zaterdag 23 oktober 2021

Tien jaar Alphen DC

Alphen DC - Alphen Direction Christ.    Lorenz bedacht deze naam die jullie nu tien jaar gebruiken, wauw!

Familie
Vergeef me als ik dingen in het verkeerde tijdperk plaats. Deze tien jaar is jullie feestje, ik mag het mee vieren, al ben ik er pas drie jaar bij. Ik werk met wat een aantal van jullie mij gaven.
    Jullie startten met acht gezinnen een churchplant in 2007 en kwamen samen in Oudewater. In 2011 werden jullie officieel Zevendedagsadventisen gemeente Alphen DC. Jullie belangrijkste waarden zijn God zoeken en vinden en samen een familie zijn. Het liep niet altijd even gladjes. Jullie gingen onderuit en stonden op. Er vertrokken mensen en nieuwe mensen landden hier.

Spontaan

Een van jullie eerste diensten was in Oudewater op de school waar Agnes werkt. Terwijl de kerkdienst gaande was, kwamen twee leerkrachten de school binnen om hun lessen voor te bereiden. Zij kregen maar zo jullie gezang en een preek over zich heen. Het is echter niet die preek, maar het spontaan ontdekken van jullie samenzijn, dat hen nieuwsgierig maakte. Volgens mij is dat de beste manier om je geloof te delen – daar waar het onverwacht ontdekt wordt en je elkaar ontmoet. Spontaan.
    Later in het Leger des Heils gebouw kregen jullie diensten een creatief karakter, waarvan bewijsmateriaal bewaard is gebleven. Iets met een tafellaken?

Jongeren
In alles wat ik de afgelopen dagen hoorde, draaide het om kinderen en jongeren. Alphen DC wil kerk-zijn mét jullie. Ik zie het wekelijks in het kinderblokje tijdens de dienst. Een liedje, een kinderverhaal, de aandacht en tijd is voor jullie, want je hoort erbij. Laat het daarom ook maar horen als jij iets wilt. Alles zodat jij je thuis voelt.
    Wat betreft activiteiten die jullie als Alphen DC-ers noemden, valt het werk met kinderen op: Kinderkampen met 40-50 kinderen waren favoriet; jullie organiseerden De Gideon bende, waarbij kinderen spelenderwijs de Bijbel leerden kennen; jullie organiseerden kinderdiensten waar ook de papa’s en mama’s welkom waren en gingen na de dienst zwemmen. Hup allemaal in zwemkleding en plons! De papa’s en mama’s deden mee of keken ernaar; wat ouder gegroeid, ontstonden vanuit de Tienermiddagen regelmatig logeerpartijtjes.
    Oh, was ik daar maar bij, dan kocht ik speciaal daarvoor een onesie, want die heb ik niet. Iets in mij zegt dat ik er te oud voor ben, stom hè? Wanneer en waar is de volgende pyjama-party? Al vind ik slapen op een trampline een beetje een gewaagd idee. Als één iemand draait, draait iedereen dan mee? Sliepen jullie echt op een trampoline? Verder deden jullie mee aan Bootcamps, kampen, internationale jeugdcongressen en andere activiteiten waar jullie niet alleen beroemd, maar ook berucht werden.

Fluistering
Troost je, ik las dat ouders daarbij hand in eigen boezem steken. Zij noemden zichzelf rebels. Ik zeg:
,,Schrijf die op een tegel." En zet er iets bij van out-of-the-box denken en een allergie voor een bestuur. Herkent iemand zich hierin?
    Spreek ik even Sven persoonlijk aan:
    ,,Iemand fluisterde mij toe dat jij gedoopt bent in Alphen DC. Daarnaast is jullie huwelijk ingezegend in deze kerk. En jij wist geen anekdote toen ik ernaar vroeg? In de hoek jij! Gedoopt en getrouwd en dat niet zelf gezegd? Een ander gelukkig wel.”
    En verder? Jullie organiseerden twee keer Health Adventure. Met dertien man, waaronder een aantal van buiten de kerk, werkten jullie aan het thema gezondheid. Daarbij was de medewerking van Esther Noordermeer, schrijver van De Hemelse Voedselbank, bijzonder. Zij vertelde over gezonde voeding. Wie heeft daar een blijvend lesje van geleerd?

Berucht
Op Openingskampen, in ieder geval één waar ik bij was, maakten jullie je berucht. Twee mensen herinnerden me aan de ontplofte deodorant bus met alle gevolgen van dien.
    Ik vind dit een lastige, want ik zou hier nooit op teruggrijpen. Sommige dingen moet je laten, het is geweest. Ik ontdekte namelijk dat een van jullie wat afstand hield toen wij jullie kerk bezochten. Met spijt in zijn ogen zei na zijn doop dat hij zich schaamde en bang was dat ik hem af wees en niet mocht om wat hij had gedaan. Ik wist niet eens dat hij erbij betrokken was en sloot hem allang in mijn hart. Ik keek hem in de ogen en zei:
    ,,Ik mag je vanaf de dag dat ik hier kwam. Ik ben blij dat jij er bent.”
    Tegen jullie zeg ik:
    ,,Zullen we afspreken dat we het vanaf nu niet meer hebben over die situatie?" Dat is vergeving. Al vergeten we het wellicht nooit, we komen er niet meer op terug.”

Jaloers
Bedenk vooral dit: jullie bleken als jeugdgroep, in alle rebellie, de verzamelplek voor andere groepen tijdens Openingskampen. Jullie hadden oplaadpunten voor mobiele telefoons, een mooie grote tent om bij elkaar te zitten en lekker eten (lees: een lekker budget). Jullie deden iets heel erg goed, waar ik als jeugdleider van Utrecht best een beetje jaloers op was. Ik zeg:
    ,,Gun de jeugd meer budget.”

Leerzaam
Het werd jullie als jeugdgroep verboden om mee te gaan naar een internationaal scoutingkamp. Tot Paul zich opwierp als leider om jullie in de gaten te houden. Deed hij het een beetje?
    Hij fluisterde mij vooral toe dat al haalden jullie kattenkwaad uit plezier de boventoon voerde.
    Ik hoorde van een rondleiding in de nieuwe brandweerkazerne van Schiedam. Een Marcel, prachtige naam, leidde jullie rond en vertelde over het brandweer-vak en zijn ervaringen. Het ging over duiken naar slachtoffers, de oorzaak van brand en hoe dat te voorkomen. Blijkbaar hield de middag abrupt op. Er was BRAND!
    Klopt het dat een ex-drugsverslaafde zijn verhaal deelde in Zevenhuizen? Maakte dat indruk? Wat hield je vast tot de dag van vandaag?

Keet
Schijnbaar kerkten jullie een periode in een houten keet van het Leger des Heils. Soms met zoveel tieners, jongeren en ouderen dat de zaal uitpuilde. Eigenlijk een uitpuilende houten keet dus. Als beelddenker zie ik wel een cartoon voor me. Het moet hoe dan ook hebben gepiept en gekraakt.
    Hoe zit het met gemeenteavonden waarbij vrienden werden uitgenodigd? Ik weet niet of jullie er blij mee zijn dat ik hier op teruggrijp, maar blijkbaar dansten jullie een keer op de muziek uit de Wii. Wat is dat ook alweer, Wii? Jammer dat ze nu niet in de zaal zitten, anders vroeg ik Nikee en Aimee of ze die danspasjes nog kennen en dansten we even. Droegen jullie er werkelijk cowboyhoeden bij? En toverden jullie die tevoorschijn uit de kledingopslag van het Leger des Heils? Mocht dat dan wel? Of was dat pure rebelsheid?

Kerstmusical
De kerstmusical in 2019, ik was erbij, dat was leuk! Jullie schreven zelf het verhaal. Musicals waren jullie niet vreemd. Jullie herschreven eerder musicals, bouwden decors en schreven liedjes. De voorbereidingen startten in de zomer; Wat een koud idee dat je dan een winters sfeertje moet bedenken. Brrr…. Het idee van het traditionele kerstverhaal in een modern jasje was echter hartverwarmend. Geniaal hoe Maria aan de leugendetector (lees: een vergiet op haar hoofd) werd gekoppeld. Jozef geloofde natuurlijk niet dat Maria zwanger was van de Heilige Geest. Wie herinnert zich nog die scene waarin Maria moest rusten van de weeën onderweg en daarbij in een bushokje belande. Daar beviel ze van haar kindje.

M/Weer
Ik wil meer, nee niet meer kindjes, meer van jullie.
    Maar wacht nog even. Sven als jeugdleider zei iets moois dat ik graag deel. Hij zei:
    ,,Al was ik jullie jeugdleider; ik ervoer dat jullie mij leiden. Door jullie kreeg de DC in onze naam echt waarde en gewicht.”
    Jullie blijven belangrijk in onze gezamenlijke weg in Direction Christ.
    Laat van je horen, blijf erbij.
    Wij willen meer.
    Wij willen weer.
    Tot gauw!


Ps, de foto van het gebakje is gemaakt door Mary Kamphuis
de foto van het tafelkleed is gemaakt door Anne Maätoke