Oké, het moet anders en wel NU! Volg mijn aanwijzingen, dan
komt het helemaal goed!
Sluit je ogen…
Ja, doe ze maar dicht. Ik doe je niets. Kan ook niet, want
jij bent daar en ik hier, dus sluit ze maar!
Oh, daar is een problemen. Hoe moet je nu verder lezen? Ik
kan natuurlijk deze blog gaan inspreken, zodat jij kan luisteren, doch dat is
dan wel een enorm geregel en degene die me daar mee zou kunnen helpen heeft
zijn ogen gesloten. Anders dan hoe ik het hier bedoel, iets te letterlijk.
Dat inspreken is echter niet eens zo’n gek idee. Daarmee
spreek ik direct een andere doelgroep aan: zij die liever luisteren dan lezen. Een
handig bijverschijnsel, ik bedoel, voordeel is dat de boodschap gekleurd wordt
door de juiste intonatie, klemtoon en bedoeling van hoe het geschreven is. Zo
zullen mijn blogs waarschijnlijk beter tot hun recht komen. Een serieuze optie
- voor een andere keer.
Daarom beginnen we overnieuw.
Omdat jij je ogen niet kan sluiten, doe ik een beroep op je
inlevingsvermogen. Doe alsof jij je ogen dicht hebt. Ik weet het anders ook
niet. Doe je best!
Oh wacht, zet een lamp voor je. Een lamp die warmte geeft,
geen spaarlamp dus. Zet die lamp aan en voel de warmte. Het is zeer belangrijk
voor het verdere verloop van deze blog.
Lekker warm of niet?
Niet warm genoeg? Zet ‘m dichterbij en doe je ogen weer ‘dicht’.
Ja, ik weet dat het allemaal lastig is, maar doe het maar gewoon. Het komt
allemaal goed. Nu geen interrupties meer.
Nu de warmte goed is, voel je een zacht briesje.
Ik weet, dat is moeilijk met de stormachtige wind buiten,
maar doe je best. Houd dat briesje vast en die hevige wind die je buiten hoort
dat… zijn golven! Ja, de golven op het strand. Dat zie je nu ook wel voor je? Heerlijk
hè zo?!
Wat zeg je?
Tocht het?
Sluit dan vooral even alle ramen, luiken, brievenbussen,
bovenlichtjes, richels, kieren en gaten.
Alles dicht? Of ik tochtstrippen heb? Nee, die kan je morgen
wel zelf gaan kopen. Zou ik maar doen ook, want toch is slecht voor je.
Ga wéér zitten bij de lamp, ‘sluit’ je ogen, voel het briesje
en weet de golven die het strand op rollen. Ruik de frisse geur van vers
gemaaid gras en weet de bloesem uitbundig bloeiend aan de bomen.
Hatsjoe!
Hè verdorie, speelt de hooikoorts weer op? Dat is toch
wonderlijk! We zitten binnen, er groeit amper iets. Dat genies zit denk ik vooral
tussen je oren. Wel mijn complimenten: je bent een goede in visualiseren. Je
doet het echt goed, deze oefening.
Veeg die snottebel weg en voel de warmte, de bries, hoor de
golven, zie de bloesem. Verwonder je over de ontluikende blaadjes aan bomen en
struiken. Alles ontvouwt zich. Voel de sensatie om een nieuw begin, nieuw
leven.
Onder de bomen dartelen vlinders. Vliegend van bloem tot
bloem. Hier en daar landen ze even op de kelk om weer verder te fladderen. Niet
alleen zij zijn dartel. Zie de lammeren bokken en springen in de wei. Ze leven
op bij het warme gevoel van de zon. Blij om wat er komen gaat.
Zelfs de egel steekt zijn koppie weer uit het holletje,
terwijl de vogels druk in de weer zijn om hun nesten in orde te brengen;
kikkers worden weer wakker. Binnenkort begint de paddentrek en ontstaat kikkerdril
onder luid eendengekwaak.
Bloembollen laten hun bloemen zien. Narcissen, krokussen,
blauwe druiven staan overal om je heen en vermaken je ogen met hun kleurenpracht.
Tulpen laten zich van hun mooiste kant zien. Als zeggen ze allemaal: “Eindelijk!
Het is weer lente!”
Daar zit je dan. Genietend van de lente warmte, omringd door
het briesje, de golven op de achtergrond, alle natuurschoon en dierenvermaak.
Je wordt al warm van hè?
Heerlijk toch lente? Al duurde het alleen maar deze 5
minuten!
ps. Waar ik jou een lentegevoel heb willen aanpraten,
werd ik door Miss Etam met een lente gevoel verrast.
Met dank aan haar. Ik moet er snel maar weer eens langs.
