zaterdag 7 mei 2022

Conditietraining

Ieder jaar weer
sta ik in de Buurtoren
en zie de Dom
Ieder jaar weer
kijk ik verlangend
want daar wil ik vlaggen
daar wil ik staan
wat doe ik nog hier?
Oh ja, de vlag moet uit
Marcel rent vooruit
de vlag hangt alweer

Conditie
Zo begint deze blog met een pruts-gedichtje à la moi en al klinkt het poëtisch, jij zou daar eens moeten staan. Eens zien wat jij denkt, nadat je bijgekomen bent van de eerste klim in de Buurtoren. De poëzie, dichterij of proza vergaat je dan wel. Twee keer twee torens op en neer is genoeg sport op een dag. Het is een keiharde inspanning en al mijn gewandel ten spijt, blijk ik totaal geen conditie te hebben. En dan wil ik de Dom op? Vlieg op! De Dom op.

Coaches
Hoor ik daar ‘Energiebalans Houten’ roepen:
    ,,Jij wilt conditie? Sluit je aan bij Briskwandelen.” Leuk zullen we het hebben, want bij een eerder gesprek klonk een klik.
    Of hoor ik ‘Fit met Beeweet’ harder roepen?
    ,,Die conditie vind je bij mij.” De klik met haar zou zekerste weten zitten in gedeelde Curlpower. Denk jij dat ik een kop vol krullen heb? Dan moet je haar zien. Zij heeft een kop met krullen waar zelfs ik bij weg zwijmel. Al goed, natuurlijk zijn er conditieversterkende sporten. Ik ben alleen bang dat hun manier van bewegen iets te veel is voor mijn fibromyalgie lijf.

Tellen
Zoals ik stiekem weet dat het vlaggen in de Buur- en Jacobitoren niet goed zijn voor mijn lijf, maar oh zo bijzonder. En ja, ik bekoop het met spierpijn. Ieder jaar weer.
    Weet je wat ik ook iedere keer doe? De treden tellen vanaf het moment dat we de torens beklimmen. Ken je dat? Het is net als de trap thuis. Je weet toch allang dat het dertien treden telt tot de eerste verdieping? En toch tel je steeds weer.
    Wat betreft de torens weet ik het nog steeds niet. Vol goede moed, meer volautomatisch gaat dat van één, twee, drie, vier… tot ergens in de 50 en klinkt:
    ,,Het licht doet het hier niet.” Of een vriend die mee gaat voor de belevenis, roept van alles. Ben ik maar zo weer uitgeteld. Letterlijk en even later figuurlijk. Mooi niet dat ik opnieuw begin.

Klepel
Het is echt geen snoepreisje naar boven. De vlaggen moeten op tijd buiten hangen en ’s avonds weer op tijd naar binnen. Oh wee als dat niet op tijd gebeurt. Dus hup door, de trappen op van de 54 meter hoge Buurtoren, zoals de site Erfgoed Utrecht zegt. Zij moeten even discuzeuren met Wikipedia, want die zegt 56 meter. Is iemand afgeleid bij het tellen of vergeten de windvaan mee te tellen?
     Wat maakt de hoogte ook uit? 
De belevenis begint pas echt als ik mijn kop door het luik naar buiten steek en onder het koepeltje op gelijke hoogte met een klok sta. Ik hoop altijd dat die weet waar, meer nog, wie de klepel is. Want de klok zou maar zo mijn hoofd als klepel kunnen gebruiken.
    Het zal dan zeker lieflijker klinken dan die klepel die tegen de klok slaat. Nog zekerder is het feit dat ik niet hoog van de toren luid. Al hoor ik Ton al:
    ,,Jij lieflijk? Een torenklok houdt tenminste na een paar keer slaan op, jij blijft maar doorratelen.”
    ,,Ton, vroeg ik jou iets? Hou je mond!”

Hoogteverschil

Nu we denken te weten dat de Buurtoren 56 meter is, wil ik de hoogte van de Jacobitoren natuurlijk ook weten. Wikipedia zegt 63 meter en volgens de Gemeente erfgoed site is die 43 meter. Wacht, daar mist iets. Ah ja, de spits, die is 27 meter. Dat maakt de Jacobitoren 70 meter hoog, al zegt het Klokkenluidersgilde dat de windvaan drie meter hoog is. Houden we die toren op 73 meter. Geloof me, dat hoogteverschil voel je in de benen, al ervaar ik de Buurtoren als zwaarder, want daarin ligt de eerste rondgang een stuk hoger dan in de Jacobitoren. Dat is de langste klim aan een stuk. Pfoe, pfoe, zucht, zucht.

Warming-up
Dat is waar ik dit jaar meer last van mijn conditie had dan van mijn benen. Ik moest onderweg stoppen om adem happend weer tot mezelf te komen met een hartslag die bijna de klokken van de hele stad ontregelde. Mijn benen leken deze keer sterker dan mijn conditie. Sterker nog, ik besef nu ineens dat ik geen spierpijn heb. Dat zat vast in de goede warming-up.
    Doe even mee: Marcel parkeert de auto, springt er uit en loopt met grote passen richting de Buurtoren. Zie mij daar met mijn korte beentjes achteraan hollen. Hup de toren in, de trappen op, de vlag uithangen, de trappen af, de toren uit, lopend naar de Jacobitoren en alles nog eens.
    Om de laatste trappen af te sukkelen.
    Heerlijk dat de vlaggen hangen!