zondag 28 oktober 2018

Uitroeptekens(s)



Geloof het (of niet), maar in huize Typisch Irene ben ik de minst creatieve. Volg mijn kinderen op Instagram en zie dat ik niet lieg! Hoor je mijn grote trots? Ik schreef niet dat ik niet creatief ben. Ik zeg alleen dat ik met drie ultra creatieve breinen in één huis woon. Daarmee ligt voor elk probleem een creatieve oplossing op de bank, waarbij één creatieve geest er uit springt.
    Dat is natuurlijk mijn lief, Marcel! Hij is vaak de ontknoper van een gesprek, die ik later in de week herschrijf en wanneer hij als editor de boel leest zijn eigen grap op scherm ziet. De herkenning is zo leuk!!!

Over creatief gesproken. Laatst vertelde ik Celine dat mijn blog CONDOOM INCOGNITO de kijkcijfers een ongelooflijke zwieper naar boven had bezorgd.
    ‘Mam, voor nog meer kijksmurfen moet je voor SEX gaan!’
    ‘Ja, daag! Er zijn dingen waar ik mijn laptop niet voor open!’ Daarover schrijven is mijn privéwereld op m’n kop gooien. Wat een weinig creatief idee!!!

Beter was de samenwerking aan een facebook-post van een tijd geleden. Ik wilde een foto plaatsen bij een bericht over een themadienst in onze kerk. Het thema was: ONDERSTEBOVEN. We keerden het programma letterlijk om. Inspiratie voor een geschikte foto bleef uit.
    De kerkzaalstoelen op de kop zetten en vereeuwigen was niet onhaalbaar, echter gezien het aantal stoelen (300) in de zaal een behoorlijk fout plan! Tijd om mijn creatieve brein in te zetten:
    ‘Schatje,’ mijn man dus, ‘help me alsjeblieft aan een goed uitvoerbaar idee!’
    ‘Schrijf het in je agenda met de tijden erbij, maak een screenshot en zet die op z’n kop bij het bericht.’

Hij schudde het zo uit zijn broekspijp.
    ‘Fout plan, er staan drie afspraken te popelen. Die verwijderen en opnieuw invoegen gaat vast mis, ik vergeet maar zo een date. Hoe is jouw agenda?’
    ‘Net zo vol, want ik deel jouw agenda in de mijne, weet je nog? Wat plan jij eigenlijk allemaal achter mijn rug om?’
    ‘Niets! Jij vult het zelfs aan. Wacht, ik pak mijn papieren agenda. Die loopt standaard achter alle afspraken aan!!!
    ‘Heb jij nog een papieren agenda?’
    ‘Ja, want ik hou van krabbels, doodles, de spreuk van de week en noteer er graag uitspraken in. Dat allemaal dagdromend aan mijn bureau. Niets van dat kan in de saaie Google agenda,’ zeg ik terwijl ik met mijn Samsung door de lucht zwaai. ‘En ik mis stickers plakken!!!’

Eigenlijk hoefde niemand dat te weten, want het verplicht me tot toegeven dat ik gewoon te speels ben voor de digitale agenda.
    ‘Ja, ik mis kleurtjes en stickertjes.’
    ‘Je kan toch stickers op je smartphone plakken!?’

Terwijl ik de kerk-afspraak in de papieren agenda schrijf, gluurt mijn wederhelft even bij Google:
    ‘Er bestaat vast een PIMP JE GOOGLE AGENDA app waarmee jij los kan met kleurtjes, vlindertjes, teksten, schrijven en je drie uitroeptekens.’
    ‘Dat is het!!! Misschien mis ik die wel het meest.’
    ‘Je eigen handschrift?’
    ‘Nee, die kan ik af en toe zelf niet lezen. Ik heb trouwens ontdekt dat het te maken heeft met mijn mood. Hoe beter moi in mijn vel zit, hoe netter mijn handschrift is. Maar ja, dat maakt niets uit in de Google Agenda. Ik mis die drie uitroeptekens.’ Zit ik weer met tranen in mijn ogen in de serre.

Die uitroeptekens gebruikte ik altijd bij belangrijke afspraken, zaken of uitspreeksels. Lekker extra groot. Daarmee dikte ik een afspraak aan. Terugkijkend stond achter alles drie uitroeptekens. En Marcel vond dat stom, wat ik weer stom vond, want het staat in MIJN agenda, wat maakt dat zijn agenda uit? Tot ik mijn agenda deelde en mijn uitroeptekens bij een afspraak achterliet.

Sowieso leerde ik dingen af bij het schrijven van een boek. Daar was ze, mijn corrector. Die kon hijgen in mijn nek!!! Ze leerde me veel, maar ook af. Waaronder het gebruik van, jawel, de drie uitroeptekens. Het mag gewoonweg niet. Gewoonweg, ha!!! Ik ben niet gewoonweg! Ik ben niet gewoon en niet weg! Het is stom! Wel hield ik me aan die regel. In ruil voor een andere die ik weigerde te accepteren. Engelse woorden in een Nederlands boek mag niet. Ik wilde het toch!!! Zo werd bedacht dat het alleen dan mocht als ik alle woorden in andere talen dan het Nederlands cursief schreef. Dat doe ik tot de dag van today! Als ode aan mijn New Zealandse roots kon ik het Engels niet skippen. Het moet hier en daar klinken.

Zo verdwenen de drie uitroeptekens uit mijn boek en Google agenda.
    Gelukkig blijft er altijd één plekje waar ik eigenwijs mijn eigen weg mag gaan. Waar ik baas ben over eigen tekst.
    Vraag jij nou werkelijk waar?
    HIER!!! Hier ben ik compleet vrij, ja, zelfs te schrijven over sex. Maar liever eindig ik met… !!!