zondag 28 november 2021

Hoerenboom

Hoe ik binnen 24 uur mijn schoondochter ernstig teleurstelde. Herstel: dubbel teleurstelde.
    Mijn kerstengel in eigen persoon, Benjamin, is gek op kerst en zet het liefst in september de boom op. Zo vroeg hij weken geleden boven zijn bord ‘Spaghetti di Omi’:
    ,,Wanneer zetten we de boom op?”
    ,,Na 5 december.”
    ,,Wij doen niet aan Sinterklaas.”
    ,,Nee, weg met die ouwe.”
    ,,Waarom dan niet 1 december?”
    ,,Oké, 1 december als het op zondag valt. Krijg ik vrijstelling om tijdens het eten mijn agenda te checken?”
    ,,Nou vooruit,” klonk Benjamin cynisch.
    ,,Oeps, het valt op woensdag. Dan toch maar op 5 december.”
    ,,Wat? Mam, waarom niet zondag 28 november?”
    ,,No way.” Waarna Benjamin opstond om vla te pakken. ,,Als we uitgaan van 1 december en jij mijn koffie maakt, vervroeg ik het met één dag. Of maak al mijn bakkies en per bakkie trek ik het één dag vooruit.”
    ,,Dan maak ik meteen 26 bakkies. Staat ie morgen.”
    ,,Ho! Je kunt het maximaal vervroegen naar 28 november, dus drie bakkies is voldoende.” Ik kreeg mijn bakkie en geen bakkie volgde. Daarmee schreef ik op 30 november: kerstboom optuigen.

Eigenaar
Tot twee weken geleden:
    ,,Mama, jullie willen toch een nieuwe kerstboom?”
    ,,Ja.”
    ,,Als we zondag gaan, kan ik mee. Kunnen we kijken of we eentje met sneeuw kopen.”
    ,,Meekijken + meebeslissen = meebetalen.”
    ,,Deal.”
    We vonden een boom, maar deelden de kosten niet 50/50. Daarmee werd ik boomeigenaar en vroeg zoonlief:
    ,,Zet je ‘m op?”
    ,,Ben jij gek, 30 november staat ie.”
    
Hoerenboom
Gelukkig was ik te nieuwsgierig naar de boom met lichtjes en hoe dat in elkaar stak. Ik zette ‘m een dag later toch op met als resultaat een dolgelukkige zoon. Ook stuurde ik Lara een appje. Zij wil namelijk een piek. Ik niet:




Het verhaal achter die rode bal? Lara zei vorig jaar dat ze een hoerenboom wilde.
    ,,Wat? Mijn huis uit!”, riep ik. Al roep ik dat vaker, ze blijft gewoon.
    ,,Maar rode ballen zijn mooi.”
    ,,Echt niet.” Wel kreeg ze met kerst een rode kerstbal om in de boom te hangen. Ik gun het meiske wel iets.

Inkopen

Terug naar maandag en Benjamin:
    ,,Er zit nog geen bal in de boom, mam.”
    ,,Haal jij de kerstspullen uit de schuur?”
    ,,Die ouwe troep?”
    ,,Daar heb je een punt. Tijd voor vernieuwing.” Dinsdag kwam ik thuis met nieuwe ballen en slingers en hing alleen de slingers en één bal in de boom.
    ,,In dit tempo is de boom met kerst nog niet vol mama.”
    ,,Neem het gerust over.” Wat hij niet deed. Het was ook niet nodig, want een dag later kroop de kerstsfeer in mijn kop en gaf ik alle nieuwe spullen een plekje. Er bleef echter één plekje open tussen alle crème, toffee en bruine ballen. De plek voor Lara’s rode bal.


Opvallender
Ze hing ‘m gisteravond op tot ik tijdens het eten zei:
    ,,Hij moet midden voor, nu valt ie niet op.” Omdat madammeke na het eten geen aanstalten maakte om van de bank te komen - als je naast Benjamin zit, wil je natuurlijk niet van de bank - pakte ik de bal en hing ‘m bijna op zijn plek. Het is dat het haakje uit mijn vingers gleed en de bal zonder enige stuiter maar met een doffe plof de grond raakte en brak, anders hing die nu.
    Mijn handen schoten naar mijn mond, mijn ogen werden groot en zagen Lara. Je denkt dat Calimero zielig kan kijken? Lara wint en mijn schuldgevoel groeide. Wel stond Lara op en knuffelde me.
    ,,Je houdt nog wel van me?”
    ,,Natuurlijk, al ben ik héél verdrietig.”
    ,,Je krijgt een nieuwe bal.”

Kleinigheidje
Vandaag stond een wandeldate met vriendin Agnes en haar man op de agenda. Bijna klaar om te gaan, besefte ik dat ik een kleinigheidje vergeten was. Daarbij moet je weten dat ik het niet nodig vind dat wie mij bezoekt een presentje meeneemt. Jij bent mijn cadeau. Omdat anderen het wel doen, nam ik me voor hier beter in te worden. Ik zakte deze keer, ik kocht niets.
    Opnieuw schoten mijn handen naar mijn mond en werden mijn ogen groot. Ineens besefte ik: onder de kerstboom ligt mijn oplossing. Ik griste er een pakje eronderuit, ontdeed het van het kerstpapier en pakte het opnieuw in.
    ,,Wat is het?”, vroeg Celine.
    ,,Dat zeg ik niet.”
    ,,Voor wie was het?”, vroeg Benjamin.
    ,,Dat zeg ik ook niet.”
    ,,Waarom haal je het papier eraf?”, vroeg Marcel.
    ,,Daar staat de naam op.”
    ,,Maar het is niet meer voor degene die het zou krijgen, dus vertel?”
    ,,Oke, voor Lara.”
    ,,Dus eerst laat je mijn bal kapot vallen en nu lever ik een cadeau in?”
    ,,Oeps, bedenk maar iets waar ik het mee goedmaak.”
    Zul je zien, komt ze met dit idee: ze wil volgend jaar die hoerenboom.