Diamant

Bij gebrek aan inspiratie smeekte ik Laura, een van Celine’s vriendinnen:

    ,,Geef me alsjeblieft tien woorden.” Ze zat tegenover me en keek me aan alsof ik konijnenvoer at.
    ,,Hoezo wil jij tien woorden?”
    ,,Ik heb inspiratie als een gedoofd olielampje. Als jij me nou eens tien woorden geeft, zet je vast en zeker mijn lampje in vuur en vlam en schrijf ik een goed verhaal. Al moet ik het woord ‘goed’ eerst waarmaken.”
    ,,Heb jij niet altijd een goed verhaal dan?”
    ,,Denk jij dat ik een vulkaan van verhalen in me draag dat bij het aanraken van mijn toetsenbord als een stroom magma op het beeldscherm verschijnt?”
    ,,Eigenlijk wel. Jij hebt toch altijd wel iets te schrijven?”
    ,,Tuurlijk, maar niet alles is geschikt voor een blog.” Eigenlijk lijk ik daarin heel veel op een plant. Verwen die af en toe met plantenvoedsel en het zal op wonderbaarlijke wijze beter, sneller en mooier groeien. Boost mij met een leuke gebeurtenis of met woorden en jij krijgt een verhaal.

Allegaartje
Laura pakte haar telefoon erbij, ging ervoor zitten op een eetkamerstoel en steunde daarbij met haar ellenbogen op tafel. Je dacht toch niet dat ze op een barkrukje zat? We hebben niet eens een bar, laat staan een barkrukje. Ze zat er klaar voor om mij met tien woorden te bestoken. Ik verheugde me op de escape die zij me bood, want door die tien woorden kon ik me houden aan de wekelijkse belofte -  #vasteprikopzondag - die ik wekelijks op mijn socials plaats.
    ,,Wel fatsoenlijke woorden,” benadrukte ik nog even.

    ,,Nu breng je me op een ander spoor," antwoordde ze.

    ,,Pas op jij."

    Ik vertelde erbij dat het niet de eerste keer is dat ik woorden van anderen kreeg om te verwerken in een daardoor zot verhaal. Het liep ook nog, lees maar hier. Een andere keer gebruikte ik de eerste 100 blogtitels om te vieren dat ik zo’n mooi aantal blogs schreef. Het werd een allegaartje dat je hier leest. Trouwens, ik nader een nieuw rond getal. Iemand een leuk idee voor mijn 600ste blog?

Scrunchie
Ineens klonk een ‘pling’ uit mijn phone en ontdekte ik Laura’s appje met tien woorden: knoflooksaus, hersenfuncties, plantenvoedsel, olielampje, barkrukje, scrunchie, poepluiers, magma, Tindler swindler, konijnenvoer. Grappig hè, nu begrijp je waarom ik ineens over een barkurkje begon.
    ,,Laura, hoe bedenk je dit zooitje bij elkaar? Dit rijtje tast bijna mijn hersenfuncties aan, zoals poeplucht de neusfuncties aantast. Zit ik hier met de uitdaging om van deze scrunchie aan woorden een blog te vormen. Bedankt hè?”
    Hoor ik je roepen:
    ,,Dat mag niet! Je mag geen woorden anders gebruiken dan in hun eigen betekenis.”
    ,,Waar staat die regel?”, vraag ik terug. Op mijn blog bepaal ik mijn regels. Hoera voor mijn vrijheid als schrijver van mijn eigen verhaal. Ik weet heus wel wat een scrunchie is, nadat ik Laura vroeg wat het was. Duh! Ik gebruikte zelf jaren lang scrunchies, alleen noemde ik ze frutsels. Kijkend naar het woord en luisterend naar de klank, vindt ik scrunchie een perfecte woord of associatie voor chaos of chaotisch. Dus een 'scrunchie aan woorden' klopt voor mijn gehoor en gevoel gewoon. Ik schrijf en hou ‘m er in.

Beeldvanger

Ondertussen maakte ik een foto van Laura, gewoon omdat het kan. Daarbij draag ik deze blog aan haar op. Ze hoort er gewoon in, want ze hielp me met dit verhaal. Die woorden kwamen er overigens uit als poepte ze als een baby met diarree een paar poepluiers vol. En die stank! Geen Tindler Swindler die met die lucht ooit een cent van je aanneemt. Laat staan naar je omkijkt. Lekker dumpen die oplichter.
    Om de foto wat te verfraaien, haalde ik een fles knoflooksaus tussen haar en mij weg. Het stoorde in het beeld. Celine dacht er anders over, pakte de fles terug en zette het nog prominenter in beeld met een blik van:
    ,,You touch my knofloosaus, I touch your picture." Prima, nu staat ze er gezellig bij op, omringd door food, maar ja, ze is dan ook een lekkere eter.

Titel
Blijft er nog één vraag. Weet je welke?

    Als ik je op de titel wijs, dan denk je toch: Waarom de titel ‘Diamant’?
    Nou gewoon omdat Lara eigenlijk elf woorden noemde voordat ze me tien appte. Ze verwijderde de laatste, de diamant dus.
    ,,Dan wordt Diamant de titel," zei ik, want de hele blog makes no sense, dan hoeft de titel ook nergens op te slaan.