voor ik het zelf doorhad, lag ik languit op de stoep. Gestruikeld – een letterlijk gevallen vrouw.
Gevallen
De andere vrouw snelde in mijn richting. Al voordat ze bij me was stond ik op eigen benen.
,,Gaat het goed mevrouw? Ik schrok.”
,,Het gaat zeker goed, ik schrok ook.”
,,Wat gebeurde er?”
,,Goede vraag, ik denk dat ik dacht al op de stoep te zijn, maar ik stapte er tegen en ja, dan struikel je.”
,,Vervelend, maar hoe kan dat nou?”
,,Nou, eigenlijk zag ik een leuke vrouw”, lachte ik. ,,Ik vind je er leuk uit zien en dus keek ik naar jou terwijl ik op de stoep dacht te stappen. Misschien vergistte ik me in de stoep door de bladeren.” Door alles heen eindigde de vrouw gevleid. Heerlijk dat zij dat de dag mee in kom nemen. Complimenten doen mensen stralen - deel ze.
De andere vrouw snelde in mijn richting. Al voordat ze bij me was stond ik op eigen benen.
,,Gaat het goed mevrouw? Ik schrok.”
,,Het gaat zeker goed, ik schrok ook.”
,,Wat gebeurde er?”
,,Goede vraag, ik denk dat ik dacht al op de stoep te zijn, maar ik stapte er tegen en ja, dan struikel je.”
,,Vervelend, maar hoe kan dat nou?”
,,Nou, eigenlijk zag ik een leuke vrouw”, lachte ik. ,,Ik vind je er leuk uit zien en dus keek ik naar jou terwijl ik op de stoep dacht te stappen. Misschien vergistte ik me in de stoep door de bladeren.” Door alles heen eindigde de vrouw gevleid. Heerlijk dat zij dat de dag mee in kom nemen. Complimenten doen mensen stralen - deel ze.
Geheimhouding
Onze wegen scheidden en verderop schopte ik een keer in de bladeren.
,,Stomme bladeren. Ik viel door jullie.”
Verderlopend bedacht ik ineens: Wauw, ik viel voor een vrouw.
Ik heb thuis wat uit te leggen.
