Verrek, zedde gij zomaar ineens 80 jaar jong? Waar is jouw tijd gebleven?
Sorry lieve lezers voor dat verrek.
Het past me niet, maar het is één van de onvergetelijke oerkreten die mijn
vader gedurende zijn tachtig jarige leven de wereld in schreeuwde. Ik waarschuw
je alvast, er komen meer te pas en te onpas gebruikte uitspraken van deze
clown. Het zijn onvergetelijke en onuitwisbare woorden die zich hardnekkig nestelden
in mijn herinnering! Ik hoor mijn vader dit beamen met:
‘Precies krek net.’
Kan je nagaan dat deze ouwe geen vloek of scheldwoord duldde van zijn
drie dochters: Slome Trien, Dulle Griet en Oetepoetekwekjong. Salamander, wat kon hij boos worden als er dan
toch een minder net woord klonk! Terwijl ik verrek
toch best heftig vind.
Slome Trien, Dulle Griet en Oetepoetekwekjong, noem ik als namen voor mijn zussen en mij, maar
volgens mij was geen van deze namen gebonden aan één van ons. Of toch wel? José
is echt geen Slome Trien. Heidi misschien
wel een beetje een Dulle Griet, en Oetepoetekwekjong, klinkt best wel als
de jongste mij.
Tellen we daar mams bij op.
Vier vrouwen en één man is potverdriedubbeltjes vast niet gemakkelijk
voor paps geweest. Wat
moet hij het zwaar hebben gehad onder al dat hormoongeweld. Hoe heeft hij al
die jaren doorstaan met zoveel apebipsen?
Waarschijnlijk deed hij daarom
graag boodschappen. Even luchten. Ik weet niet hoe vaak hij de winkel onveilig
maakte, zoals ik ook niet weet hoe vaak ik hem vergezelde, maar één keer
vergeet ik nooit meer.
We waren bij de ALDI in
Zevenaar. Buiten heerste wispelturig weer,
maar de voorraad moest bijgevuld. Het leek echter alsof we één voorraad
bijvulden, die van het maandverband. Ik zie hem nog staan voor het schap. Zonder
blozen of blikken keek hij ernaar, terwijl ik worstelde met een intens gevoel
van schaamte. Als het had gekund greep ik in en zei:
‘Blaast ‘m op! Ik bestel dit wel online en laat het bezorgen in een neutrale
doos.‘ Maar ja, online en internet
bestonden niet eens.
‘Online? Flauwekul!’ zou hij zeggen en smeet, voor wat leek, wel 85 keer een pak in het karretje. Bedenk er
even bij dat we toen geen ultra dunne Libresse kenden, maar maandverband van
wel drie centimeter dik. Al inladend riep hij uit:
‘Ja, ik heb een harem thuis.’
Schijtgelijk, voor mij was het hoogtijd om weg te schieten achter het
schap, me laag te houden en snel naar de andere kant te kruipen. Heel even
kende ik hem niet.
Even maar, want een andere keer, liepen we in de winkelstraat van Arnhem.
Paps maakte er weer een feestje van. Het
zat (uiteraard) niet in de guldens die rolden. Nee zeg, valtgebakken wat was hij zuinig!
Spaarzaamheid in maffe fratsen
was hem echter vreemd. Om de humor van de volgende anekdote te begrijpen, moet
je bedenken dat we leefden in de jaren 80 en deze commercial de tv sierde.
Nog amper bij de C&A aangekomen,
zette mijn vader het op een zingen:
‘C&A is toch voordeliger!’
De hele straat kon hem horen. Frappant hoe sommige mensen strak voor zich uit
bleven kijken. Ik lag dubbel, hoewel ik eerst een stap naar rechts deed en
daarmee iets verder van hem af liep. Zo viel niet al te erg op dat ik bij hem
hoorde. Stiekem genoot ik enorm, maar had thuis nog zo gezegd:
‘Geen geblèr op straat hoor!’ Hij zal gedacht hebben: gaat op dak zitten!
Eén plek waar ik mijn paps nooit heb gezien is achter het fornuis. Gelukkig
maar, want als hij zou koken, aten we vast en zeker gebakken pantoffels en geroosterde vensterbanken. Ik heb me serieus
altijd afgevraagd hoe gebakken pantoffels er uit zouden zien en smaken.
Waar het fornuis hem vreemd
was, vond ik hem wel achter de gootsteen. Hij was onze vaste afwashulp en deed het fluitend.
Zijn handen werkten in een precies goed afgepast sopje.
Ik moet hebben gedacht: fiets toch op met je zuinigheid. Ik hou
van sop, veel sop! Het fluiten zou hem vergaan.
Na het afwassen of als papa een andere klus geklaard had, klonk steevast:
‘En toen pieste de hond tegen de kast.’ Het leek wel een mantra, die
hem hielp om te bedenken wat nog te doen. Al snel had hij een ander klusje om
handen. Zo was het altijd.
Tot op de dag van vandaag, zijn 80ste verjaardag.
Papa, doe er gerust nog wat
jaren bij. Maak met je knuppelhakken en
knotsknieën een sprongetje en blijf bij je levensmotto: als ge maar lol hed.
Lol heb je ons laten zien en
daar bedank ik je voor. Lol gun ik je vandaag met al je cadeaus en zeg: tot volgend jaar woensdag of blaast ‘m op!
