zaterdag 6 februari 2016

Drinking problem



Celine overweegt nog steeds op kamers te gaan. De sufferd! Beseft ze werkelijk niet welke verwendheden ze gaat missen? Moet ik het maar even spellen?
-          g-e-s-m-e-e-r-d  b-r-o-o-d  v-o-o-r  d-e  l-u-n-c-h
-          g-e-w-a-s-s-e-n e-n  g-e-v-o-u-w-e-n  k-l-e-r-e-n
-          g-e-z-o-n-d-e  w-a-r-m-e  m-a-a-l-t-i-j-d-e-n
-          en  z-o-v-e-e-l  meer

Madam zal zeggen dat ik niet bezorgd hoef te zijn om die gezonde maaltijden. Ze snoept minder dan voorheen, eet graag fruit en één keer raden waar zij en ik bonje over kunnen krijgen. En dat terwijl we beide de ander altijd meer gunnen dan onszelf. Bijna altijd dus eigenlijk, want als het om rauwkostsalade gaat gunnen we elkaar de tomaat niet in de mond.

Het is toch belachelijk dat ze het mij niet gunt!
    Hommeles over de sla-kom. Het klink belachelijk, dat geef ik toe. De mannen in mijn gezin snappen er net als jij geen snert van. Zij kibbelen liever om de computer. Alsof je die op kan eten! Ik laat ze maar en maak gewoon een extra grote bak rauwkost. Eens zien hoeveel er nodig is om dochterlief en mij zover te krijgen dat zelfs wij het niet op kunnen. Heel veel, dat beloof ik je. Knoop dat in je servet!

Op het lijstje staat ook gesmeerd brood. Ja, ik smeer haar lunchbrood nog elke dag, maar afgelopen week heb ik afgesproken dat ik ermee staak als de kinderen klaar zijn met de middelbare school. Dat duurt nog anderhalf jaar. Aftellen!
    Ik weet heus wel dat ik er morgen mee kan stoppen, maar ik heb de stop-kriebel nooit eerder gevoeld en het brood altijd met liefde belegd. Zal er nog liefde op zitten als zij het zelf moeten maken?

Blijft op het lijstje: het vouwen en wassen van haar out- en onderfit.  Je hoeft me niet te vertellen dat ze elke vrijdag thuiskomt met een tas vol vuile was en verwacht dat het zondag allemaal fris en fruitig in de tas terug op kamers kan.
    Daar hebben jullie en zij het echter mis. Ik accepteer dat ze vrijdags haar tas lost in mijn wasmand,  maar ik ga me echt geen trommel in de rondte draaien om haar was in één weekend schoon te krijgen. Mijn wasmachine trouwens ook niet. Ik was haar kleding wanneer het mij uitkomt en één week later mag ze het zelf vouwen en inpakken! Ik verwacht trouwens niet dat ze het zelf zal strijken; dat vindt ze vast teveel werk.
    Werk dat ik nu wekelijks doe. Ik stop er gelijk mee.

Mist er toch één ding op het lijstje: de natjes. Over de droogjes geen zorgen. Ze eet te graag, maar heeft een drank probleem. Nee, niet als het gaan om alcohol. Dan heeft ze juist een drankoplossing: niet drinken. Maar verder drinkt ze te weinig en als ik zeg te weinig, snap je nu haar drankprobleem.
    Binnen de kortste keren zal blijken dat ze uitgedroogd is. Daarom is het tijd om met elkaar te zoeken naar een oplossing:
    ‘Ze gaat gewoon ’s nachts aan een infuus en krijgt zo alle benodigde vocht voor de hele dag,’ is de oplossing van Mr. Solutio. Hij is van het praktische.
    ‘Wauw, pap, dat is een geweldig plan!’, roept Celine uit. ‘Maar wat gaat er dan in?’
    ‘Wat dacht je van vocht, veel vocht?’, klink ik heel droog er achter aan.
    ‘Kan er niet nog meer in dan alleen vocht, want alleen water vind ik wel wat saai.’
    ‘Er kan vast ook multivit in, zo krijgt je direct vitamines binnen.’
    ‘Pap, ga nog even door. Je ideeën worden steeds beter!’
    ‘Dunne soep lukt vast ook wel of zullen we gelijk maar overstappen op bonensoep? Lekker stevig, goed eten voor de hele dag!’
    ‘Oh ja, doe er nog wat boerenkool achteraan. Als we het doen, doen we het goed, toch?’ Vraag ik hardop er achteraan.
    ‘Maar mama, ik hou meer van spaghetti!’
    ‘Nee, joh, doe maar kipkluifjes!’ Vaderlief likt zijn vingers af bij zijn eigen idee. Ik krijg daar ook wel zin in.
    ‘Oh pap, mam, ik wil dit, want als het eten ’s nacht wordt toegediend, kan ik overdag alleen nog bezig zijn met studeren, schrijven, tekenen en chatten met Ronald. Het is pure tijd-winst!’ Haar ogen glinsteren.
 ‘Gekker moet het niet worden zeg! Weet je wat? Jij gaat gewoon lekker het huis niet uit! Beloof ik dat ik je lunchpakketje elke ochtend blijf maken!’
Celine kijkt niet mij, maar haar vader dankbaar aan:
‘Dank je pap, dat hebben we mooi voor elkaar!’