Tja dat wist ik dus niet. In die ongewissigheid startte ons weekendje weg. Weken geleden begon het me-verheugen:
,,Ik heb zin de boel-de-boel te laten met een weekendje weg.”
,,Bedoel je alleen je eigen boel of ook die van papa?,” vroeg Celine.
,,Stiekem, het eerste, maar papa mag mee,” zei ik waar manlief bij zat. Hij kent me.
,,Oh, heerlijk! Dan heb ik het huis voor mij alleen,” juichte Celine en hing nog net niet de slingers op.
,,Dat is mijn tekst! Maar ja, om dus een huis voor mij alleen te hebben, moet ik het huis uit, want een ander gaat niet” lachte ik.
,,Ik heb zin de boel-de-boel te laten met een weekendje weg.”
,,Bedoel je alleen je eigen boel of ook die van papa?,” vroeg Celine.
,,Stiekem, het eerste, maar papa mag mee,” zei ik waar manlief bij zat. Hij kent me.
,,Oh, heerlijk! Dan heb ik het huis voor mij alleen,” juichte Celine en hing nog net niet de slingers op.
,,Dat is mijn tekst! Maar ja, om dus een huis voor mij alleen te hebben, moet ik het huis uit, want een ander gaat niet” lachte ik.
,,Verras me maar eens, ik wil niet weten waar we heen gaan.”
,,Oh, oké, al is dat niet handig want ik log in met jouw account. Mag ik je telefoon?” Ik gaf manlief mijn phone en beloofde eventueel voorbij vliegende mails ongezien door te sturen.
,,Als ik je een keer smeek te zeggen waar we heen gaan, hou jij je mond stijf dicht. Beloofd?”
,,Deal.” Sindsdien geen woord meer gehoord.
Verrassing
De weken verstreken en soms prikte ik toch. Dan noemde ik een plaats- of parknaam.
,,We gaan naar een onbekend park,” zei hij: ,,En ik heb een extra verrassing voor je.”
,,Echt!?” Dat vergrootte de glans en nieuwsgierigheid. Tot hij vorige week vertelde dat die verrassing niet doorging. ,,Wat was het dan?”
,,Een massage in de beautysalon op het park. Het was volgeboekt.”
,,Potjandosie, maar zó lief.”
Ontknoping
Afgelopen vrijdag vertrokken we...
,,Potjandosie, maar zó lief.”
Ontknoping
Afgelopen vrijdag vertrokken we...
Omdat ik behoorlijk topografisch aangelegd ben, wist ik als snel dat we op de A12 richting Arnhem reden. Bij het verlaten van de A12 in noordelijke richting en gezien de reistijd bedacht ik:
,,We gaan richting Apeldoorn,” Marcel lachte. En even later: ,,Oh, de Veluwe by fall! Gaaf!” Ik riep plaatsnamen als Ugchelen en Otterloo?”
,,Je let niet op de borden hè? Anders wist je het.”
,,Nee, ik let op alles behalve borden, kijk wat een leuk kunstwerk in de tuin.” Buiten de borden om zag ik zoveel meer. Tot we Hoederloo in reden met vakantiepark Miggelenberg als eindpunt.
Niksen?
Het niksen begon. Oh nee, nog even niet. We wandelden na aankomst en vlak voor zonsondergang een route van 3,8 kilometer, om te checken of dat een leuke ochtendwandeling voor mij was. Best wel, al zat ik de volgende ochtend liever bij de haard met mijn creatieve stuff.
Na het ontbijt en verleidt door de zon met minder mooi weer op de planning, besloten we meteen op weg te gaan naar het Deelerwoud. We strikten onze schoenen aan, vulden de flesje, haalden de externe batterij van de lader en stapten de auto in voor een wandeling van ruim acht kilometer.
,,We gaan richting Apeldoorn,” Marcel lachte. En even later: ,,Oh, de Veluwe by fall! Gaaf!” Ik riep plaatsnamen als Ugchelen en Otterloo?”
,,Je let niet op de borden hè? Anders wist je het.”
,,Nee, ik let op alles behalve borden, kijk wat een leuk kunstwerk in de tuin.” Buiten de borden om zag ik zoveel meer. Tot we Hoederloo in reden met vakantiepark Miggelenberg als eindpunt.
Niksen?
Na het ontbijt en verleidt door de zon met minder mooi weer op de planning, besloten we meteen op weg te gaan naar het Deelerwoud. We strikten onze schoenen aan, vulden de flesje, haalden de externe batterij van de lader en stapten de auto in voor een wandeling van ruim acht kilometer.
Bij de beschrijving beloofde Natuurmonumenten een mooie tocht langs heide en bosrand, met vergezichten, de zekerheid op runderen en de mogelijkheid om reeën en herten te spotten.
Laat daar een teleurstellinkje opspelen. We telden twee runderen en geen ander wild. Al zaten we nog wel een tijdje op een punt waar ze volgens de app echt zichtbaar zouden zijn.
Dan denk ik weleens: die beesten zijn niet gek. Zij kennen deze plek en dit uitzichtpunt. Waar wij in stilte de ene kant op keken, liepen zij stilletjes achter ons langs, rijen dik! En maar lachen. Zou ik een selfie maken, dan zie je ze achter me voorbij gaan.
(blog gaat verder onder de foto's)
Zei ik stilletjes? Dat is wat gelogen, vanaf de start tot zo’n kilometer verderop hoorden we hard geluidsgeweld van helikopters. Tot we vier Chinook-transporthelicopters voorbij zagen vliegen. Ineens snapten we de vogelspotters langs de weg hiernaartoe. Het waren vliegtuigspotters bij Vliegbasis Deelen. Van wandelen leer je veel joh!
Terug bij het huisje en de lunch op, wilden we alvast een plek reserveren voor ons diner in het parkrestaurant. Dat bleek een slecht plan: het was volgeboekt en zelfs voor het hele weekend. Sterker nog, na anderhalf uur zoeken, bleken alle restaurants waar wij naar smaakten volgeboekt.
,,Hoezo een weekend niksen? Het wordt supermarkt, denk ik.”
,,Nee, we kunnen altijd naar de snackbar of pizza afhalen, kom we gaan naar het wildscherm. Het is schemertijd, als we een hert willen zien, dan toch nu.”
,,Ik denk dat ik nog eerder een hert op mijn bord zie. Maar oké Natuurmonumenten biedt opnieuw hoop."
En natuurlijk de grond in geboord. Geen hert gezien.
Maaltijd
We liepen terug met de klok op half zes.
,,Marcel, eigenlijk heb ik helemaal niet zoveel trek na onze lunch van 14.30 uur. Wat denk je van toastjes, smeersels, fruitsalade en eventueel een snack uit de winkel?”
,,Je hebt een punt. Al moeten we dan hard lopen voor die snack, want naar ons huisje is 22 minuten en de winkel is verder. Die sluit om zes uur."
,,Je hebt een punt. Al moeten we dan hard lopen voor die snack, want naar ons huisje is 22 minuten en de winkel is verder. Die sluit om zes uur."
Nooit eerder liep ik zo snel voor een banaan en kipsaté. De rest hadden we al in huis. Met nog vijf minuten te gaan, liepen we de half donkere winkel in, zochten de voedingsmiddelen en betaalden die.
,,Nu kunnen jullie sluiten, fijne avond” zwaaide ik naar de winkelmedewerkers. In het huisje maakten we het voortreffelijke maaltje voor onze kleine trek.
,,Nu kunnen jullie sluiten, fijne avond” zwaaide ik naar de winkelmedewerkers. In het huisje maakten we het voortreffelijke maaltje voor onze kleine trek.
Terugkijkend was het nikserig à la wij. Ben ik vooral benieuwd hoe het niksen morgen vorm krijgt.
