Bonjour Irene,
Paris, 2 août 2022
Wat merveilleux dat je mij bezocht buiten de gebruikelijke bezienswaardigheden om. Het werd tijd dat je het eens anders deed na al die keren in mijn binnenste. Lekker hè, zonder kinderen je eigen weg volgen. Laat mij je nog dieper meevoeren mijn straten op en parken in. Ik bedoel maar, waar jij tijdens de vakantie nog overwoog definitief te stoppen met bloggen, kwam daar deze reactie van Joni van Bruinessen: IK ZOU EEN DEEL TWEE HEEL LEUK VINDEN. Hup! Meer heb jij niet nodig. Draag deze blog op aan haar. Zij gaf een boost, gebruik die.
,,Merci Joni!” 
En jij Irene, go! Stap uit waar je alle voorgaande jaren het-Parijs-avontuur startte. Je weet wel bij de Arc de Triomphe op Place Charles de Gaulle. Bekijk het maar gerust van een afstandje. Er onder, in of op hoeft niet. Dat doe je maar een andere keer, als je niet liever Avenue des Champs-Élysées af loopt. Sorry voor al die ingewikkelde strepen in die naam. Die irriteren je vast net zo erg als de dranghekken over de hele route naar je bestemming: Petit Palais. Het komt alles bij elkaar nogal behekt over hè? Nee, niet behekst, nee zeg, behekt! Jij bedenkt er graag woorden bij, daar heb je er een.
Vergeet je werkelijk dat de Tour de France nog maar een paar dagen eerder afgesloten werd op deze prachtige laan? Oh Irene, je valt door het hek als non-tour-fan.
Ja, negeer die opmerking maar en duik een Franprix in voor je lunch. Denk er om dat je bij het naar buiten stappen niet naar de overkijkt kijkt. Ik zeg: niet kijken! Luisteren is moeilijk hè?
Ja, daar is de Disneywinkel en ja Marcel probeert je af te leiden, zodat je niet die Minnie Mouse oren koopt. Laat ze maar lekker op je bucketlist staan.
Voel vooral even dat je aan deze kant van de avenue lekker in de schaduw loopt. Beter hè, dan de andere kant bij 33°C. Geen zorgen, met al dat water dat Marcel draagt overleef je ook vandaag wel weer.
Bucketitem
Oh, natuurlijk! Neem je tijd met al je fotomakerij. We komen vanzelf uit bij Petit Palais. Er is ook zoveel moois te zien in mij. Te veel, ik weet het. Kijk bijvoorbeeld even naar de grote zus tegenover Petit Palais: Grand Palais. Zo logisch, die naam. En ja, ze verstopten haar achter bouwhekken. Het is de zoveelste plek waar je tegen werkzaamheden aanloopt. Het is dit jaar erg, ik geef het toe.
Snel omdraaien en het kleine paleis in. Die rij is stukken beter (korter) dan de rij wachtenden bij concurrent Musée du Louvre. Hou die wel op je lijst van je bucket, want het MonaLisaatje moet je echt eens zien. Nu mag jij je verwonderen over verschillende kunstwerken en -hoeken, mozaïekvloeren, plafondschilderingen, trappen, hekwerken, deuren en ramen. Mooi hè?
Siësta
Gezien? Loop dan als je buiten bent links om Grand Palais tot je aan je rechterhand Jardin de la Nouvelle France ontdekt. Let op, je loopt er zo voorbij en wellicht oogt het als een privé tuin, de werkelijkheid is verrassender. Die tuin is magnifique in al zijn pixels. Een perfecte plek voor je lunch en om bij te komen van de warmte. Zie je die werklui slapen in het gras? Zij werken aan het Grand Palais, dat niet meer is dan een beurshal. De naam klinkt duurder dan het is. Niet doorvertellen dat ik er zo denigrerend over praat hoor. Kijk die ene werklied draagt zijn helm nog en die andere heeft zijn werkbroek uit getrokken. Hoeveel siësta wil je hebben? Geniet zelf ook van jouw pauze en dan van de leuke paadjes, trappetjes en watervalletjes. Mooi plekje verstopte ik in mijn stad hè? Je haalt met dit tuintje nooit je 10.000 stappen, maar de schoonheid maakt alles goed.
Museumterrein
Zo dicht bij de Seine, zou ik zeggen: geniet even van mijn Pont des Invalides. Je denkt dat het mijn negende is, Pont Neuf, maar die ligt verderop. Kijk vooral ook onder de brug. Het spijt me dat wandelen langs het water met deze hitte geen optie is en je verder moet wandelen langs de grote weg. Toch geeft dat een mooi beeld over mijn rivier en vergezichten met mijn favoriete ijzeren toren. Hier boven loop je wel weer in de schaduw van mijn bomen. Steek verderop de weg over naar de Tuilerieën en geniet van de rustigere rand van de tuinen op Terrasse du Bord de l'Eau. Het is hier goed pauzeren en opladen voordat je het terrein van Musée du Louvre dieper ontdekt dan anders. Neem dat poortje achterin en zie wat ik achter de ingang van het museum verstop aan gebouwen.
Filmset
Ik weet dat je een wandelroute uit een informatieboekje op het oog hebt en daarom via Cathédrale Notre-Dame de Paris, ook weer omgeven door bouwhekken en stijgers, op weg bent naar Place Dauphine. Het spijt me dat iemand je daar zegt niet verder te lopen. Het is niks persoonlijks, je loopt alleen bijna een filmset op. Ze spelen een jaren '50 film. Let maar op de kleding en kinderwagen. Als je verder gaat zul je zien dat een paar volgende gebouwen ook in de steigers staan.
Crunchy
Niet alleen vind je troost, maar ook afkoeling in een verfrissende granité (slushpuppy). Kijk op Google Maps, want hier vlakbij ligt Jardin Anne-Frank. Al zijn de beelden best heftig, het is een prima tuintje. Een goede plek om je tijd uit te zitten tot je pizza eet bij Cinquecento!
Het spijt me trouwens dat jullie je daar niet zo welkom voelen en ze jullie keer op keer laten wachten. Gelukkig smaken de pizza’s voortreffelijk. Laat dat landen als een goede start van de avond; een rondvaart over mijn rivier; startend bij Pont Neuf, zie je die toch nog. Wat een goede afsluiter.
Ja, daar is de Disneywinkel en ja Marcel probeert je af te leiden, zodat je niet die Minnie Mouse oren koopt. Laat ze maar lekker op je bucketlist staan.
Voel vooral even dat je aan deze kant van de avenue lekker in de schaduw loopt. Beter hè, dan de andere kant bij 33°C. Geen zorgen, met al dat water dat Marcel draagt overleef je ook vandaag wel weer.
Oh, natuurlijk! Neem je tijd met al je fotomakerij. We komen vanzelf uit bij Petit Palais. Er is ook zoveel moois te zien in mij. Te veel, ik weet het. Kijk bijvoorbeeld even naar de grote zus tegenover Petit Palais: Grand Palais. Zo logisch, die naam. En ja, ze verstopten haar achter bouwhekken. Het is de zoveelste plek waar je tegen werkzaamheden aanloopt. Het is dit jaar erg, ik geef het toe.
Snel omdraaien en het kleine paleis in. Die rij is stukken beter (korter) dan de rij wachtenden bij concurrent Musée du Louvre. Hou die wel op je lijst van je bucket, want het MonaLisaatje moet je echt eens zien. Nu mag jij je verwonderen over verschillende kunstwerken en -hoeken, mozaïekvloeren, plafondschilderingen, trappen, hekwerken, deuren en ramen. Mooi hè?
Vergeet vooral de tuin niet. Weet je gezien door engelen en ontdek hoe de tuin jou laat fladderen.
Gezien? Loop dan als je buiten bent links om Grand Palais tot je aan je rechterhand Jardin de la Nouvelle France ontdekt. Let op, je loopt er zo voorbij en wellicht oogt het als een privé tuin, de werkelijkheid is verrassender. Die tuin is magnifique in al zijn pixels. Een perfecte plek voor je lunch en om bij te komen van de warmte. Zie je die werklui slapen in het gras? Zij werken aan het Grand Palais, dat niet meer is dan een beurshal. De naam klinkt duurder dan het is. Niet doorvertellen dat ik er zo denigrerend over praat hoor. Kijk die ene werklied draagt zijn helm nog en die andere heeft zijn werkbroek uit getrokken. Hoeveel siësta wil je hebben? Geniet zelf ook van jouw pauze en dan van de leuke paadjes, trappetjes en watervalletjes. Mooi plekje verstopte ik in mijn stad hè? Je haalt met dit tuintje nooit je 10.000 stappen, maar de schoonheid maakt alles goed.
Zo dicht bij de Seine, zou ik zeggen: geniet even van mijn Pont des Invalides. Je denkt dat het mijn negende is, Pont Neuf, maar die ligt verderop. Kijk vooral ook onder de brug. Het spijt me dat wandelen langs het water met deze hitte geen optie is en je verder moet wandelen langs de grote weg. Toch geeft dat een mooi beeld over mijn rivier en vergezichten met mijn favoriete ijzeren toren. Hier boven loop je wel weer in de schaduw van mijn bomen. Steek verderop de weg over naar de Tuilerieën en geniet van de rustigere rand van de tuinen op Terrasse du Bord de l'Eau. Het is hier goed pauzeren en opladen voordat je het terrein van Musée du Louvre dieper ontdekt dan anders. Neem dat poortje achterin en zie wat ik achter de ingang van het museum verstop aan gebouwen.
Ik weet dat je een wandelroute uit een informatieboekje op het oog hebt en daarom via Cathédrale Notre-Dame de Paris, ook weer omgeven door bouwhekken en stijgers, op weg bent naar Place Dauphine. Het spijt me dat iemand je daar zegt niet verder te lopen. Het is niks persoonlijks, je loopt alleen bijna een filmset op. Ze spelen een jaren '50 film. Let maar op de kleding en kinderwagen. Als je verder gaat zul je zien dat een paar volgende gebouwen ook in de steigers staan.
Aanpassingen
Daarbij zie ik dat je het heet hebt. Toe aan afkoeling? Ga naar Centre Georges Pompidou. Onderweg vereeuwig je maar weer het een en ander en eenmaal daar ontdek je tot mijn spijt een leeg en droogstaand Fontaine Stravinsky. Andere jaren draaiden kunstwerken rond. Daarbij spoten ze water in alle richtingen. Ze zijn verwijderd met een lege saaie vijver als restverschijnsel. Ik zie je verbazing en voel je teleurstelling.
Niet alleen vind je troost, maar ook afkoeling in een verfrissende granité (slushpuppy). Kijk op Google Maps, want hier vlakbij ligt Jardin Anne-Frank. Al zijn de beelden best heftig, het is een prima tuintje. Een goede plek om je tijd uit te zitten tot je pizza eet bij Cinquecento!
Het spijt me trouwens dat jullie je daar niet zo welkom voelen en ze jullie keer op keer laten wachten. Gelukkig smaken de pizza’s voortreffelijk. Laat dat landen als een goede start van de avond; een rondvaart over mijn rivier; startend bij Pont Neuf, zie je die toch nog. Wat een goede afsluiter.
Ik zeg gedag! Enne, vertel je me nog hoe je de dag van morgen met 36°C overleeft? Oh ja, doe Joni en haar gezin de groeten.
Liefs,
van/uit Paris!
Liefs,
van/uit Paris!
