‘Dat is handig!’, zegt de onbekende vrouw
naast me. Ze laadt net als ik haar boodschappen in de fietstassen. Ze kijkt wel,
maar ziet niet hoe gemakkelijk ik mijn gevulde boodschappentassen met een zwaai
vanuit het karretje gladjes in mijn fietstassen laat glijden. Dat vind ik
namelijk enorm handig. Die boodschappen tassen moeten gemaakt zijn voor mijn
fietstassen!
Haar blik rust echter
op mijn kettingslot. Die reikt van het fietsslot naar het fietsenrek en wordt
daar met elkaar verenigd. Het voorwiel zit er tussenin. Wat daar handig aan is,
zie ik niet. Integendeel: vaak ben ik genoodzaakt me tussen de omringende
fietsen te wurmen en zo mijn tweewieler vast te zetten aan het rek. Die rekken
staan gewoon veel te dicht op elkaar. Er is echt niets handig aan het gemanoeuvreer
tussen fietsen en rek.
‘Hoe bedoelt u, handig?’ vraag ik de
mede-fietstassen-vuller.
‘Dat je op die manier je fiets vast heb staan
aan het rek.’
‘Oh! Tja, dat schijnt het beste te zijn.’ Ik
leg haar uit hoe dat zo gekomen is. Onze verzekeringstussenpersoon vond een
fietsverzekering voor mijn destijds nieuwe fiets, het geld niet waard, maar
raadde juist aan een écht goed (lees: duur) slot te kopen en mijn stalen ros
ALTIJD (met de nadruk op ALTIJD) vast te zetten aan straatmeubilair. Met die meubels
bedoelde hij: bomen, palen, rekken en hekken. Eigenlijk vooral alles wat
vast zit in de grond of aan een gebouw. Je zult begrijpen dat deze gehoorzame
burger sindsdien ALTIJD haar fiets vastzet aan iets dat onverplaatsbaar is!
Mijn fiets, vier
jaar oud, is nooit door iemand anders dan door de rechtmatige eigenaar of
sleutelbezitter meegenomen. Ik hoop natuurlijk dat het zo blijft, maar huiver
bij het delen van dit bericht. Ik ben absoluut niet bijgelovig, maar het zal
toch niet zo zijn, dat juist volgende week een onrechtmatige eigenaar mijn
fiets onder de kont heeft?
Ik zie mij er al beteuterd bij staan kijken!
Terug naar het gesprek met die mevrouw.
‘Ik werd net aangesproken door een paar politieagenten,’
zo vertelde ze. Direct keek ik vluchtig om me heen. Ik zag ze niet.
‘Heeft u iets crimineels gedaan dan?’ Het leek
me sterk, ze kwam zo aardig op me over.
‘Nee, ze spraken me aan omdat ik mijn fiets
niet veilig genoeg achter laat.’
‘Wat had u dan volgens hen moeten doen?’
‘Net als jou, mijn fiets met een ketting
vastzetten aan het rek.’
Ik kwam er al snel
achter dat het alles te maken had met een stelletje raddraaiers dat zo nodig
andermans fiets nodig denkt te hebben en er op een criminele manier aan wil
komen. Die schavuiten schijnen het tegenwoordig gemunt te hebben op de fietsen
bij mijn favoriete Albert Heijn.
Jammer dat ik die agenten niet heb gezien. Ik weet zeker dat ik een pluim zou hebben gekregen.
Wel kan ik ze een handje helpen. Ik kan deze
ervaring delen, dit gaat namelijk jou ook aan. Jouw fiets kan ook maar zo
weggemoffeld worden. Dat wil je niet, toch? Volg dan deze raad op: koop een goed
kettingslot en verenig daarmee je fiets ALTIJD met straatmeubilair.
Nu eens zien
hoeveel criminelen er beteuterd bij zullen staan kijken.
