Zonder dat hij het in de gaten heeft, volg ik zijn bezigheden. Dat gaat
gemakkelijk met zijn deur een stuk open en het licht aan. Ik kijk naar hem
vanuit de hal, de beste plek voor nu en dichterbij dan ik zou mogen zijn. Zolang
hij me niet ziet is het oké. Stil zijn dus.
Nooit eerder zag ik hem zo met zijn uiterlijk bezig. Dan weer houdt hij
dit shirt voor zich en bekijkt het in de spiegel, dan weer een ander shirt. Ik
wist niet dat mannen zó druk kunnen zijn met kleding uitzoeken. Van vrouwen
weet ik het. Sterker nog, als ervaringsdeskundige weet ik dat het uitzoeken van
de best dress voor een avond uit echt
even duurt. Hij heeft het toch niet van een vreemde.
Gelukkig kiest hij een outfit
waar ook ik blij van wordt. Ik ben onder de indruk van het plaatje.
Vervolgens gaat hij dichter bij de spiegel staan en dirigeert elke
haarspriet precies op zijn plek. Elke pluk krijgt een dosis haarlaknevel over
zich heen, waarvan zelfs ik stijf sta. Tenslotte poetst hij zijn tanden en spuit
een geurtje in zijn hals. De houtachtige notengeur met muskus en amber komen me
tegemoet.
Een laatste blik in de spiegel
en klaar is hij. Wat een vent!
Ik verwacht dat hij nu zijn kamer verlaat en de trap af raast. Niets is
minder waar. Hij kijkt zijn kamer rond en trekt zijn bed netjes. De knuffelberen
vinden hun plek aan het voeteneind van zijn bed. Ze worden liefdevol naast
elkaar gezet. Gelukkig mogen ze blijven. Ik vrees echter dat ze niet veel langer
hier zullen bivakkeren. Dan vind ik ze huilend terug in de container. Echt zielig,
afgedankt want een meisje heeft nu zijn hart gestolen.
Vervolgens raapt hij wat rommel van de grond, zet de spullen op de
vensterbank recht en ruimt zijn bureau op. Zijn schoolboeken hebben nog nooit
zo netjes naast elkaar gestaan. Als laatste sluit hij de kledingkast. Bij een
laatste blik in de spiegel trekt hij zijn kraag goed en gaat naar beneden.
Ik ga achter hem aan en verwacht geïnstrueerd te worden. Ik moet me vast
en zeker gaan gedragen en mag geen zotte uitspraken doen. Daar snap ik nou
niets van. Celine heeft bijna twee jaar een vriendje en heeft me nooit zo
streng toegesproken. Zij houdt juist van mijn rare fratsen. Heerlijk die meid!
Ik denk echter dat Benjamin zich
om zal draaien in zijn stoel om dingen die ik eruit floeps. Zelfs als ik weloverwogen
geen verkeerd woord zeg, zal hij het beschouwen als fout. Ik ken hem, maar ook
mezelf. Dit ben ik en dat blijf ik! Welke jongen of meisje mijn huis ook
onveilig maakt, ik blijf mezelf!
Wat ik wel weet is dat deze gentleman
klaar staat voor zijn eerste date.
Waarom zou hij anders zo met zichzelf bezig zijn geweest? Het was natuurlijk
niet om mij te doen. Maar als ik het meisje was, ging ik graag aan zijn arm mee.
De film zou me gestolen kunnen worden; ik zou onafgebroken naar hem kijken!
Dan ineens staat hij voor me:
‘Mama, zie ik er goed uit?’
‘Ja, schat, je ziet er verpletterend
uit! Als ik dat meisje was, wist ik het wel,’ en wil hem bijna over zijn bol
aaien. Niet slim, hij heeft juist elke krul zo goed gestyled.
Bij de vraag of ik deze blog mag plaatsen, klonk Benjamins JA goed
genoeg. Ik mag dan ook de officiële announcement
doen: Benjamin heeft verkering. Leuk hè!
Waar ik echter het meest blij
mee ben en waarom meneer voor altijd verliefd mag zijn en het meisje elke dag meer
dan welkom is? Na jaren van rommel, zeg maar gerust uitpuilende puinhopen in
zijn kamer, is die kamer eindelijk opgeruimdheid.
