Manupilatie
Een paar jaar geleden zei ik tegen een andere moeder:
,,Ik denk dat ik wel een paar traantjes laat als mijn kinderen het huis uit gaan.”
,,Ik denk dat ik wel een paar traantjes laat als mijn kinderen het huis uit gaan.”
Een zeer on-empatische reactie volgde:
,,Dat is belachelijk en zelfs manipulatief.”
,,Dat is belachelijk en zelfs manipulatief.”
Wat ik in eerste instantie dacht herhaal ik vooral niet. Wel erken ik dat ik zwaar gepikeerd was. Zij mag het belachelijk vinden, het is haar mening en niet meer of minder dan dat. Maar manipulatief? Hoezo dan? Blijkbaar moest ik slingers ophangen en ballonnen opblazen. Dat doet zij maar. Ik zeg:
,,Toedeledoki!"
Afsluiting
Ik bleef erbij: als ik huil bij het afscheid van mijn zoon, dan is dat zo. Het vertrek van mijn kind is het definitieve einde van mijn werk als thuisblijfmoeder. Eigenlijk ben ik dat natuurlijk al jaren niet meer, maar toch... Ik vind het een hele stap dat mijn kind het veilige nest verlaat en met een volgende stap een nieuw leven in loopt. Feit blijft dat hij zijn eerste stap in dit huis zette. Dat hou ik vast.
Ik bleef erbij: als ik huil bij het afscheid van mijn zoon, dan is dat zo. Het vertrek van mijn kind is het definitieve einde van mijn werk als thuisblijfmoeder. Eigenlijk ben ik dat natuurlijk al jaren niet meer, maar toch... Ik vind het een hele stap dat mijn kind het veilige nest verlaat en met een volgende stap een nieuw leven in loopt. Feit blijft dat hij zijn eerste stap in dit huis zette. Dat hou ik vast.
Hij mag uitvliegen en als ik daarbij huil zal hij denken: daar gaat ze weer. Hij kent me. Knuffelt me gedag, zwaait en loopt naar zijn auto. Ik schaam me zeer zeker niet.
Afscheid
Uiteindelijk is hij echt vertrokken. Dat proces verliep heel geleidelijk.
Benjamin en Lara kochten hun huis in mei, waarna zij rustig aan klusten en heel geleidelijk aan verplaatsten zich spullen van hier naar daar. Haast was er niet bij; niemand zat op de schopstoel.
Eigenlijk verwachte ik dat de zomervakantie de deadline zou zijn voor het stel. Dat dan hun huis klaar zou zijn en Benjamin zijn ieniemienie slaapkamer zou inruilen voor dat huis.
Dat liep anders.
Loskoppelen
We gingen met ons allen op vakantie en kwamen terug, waarna Benjamin nog eens thuis sliep en ik wist: zo lang zijn computer en beeldschermen hier staan, is hij niet definitief het huis uit. Ik koesterde de tijd dat het duurde. Hij was steeds vaker en langer weg, vooral omdat hun huis zich vulde met meubels, spullen en huiselijkheid. Ik genoot ervan om te zien hoe hun huis iedere week weer een andere look toonde.
Tot Benjamin eind augustus de computers loskoppelde, de kamer uitsjouwde, in de auto zette en ze meenam. Weg waren de computers en toebehoren. Alleen zijn bed, werktafel en een heleboel rommel mocht ik houden.
We gingen met ons allen op vakantie en kwamen terug, waarna Benjamin nog eens thuis sliep en ik wist: zo lang zijn computer en beeldschermen hier staan, is hij niet definitief het huis uit. Ik koesterde de tijd dat het duurde. Hij was steeds vaker en langer weg, vooral omdat hun huis zich vulde met meubels, spullen en huiselijkheid. Ik genoot ervan om te zien hoe hun huis iedere week weer een andere look toonde.
Tot Benjamin eind augustus de computers loskoppelde, de kamer uitsjouwde, in de auto zette en ze meenam. Weg waren de computers en toebehoren. Alleen zijn bed, werktafel en een heleboel rommel mocht ik houden.
Weg was ook hij. Een lege kamer staarde me aan, herinneringen lagen op de vloer en mijn hart vulde zich met trots in het besef dat die jongen heel wat bereikt heeft.
Ik sloot de deur.
Of ik huilde?
Mag ik even bedenken of ik dat wel wil bekennen? Dan bekijk jij ondertussen maar deze video van Benjamins nieuwe studio...
Onthulling
Nee, ik huilde niet (eens). Waarschijnlijk omdat Benjamin vanaf mei tot half augustus heel langzaam het huis uit gleed. Als in een hele lange heerlijke slide…
En daar komen Lara en hij weer; ze komen eten!
