Ontploffing
Al goed, ik zette de televisie op Goedemorgen Nederland en vermaakte me
wel tot…KNAL! Mijn hart schoot in mijn keel. Het geluid kwam van links de kamer
in. Gelukkig ontdekte ik geen enkele rookpluim of vuurvlammetje. Ik stond snel
op om te onderzoeken waar het ontploffingsgeluidje vandaan kwam.
Ineens vulde hard
ge-TUUUUUUT-TUUUUUUT-TUUUUUUT de kamer. Mijn hart verschoot zich zes slagen in
één. Of dat kan weet ik niet, maar je snapt me. Het getuut klonk van boven onze
CD rek, waar een brandalarm lag. De avond ervoor stelde Marcel die op mijn
verzoek weer in werking. Een dag eerder hoorde ik dat veel mensen hun
brandmelder buitenwerking stellen omdat hij te snel en vaak afgaat.
Check! Onze brandmelder lag naast zijn batterij op het CD kastje. De
boel weer in elkaar geforced, ging
hij warempel vanochtend af. Dat was amper twaalf uur na het in werking stellen.
Gepiep
Je denk nu vast dat ik dat ding weer direct buiten werking stelde. Zeker
als ik je vertel dat ik op de leuning van onze bank klom om bij de melder te
kunnen. Zonder het ding van zijn plek te pakken, drukte ik ergens in het midden
op het apparaatje. Het ding hield zich direct koest, braaf!
Voor even dan. Na een paar tellen
klonk een lieflijk piepje. Ik luisterde even om te bepalen of ik hier mee kon
leven tot manlief thuis zou zijn of dat ikzelf moest ingrijpen.
Even bedacht ik mijn
bezigheden: wandelen, boodschappen, poetsen. Reden genoeg om niet te balen van
al dat gepiep. Mijn man-de-klusser zou gauw genoeg zijn entree doen en dit probleempje
oplossen.
Uitschakelen
Om twintig minuten later met een schroevendraaier te rommelen in eerder
genoemde brandmelder. De piep nam andere tonen aan. Het ging meer en meer
klinken als een huiltje dat ik zelfs boven hoorde janken. Het ging van een hoog
piepje naar een laag piepje en dat na elke 10 seconden of zo.
Na opening van het ding, zag ik
iets wat ik nooit gezien heb: de blokbatterij had één van zijn batterijen naar
buiten geplopt!
Yeet
Een uurtje later stapte Benjamin de kamer in en plofte naast Celine aan
tafel. Ik vertelde hem van de spannende gebeurtenissen van eerder.
‘Wist jij dat een 9volts blokbatterij
bestaat uit zes kleine batterijtjes?’
‘Ja.’
‘Heb jij dan wel eens gezien
dat er één uit het blok kan springen?’
‘Mam, je moet zeggen dat het
blok een batterij heeft ge-yeet.’ Even een uitspraak lesje: yeet spreek je
uit als jiet.
‘Wat is yeet ook alweer?’
‘Maham!’ Oh oh, daar heb je het
weer. Mam of maham. De eerste is gewoon mam, de lieve moeder, de tweede is de
mam van jij-bent-zo-vermoeiend-want-snapt-het-nooit. Zo van, ik–doe-het-nooit-goed.
Vervolgt Benjamin: ‘Dat heb ik al 30 keer verteld.’
‘Uhm, ja, sorry concentratieprobleempje.
Dus vraag ik nog één keer: Is yeet iets als boeie, gooi maar weg of vergeet
nou maar?’
‘Het is niet goed uit te
leggen.’
‘Dat verklaart waarom jij het een
31ste keer voor eens en altijd uit moet leggen. Bij een goede uitleg
vraag ik het nooit meer. Be specific!’
‘Is het iets met hoge snelheid
afvuren?’, mengde Celine zich in het gesprek. Ik voelde me ineens niet meer de
enige domme.
‘Nee!’
‘Is het dan iets weggooien of door
de kamer slingeren?’ Celine pakte een mandarijn van de fruitschaal en stond op
het punt deze door de kamer de gooien.
‘Dat dacht ik niet,’ waarschuwde
ik haar.
‘Nee, het kan op elke manier.’
‘Ja, dus ik kan deze
mandarijnschillen in de prullenbak of jou het huis uit yeeten?, vroeg ik
lachend. ‘Hoe dan ook straattaal is stom.’
‘Mam, het is geen straattaal.’
‘Wat? Geen straattaal? Welke
taal mis ik nu weer?’
‘Meme-taal.’
‘Ja daag! Ik ben echt in de
verkeerde tijd geboren. Het is niet bij te houden, al die talen. Ik yeeeeeet ze
allemaal de kliko in.’
‘Je moet yeet niet te lang
maken.’
‘Goed yet dan!’
‘Nee, dat is ook weer niet goed,’
klinkt Benjamin onwijs irritant, ‘het moet gewoon niet te lang.’
Eigenlijk bleef onduidelijk wat yeet nou is, hoewel het in de volgende
zinnen best goed klinkt: Donderdag yeete ik mijn boodschappen in het karretje.
Het wordt tijd dat ik mijn auto door de wasstraat yeet. Of: ik yeet Marcel
plat op zijn bek. Met al dit ge-yeet vergeet ik in ieder geval het woord nooit
meer, maar ben de batterij volledig vergeten.
Jij ook?
Irene podcast:
En dan nu: het geluid:
