zaterdag 17 september 2022

Method zeep

    ,,Momma, ik vind het zeeppompje in de badkamer maar raar.”
    ,,Raar? Ik vind 'm juist leuk! Daarbij ruikt de zeep super lekker.”
    ,,Heb je wel eens naar de afbeelding gekeken?”
    ,,Ja, natuurlijk. Het is pure kunst. Kijk wat achterop staat: Let’s hear it for the girls. Celebrate empowerment.”
    ,,Eigenlijk wel schattig ja. Maar momma, kijk eens goed.”
    ,,Oké, weet je wat ik zie? Ik zie mini-me, nee, ik zie jou dansend tussen papa en mij. Een heerlijk beeld als je het mij vraagt."
    ,,Momma, je ziet het totally wrong.”
    ,,Echt niet. Ik zie het super scherp.” Ik draaide het flesje een paar keer rond in mijn handen: ,,Wat zie jij dan?”
    ,,Wil je het echt weten?"
    ,,Waarschijnlijk niet als jij het zo obvious vraagt, maar kom maar op.”
    ,,Ik zie mensen die hun lichaam vol verf tegen het raam schmutschen." Ze wees het een en ander aan: ,,Dat zijn blote tieten, dat is een buik, dat zij benen en kijk dat is een ass.”
    ,,Ik blijf bij mijn beeld van een dansend kind tussen volwassenen,” zei ik balend dat ze mijn lieflijke beeld zo verpeste.


Geschmutscht
Celine liet het er niet bij.
    ,,Momma, stel je hier een raam voor,” zei Celine en wees in de lucht van haar kamer een raam aan. ,,Zo staan die mensen geschmutscht,” vervolgde madammeke en stond zoals de mensen op het flesje: de kont naar achteren en de borst naar voren. Alles in een zeer overdreven ongezonde houding. Ik kreeg het er benauwd van.
    ,,Wat een ongemakkelijk en vreemd standje. Dit kun je ook wel even voordoen tegen het serreraam.” Waarna Celine haar aangeklede lichaam tegen het raam schmutschte
    ,,Dit is echt een prachtige profielfoto meid.” Al schmutschte ik voor deze blog haar gezicht, want dit plaatje kan maar zo een eigen leven leiden op het woelig weidse web. Haar niet gezien!

Besmeurd
Met dit gesprek hielp madam ondertussen mijn heerlijke herinneringen rondom de Method zeep behoorlijk om zeep. Die herinneringen gaan over Marcel en mij en een eerste weekendje weg. Met het idee: als de kinderen het huis niet uit gaan, gaan wij het huis uit, besloten wij twee jaar geleden er weer eens op uit te gaan.
    Deze toen nog onbekende zeep, kreeg een plek in de bagage. Ik vond vooral de kunstzinnigheid op de fles er heel vrolijk uitzien en zag het wel op het aanrecht staan. Bij het eerste gebruik ontdekten we de heerlijk zoet-frisse geur. Het maakte me zo enthousiast dat ik mijn handen extra vaak waste en voor het toilet en de badkamer thuis dezelfde flesjes kocht.

Meegenieter
Ik vergat het zeepgesprek met Celine, tot Lara en Benjamin afgelopen donderdag kwamen eten. Vlak voordat zij weer naar hun huis gingen (er is er dus één het huis uit) zei Lara:
    ,,Irene, welk merk scheermes gebruikt Benjamin. Hij vindt die zo fijn. Maar ik weet niet welk merk het is." Bij gebrek aan een reserve exemplaar wist ik het antwoord niet zeker.
    ,,Het moet van Gillette of Wilkinson zijn, want ik ga altijd voor kwaliteit.” Een dag later ontdekte ik echter tot mijn enorme plezier, dat het messen zijn van het huismerk CARE, van AlbertHeijn.
    ,,Benjamin weet ook niet welk tandpasta jullie hebben.” 
    ,,Hier neem een tube mee, dan heeft hij vast iets voor vanavond en weet jij wat hij vanaf nu gebruikt."
    ,,Oh ja, en waar koop jij je handzeep?”
    ,,Bedoel je die in het toilet en de badkamer?”
    ,,Ja, mam,” mengde Benjamin zich in het gesprek. ,,Die zeep met geverfde lichamen.”
    ,,Zeg jij dat nu ook al?”
    ,,Ja, dat is een of andere kunstvorm. Als je kunt schilderen met een kwast, hand, vinger of voet, waarom dan niet met je hele lijf?”
    ,,Dat moet ik dan misschien ook maar eens doen op een volgend doek,” zei ik.
    ,,Mannen schilderen dus ook met hun mannelijke lichaamsdeel, Irene,” stelde Marcel ineens.
    ,,Met hun kwast!”, vulde Benjamin aan. Waarop Celine het uitschaterde en ik vol verbazing niet meer wist waar te kijken. ,,Dat heet dus kwasten”, benadrukte Benjamin nog even extra.
    ,,Vrouwen kunnen natuurlijk ook met hun lijf schilderen. Hup door de verf,” vervolgde Marcel, ,,en een vlindertje of zo schilderen.”
    ,,Ga nog even door mensen en ik durf binnenkort niet eens meer een kwast in mijn hand te nemen. Komt mijn schilderwerk nooit meer af.”
    ,,Zielige papa!”, reageerde Benjamin.