Dit is mijn favoriete ochtend. Lekker lui en sloom de dag
beginnen en tot het middaguur rondlopen in huispak. Dat is mijn feestje. Niks
haasten, niks stress…
Nou ja, niks stress?
Toch eigenlijk wel een beetje. Ik heb mezelf de verplichting
opgelegd om elke zondag een nieuwe blog te plaatsen. Waarom ik mezelf dat aan doe!? Perfectionisme? Of is het omdat ik aan de statistieken kan zien dat
mijn kijkcijfers op zondag écht hoger zijn, zelfs nog vóór het plaatsen van een
blog?
Ik kan niet zien wie er kijkt, maar wel hoeveel pageviews er
zijn. Dat aantal gaat in slaktempo omhoog.
Zou het mogelijk zijn om dat sneller omhoog
te krijgen? Hoe dan? Een beetje meer reclame voor mijn blog? Vergeet daarbij niet dat Marcel ervan droomt om mij bij De Wereld
Draait Door aan tafel te krijgen. Of ik dat wil?
Nu draait mijn wereld door en moet ik in de aanloop naar de
zondagochtend werken aan een verhaal uit het leven van moi. Ik vind dat de
laatste weken even wat minder makkelijk. Zo lijkt: zonnetje weg – inspiratie
weg! Vorige week was het toch best een bevalling en vielen twee concept blogs
af, afgekeurd door mijn editor en mezelf.
Nu ja, de boog kan niet altijd gespannen zijn.
Misschien snap je mijn blijdschap en het wegvallen van stres
als ik op zondagochtend direct na het opstaan de computer aan zet en een
verhaal te uploaden heb! Vervolgens plaats ik een www op hyves en bewerk mijn
status op facebook om iedereen te herinneren aan mijn nieuwste blog. Je wordt
toch nog niet gek van me!?
Nu deze zondagochtend. Ik werd later wakker dan
gebruikelijk, wilde graag veel langer slapen, want ik voel me gemangeld na
gisteren, Maar nee, wakker is wakker, d’r uit met deze meid. Benjamin speelt al
volop met zijn lego en Celine zit in haar slaapkamer huiswerk te maken. Met
zekerheid rolt Marcel hier als laatste zijn bed uit. Dat is altijd zo. Prima
hoor!
Na het werk op de computer klinkt al snel:
“Mama, mogen we
een film kijken?” Opgevolgd door:
“Mama, krijgen wij een lekker bordje?”
Wat een “lekker bordje” is? Da’s een ontbijt naar wens van de kinderen. Er moet fruit
bij, maar verder mogen zij kiezen wat en hoe. Celine wil deze keer twee matzes
met suiker, een rijstwafel, appel en thee. Benjamin wil twee rijstwafels, appel
en ook thee. Daarnaast iets lekkers uit de voor-mij-verboden snoepplank en zo
peuzelen twee donderschatjes tijdens de film hun lekkers op. Eén van de weinige keren dat ze bij de tv mogen eten,
trouwens. De rest van de week, eten we elke maaltijd gezamenlijk aan tafel.
Wel zó gezellig!
Als de kinders hun ‘lekkere bordjes’ hebben, maak ik mijn
eigen ontbijt: twee geroosterde boterhammen en een kop thee. Cést tout,
eenvoudig toch?
Ineens vraag ik me af, waarom ik geen verse sap meer pers en
dat gekookte eitje van het menu heb geschrapt. Dat was altijd zó lekker. Zo
verschijnt ook het beeld van een yoghurtje met fruit in mijn geestesoog. Dat is
pas een ontbijt!
Of nee, ik moet toch
nog één ding doen: ik sprint de trap op. Schop Marcel het bed uit en duik er
zelf weer in. Al dit lekkers op een dienblaadje wil ik natuurlijk als ontbijt
op bed!!! Dat is pas een ONTBIJT!
De ideale start van mijn zondagochtend.
