,,Hoe durf je!”, roep ik van boven naar beneden.
,,Wat durf ik?”
,,Mijn toilet zo snel weer te bevuilen. Afknijpen en wegwezen daar!”
,,No way, het is heerlijk p****en op de schone pot.” Die ****-tjes, hou ik er in, want wat madam op het toilet deed of eventueel bijkomende geuren omschrijf ik lekker niet. Hier ligt mijn grens van het prijsgeven van mijn privacy.
Niet tevreden? Kom dan maar een poosje logeren in Huize Typisch van Valen en doorleef de volle laag. Wel met deze afspraak: achteraf niet klagen hè en alles wat hier gebeurt blijft binnen of in mijn blog, maar niet daarbuiten!
Ondertussen riep ik nog wat dingen naar beneden die mijn onrechtvaardigheidsgevoel verwoorden. Iets van hoe ondankbaar mijn werk als huisvrouw is. Dat ik ga staken en ze het allemaal zelf mag doen om te voelen hoe schoonmaakmisbruik voelt.
Celine deelde vooral mee dat ze gewoon lekker genoot. Genieten op een toilet? Ach ja, het kan opluchten in dat hokje. Zeker op een schoon toilet. Het idee dat ie nu alweer vies wordt. Bah!
Bezoek
In dit alles vertelde ik niet dat Johan, een vriend van Celine, in een deuk lag in Celine's kamer. Mijn gefrustreerde gemopper en Celine’s bijdehante reacties bij haar nummer 1 of 2 brachten hem in tranen. Hij was getuige van ons op ons puurst en ervoer het schaamteloze what you see is what you get gevoel.
Ik zou ook dubbel hebben gelegen bij ons geratel, vooral als je bedenkt dat ik in het halletje bij de trap stond. Hoe? Nou, op mijn blote voeten onder omhoog gerolde broekspijpen en een sopdoek in de hand. Er paste met gemak een schort en hoofdband bij het geschreeuw over een schoon toilet.
,,Binnenkort stel ik een nieuwe regel in.”
,,Welke dan?”, riep Celine van beneden.
,,Dat je binnen een half uur na het schoonmaken niet naar het toilet mag.”
,,Nee, mama, dat kan je niet maken."
,,Echt wel. Sterker nog, dan maak ik snel achter elkaar het toilet beneden en de badkamer boven schoon. Alles in de wetenschap dat alles een half uur schoon blijft. Nee, wacht, men mag een uur na schoonmaken niet naar het toilet. Wat een genot! Weg met de oneerlijke behandeling van de poets.” Waarop Johan bevestigend knikte. Zou ik ook hebben gedaan. Hij snapt het, je moet mij wel te vriend houden, want het vliegt zo op en dan mag je het toilet zelf schoonmaken.
Privacy
Bij het avondeten vroeg ik:
,,Johan? Celine vertelde jou toch wel dat je bij het betreden van ons huis al je rechten verspeelt?”
,,Welke rechte?” zei hij op zijn Afrikaans.
,,Je recht op privacy. Alles wat je hier doet, kan tegen je gebruikt worden.” Omdat hij stil bleef, vulde ik aan: ,,in een blog.”
,,Oh dat mag hoor.”
,,Ja, dat klopt, want je gaf die rechten al op. Ik verduidelijk dat alleen maar even. En zo niet, dan kun je nu nog heel snel de deur uit rennen.” Bij dit alles bedacht ik: we hebben een nieuwe tekst nodig op de deur. Eentje die duidelijk maakt dat men ieders recht op privacy verspeelt met een druk op de bel. Wil je dat niet, bel dan niet en moven! Blijf vooral niet dralen in de voortuin, dat is ook mijn grond. Die tekst moet dus eigenlijk op een bord in de tuin. Mooie bijvangst wordt uiteraard dat aanbellende verkopers niet meer aan durven bellen. En durven ze het toch? Dan vraag ik allereerst hun naam, die deel ik met liefde in een volgende blog. Nu eerst die tekst:
,,Echt wel. Sterker nog, dan maak ik snel achter elkaar het toilet beneden en de badkamer boven schoon. Alles in de wetenschap dat alles een half uur schoon blijft. Nee, wacht, men mag een uur na schoonmaken niet naar het toilet. Wat een genot! Weg met de oneerlijke behandeling van de poets.” Waarop Johan bevestigend knikte. Zou ik ook hebben gedaan. Hij snapt het, je moet mij wel te vriend houden, want het vliegt zo op en dan mag je het toilet zelf schoonmaken.
Privacy
Bij het avondeten vroeg ik:
,,Johan? Celine vertelde jou toch wel dat je bij het betreden van ons huis al je rechten verspeelt?”
,,Welke rechte?” zei hij op zijn Afrikaans.
,,Je recht op privacy. Alles wat je hier doet, kan tegen je gebruikt worden.” Omdat hij stil bleef, vulde ik aan: ,,in een blog.”
,,Oh dat mag hoor.”
,,Ja, dat klopt, want je gaf die rechten al op. Ik verduidelijk dat alleen maar even. En zo niet, dan kun je nu nog heel snel de deur uit rennen.” Bij dit alles bedacht ik: we hebben een nieuwe tekst nodig op de deur. Eentje die duidelijk maakt dat men ieders recht op privacy verspeelt met een druk op de bel. Wil je dat niet, bel dan niet en moven! Blijf vooral niet dralen in de voortuin, dat is ook mijn grond. Die tekst moet dus eigenlijk op een bord in de tuin. Mooie bijvangst wordt uiteraard dat aanbellende verkopers niet meer aan durven bellen. En durven ze het toch? Dan vraag ik allereerst hun naam, die deel ik met liefde in een volgende blog. Nu eerst die tekst:
Met een druk op onze bel
Zeg je dag tegen je rechten
Privacy bestaat hier niet
Die kun je niet bevechten
Ga je gang, voel je vrij
Betreed ons grondgebied
Alleen voor jou de beste plek
In een volgende blog of lied
