zaterdag 26 november 2022

Piercings

Wil jij geloven dat ik twee piercings rijker ben? Eigenlijk al drie maanden, want zo lang geleden liet ik ze zetten. Ik slinger dit pas nu op dit wereldomvattende wonderlijke web, want ik moest zelf aan het idee wennen. Piercings et moi, is als Marcel die een tattoo neemt. Niks voor ons, toch?
    
Parlour
Fout! Ik koos voor twee piercings.
    Daarin moedigde Laura me vooral aan. Celine’s vriendin wees ons vanwege haar goede ervaringen met piercings op Black Sword Tattoo Parlour in Apeldoorn.
    Dat stukje 'Parlour' zocht ik op. Het is Engels voor salon. Het voelde direct goed, daarom maakte ik online een afspraak, waarbij Laura en Celine beloofden mee te gaan om mijn handen vast te houden.

Onheilspellend
Eenmaal bij de salon verraste de open uitstraling me. Het zag er vriendelijker uit dan de herinneringen van mijn netvlies en de vooroordelen in mijn kop. Mijn netvliezen verwachten zwart geblindeerde ramen, zoals bij de tattooshop aan de Amsterdamsestraatweg in Utrecht (zo’n dertig jaar geleden). Daar fietste ik als gezinsverzorgende vaak aan voorbij. Madam angsthazige ik, vond het onheilspellend.
    Al vind ik honden ook huiveringwekkend en in de avond vind ik het donker sinister. De laatste paar meters voordat ik thuis ben, zijn spookachtig. De brandgang lijkt in het donker een angstaanjagend zwarte gat. Brrrrr...

Huiselijk
Deze Parlour verraste me met het licht en de ruimte die je van buiten binnen zag. Snap je? De ongedwongen en gezellige sfeer binnen was zo fijn dat ik bijna mijn schoenen uit wilde doen en mijn huispak aan wilde trekken. Zo jammer dat ik die niet bij me had.
    Yara ontving ons vriendelijk en nam ons mee naar zijn stoel, waar een foto met zijn kinderen mijn blik ving. Yara is papa, wat leuk! Het vormde gelijk een leuk gespreksonderwerp.
    ,,Je mag in de stoel plaatsnemen, Irene.” Waarna een ongedwongen gesprek volgde en Yara alles klaarlegde voor de piercings.
    ,,Mama, moeten wij je hand vasthouden?”, vroeg Celine nog snel.
    ,,Nee hoor, I’m a big girl.”
    ,,Weet je zeker dat je deze piercings wilt?”, zei Yara.
    ,,Ja.” Wat het startsein voor Yara was en waarna hij alles wat hij deed uitlegde. 
    Toen de eerste piercing zat, vroeg hij:
    ,,Gaat het Irene?”
    ,,Ja, zeker.”
    ,,Dan ga ik door met de andere.”

Toekijken
En zo zaten een poosje later twee piercings in dit lijf. Ik vond de zorgzaamheid hartverwarmend. Dat ervoer Celine ook, want zij besloot terplekke dat zij ook een piercing wilde. Yara bood haar aan te gaan zitten, tenslotte waren we er nu toch. Zo wisselden we van plek en kon ik zien hoe het allemaal werkte. Interessant maar niet geschikt voor woorden hier. Iemand zou er maar zo onpasselijk van worden.
    To much details zeg maar.

Herhaling
Afgelopen week herhaalde ik mijn tocht naar de Parlour, want na twee maanden – het werden er drie – moest ik de piercings laten checken.
    ,,Dat ziet er goed uit,” zei de vrouw.
    ,,Dat wist ik."
    Bij thuiskomst klonk:
    ,,Marcel, kom maar op met die vlinderoorbellen, ik heb gaatjes! En voor de rest zoek ik zelf nog een paar leuke piercings. Die zitten gewoon lekkerder."