zaterdag 2 oktober 2021

Flaporen

Van je vrienden moet je het niet hebben. Zo! Ik heb gesproken en daarmee de zo bekende spreuk hersteld. Het lucht alleen niet op; het doet pijn, want ik zeg het natuurlijk niet voor niets.

Vastzitten
Deze ontdekking deed ik bij een bezoek aan de Appie, waar ik nooit om Ton heen kan. Hij is zó groot. Het is vaak leuk hem te ontmoeten, want we evalueren altijd het weekend en alle andere dagen of ander nieuws.
    Laat je echter niet beetnemen. Het lijkt allemaal heel gezellig, maar de waarheid is deze: als ik een karretje bemachtigd heb, wil ik door twee hekjes de winkel in. Je kent ze wel, volgens mij heeft iedere Appie ze. Onze Appie heeft twee ingangen met twee hekjes en daartussen een stellage (Ton zegt maandag vast en zeker dat het zo niet heet) waar aanbiedingen in liggen.
    Wat mij betreft is het een uiterst onhandige plek, want als ik langs die aanbiedingen kom, wil ik het beste stuk of bakje fruit uitzoeken. Daardoor sluit het tweede hekje zich en kom ik met kar en al vast te zitten. Sta ik daar vast tussen hekjes en bips, ik bedoel karretje en gaat het alarm af. Iedereen kijkt op en vooral Ton kan dan heftig nee-schuddend staan kijken. Heel confronterend.
    Nog confronterender is het beeld dat hij met zijn armen over elkaar blijft kijken, hard lacht en niets doet. Snap je: van je vrienden moet je het niet hebben.

Overlopen

Andere keren wandel ik de winkel binnen, zonder problemen en ontdek Ton hard werkend tussen de groente en fruit of achter een stapel kratten of dozen op een kar. Soms speel ik dan verstoppertje achter een kar vol kratten.
    ,Kiekeboe, goedemorgen!’ Een andere keer klinkt luid en duidelijk: ,Hey vriend! Daar ben ik weer,’ of ,Hey hallo, ben jij hier ook?’ of wat dan ook. In al zijn lengte kan hij dan opkijken, rolt met zijn ogen, trekt zijn mondhoeken omlaag en laat zijn hoofd zakken. Als zegt hij: heb je háár weer. Ik voel me al klein bij hem, dan ben ik ieniemienie.
    ,Je ziet me dus liever gaan dan komen?’
    ,Nu je het zegt!’
    ,Ik ga wel naar de Jumbo.’
    ,Ja, goed plan!’, zegt ie en trekt de kar uit mijn handen en duwt die richting ingang. ,Beter dat jij meteen gaat, wordt het hier weer wat rustiger.’ Het gaat altijd gepaard met een paar lachende klanten. Zij wel. Ik zeg het maar weer: van mijn vrienden moet ik het niet hebben.
    Gelukkig klinkt sneller dan dat ik de winkel uit gebonjourd wordt toch:
    ,Ook goedemorgen! Had je een leuk weekend?’ en ontstaat een gesprekje.

Oren
Vorige week was ik amper binnen en zei hij:
    ,Hey, jij hebt oren! Die heb ik nooit eerder gezien.’ Mijn handen schoten als in een reflex over mijn flappers en ik probeerde te ontdekken of de ander geschrokken of verrast was.
    ,Oh poep ik heb een haarband in ja. Ik heb daar niet bij nagedacht.’
    ,Jij denkt toch nooit na?’
    ,Tututu. Ik besef nu ook dat maar weinig mensen mijn oren zagen.’
    ,Dat is toch niet erg?’
    ,Jawel, dat is dramatisch!’ Ton keek of hij oorwurmen uit mijn oren ziet lopen.
    ,Ze zijn toch oké?’
    ,Nee, ja, ze doen het. Nee, eigenlijk ook niet. Eentje is zo goed als doof en de andere flapt erger dan de een.’ Ik liet mijn handen maar weer zakken, want boodschappen doen met de handen over mijn oren, werkte niet. Ik begreep ineens waarom online bestellen en bezorgen bestaat, het is voor mensen die zich schamen voor hun flaporen.

Vergeten
Ook besefte ik dat Ton me nietsvermoedend bij een lang vergeten frustratie bracht. Als jongere schaamde ik me niet alleen voor mijn Griekse pootjes met die jubeltenen, maar ook voor mijn flapoortjes, en vooral dat eentje erger flapt dan de andere.
    Laatst ontdekte iemand mijn gehoorapparaat en dacht dat ik altijd losse plukken haar draag om die te verbergen. Niet dus. Ik heb een hekel aan de afhankelijkheid van dat ding, een werkend oor is echt veel fijner. Maar hé, het is een goed hulpmiddel, daar schaam ik me niet voor. Wel speel ik verstoppertje met mijn flappers en doe dat al zo lang dat ik die reden vergeten was.

Uitgeflapt
Dus van je vrienden moet je het niet hebben.
    Weer een ontboezeming eruit geflapt. Tijd om te stoppen voordat ik er uit flap waarom ik die haarband droeg. One ontboezeming at a time, is echt meer dan genoeg. Je zou me eens uitlachen.
    Toedeledokie!