Pitzooi

Mijn geloof in de pit is ernstig beschadigd. Wat een pitzooi!

    Het was in mijn kop klaar als een appelpitje: eerst was er de boom, die geeft vruchten, met daarin pitten en stop je die in de grond, dan krijg je een…? Boom, precies!

Pitoyabel*
Of niet! Wikifarmer vertelde me zomaar ineens dat de zaad van een appelboom voorlopig en mogelijk zelfs helemaal never nooit niet vrucht geeft. Nou bewees ik jaren geleden al het tegendeel met het zaaien van Elstarpitten. Kijk mijn boompje eens staan.
    Destijds las en schreef ik dat een Elstarpit, niet per definitie ook Elstarappeltjes belooft of dat zelfs tien pitten van verschillende Elstars mogelijk tien verschillende appels voorbrengen. Waarom nou geen peer?

Proeverij
Het idee van tien appels klinkt overigens top als ik er maar naamtags bij krijg. Dan organiseer ik een tien-smakentest om te ontdekken welke appel de beste concurrent is van de verdwenen Breaburn. Sinds die verdween, loop ik huilend** over de groenteafdeling, want alle andere geproefde appelen ten spijt, ze komen qua stevige bite en zoetzure smaak niet in de buurt van mijn favoriet.

Pit
Tot ik een paar weken geleden mijn tanden zette in een Sprank. De eerste hap fleurde mijn dag op van de winkelkar tot mijn fruitschaal. Ik vond een goede concurrent van de Breaburn, peuzelde die op tot zeven pitjes overbleven.
    Benieuwd naar meer roddels van Wikifarmer las ik: bomen die uit pitten groeien, zijn vatbaarder voor ziekten dan de geënte soorten bij de professionele appelkwekers. Met een schok dacht ik: heeft de pit nog enig bestaansrecht? To pit or not to pit? Blijkbaar not, want pitten blijven werkloos achter. Hoe kon dit gebeuren? Wat hebben we gedaan? Wat een verdriet.

Bonk
Ik droogde mijn tranen snel, want ik las ook: het is wel leuk om een appelboom uit zaad te kweken. 

    Klopt! Dat leerde ik met die eerder getoonde appelboom. Die pit had zin en daarom geloof ik ook in de Sprankpitjes. Hup de grond in op 29 mei. Ook al mag ik geen vruchtjes verwachten; ik weet dat de Elstarpitboom ze wel voortbrengt en ze komen er weer aan. De appeltjes worden ieder jaar iets groter. Vorig jaar zo groot als een bonk (je weet wel, zo’n grote knikker) en ze zijn heerl… 'Heerlijk' zou leuk staan, maar eerlijk? Ze zijn weeïg, melig en na een sprankeltje zoet toch echt zuur. De vogels genieten er eens te meer van, want ze hoeven niet te delen. Ziedaar het doel van de pit!

Spruiten
Al goed, de Sprankpitten zitten in de aarde, een papiertje aan een saté prikker verraadt de plantdatum en ik wacht. Oh, daarmee heb ik tijd om Wikifarmer te raadplegen over het vervolgproces.

    Oef, heb ik het zaaiproces blijkbaar totaal verkeerd aangepakt. De farmer zegt dat ik drie dozijn appelzaden moest verzamelen, want er komen er maar een tot vier tot groei. Ik zaaide er vijf en had die blijkbaar moeten drogen. Vervolgens moest ik ze twee tot drie maanden op vochtige bodem in de koelkast leggen met regelmatige controles van de vochtigheid. Kan ik hier betaald voor krijgen? Wat een klus.
    Na die paar maanden moet ik de beste spruitjes… Huh? Zei ik eerder voor de grap iets over peren, worden het spruiten! Dat is pure magie - de pitten vergroenterden van fruit naar groente.

Ingewikkeld

Nog verder lezend ontdek ik dat de zaadjes rivierzand blieven. Ik zie me al fietsen naar de Lek, waar ik direct weet waar ik even een bakkie en kokoskoekje doe. Eenmaal de zaadjes in die duurgezochte grond en wat compost, moet de pot bij kamertemperatuur en vochtig bij het raam neergezet worden. Pfoe, heb ik dat tenminste goed gedaan.

    Als de spruitjes 50 centimeter zijn, passen ze niet meer in de pan. Dan maar in de tuin. Hoera!
    Maar ja, ik moet dat laatste nog zien. Ik deed alles verkeerd door de pitjes simpelweg in een potje potgrond te zetten. Maar kijk hieronder: van pitjes groeiden ze tot spruitjes en inmiddels heb ik vier spruitjes in aparte potjes. Wie weet welke de sterkste wordt? Hoe dan ook lijkt het allemaal niet zo verkeerd, toch? Voor zolang het duurt hou ik ze in de pitten, ik bedoel in de gaten, volg je mee?

* Pitoyabel = jammerlijk. Leuk woord dat met ‘pit’ begint, geinig toch?

** Niet checken bij de prutser die daar werkt, ik mag zijn naam niet meer noemen, maar je weet wel. Die ene lange man. Als je bij hem checkt, zal hij zeggen dat ik helemaal niet jankend rondloop. Hij zal me eerder beschuldigen van in de weg lopen of teveel kletsen, zoals donderdag. Niet met hem overigens. Oh wacht, dat is het. Hij was jaloers…