Het is even geleden dat wij als gezinnen samen waren en vooral door Tijmen dat zij deze kant op kwamen en wij niet hun kant op reden. De laatste keer dat Tijmen hier was, verloor hij namelijk zijn hart op onze zolder. Hij wist goed raad met het drumstel, een mengpaneel en microfoon, de computer met Spotify en de wasmachine. Oh nee, niet de wasmachine. Die staat daar naast een berg was. Hij sloot er zijn ogen voor, dat kan ik ook.
Lunch
Na hun aankomst lunchten we en kletsen over kinderen, werk, kerk en zoveel meer. Tijmen at in no time zijn broodje op en had moeite met wachten op Marcel. Hij wilde zo graag naar boven, waarop Marcel zei dat hij wel alleen naar boven mocht. Hij kende er de weg. Het kind was zo blij, want hij kon eindelijk zijn programma ‘Sinterklaasradio’ maken.
Zo zat hij, tien jaar oud, met een koptelefoon op zijn hoofd en praatte als een DJ het ene liedje aan het andere. Ik hoorde voor het eerst Sinterklaasliedjes van het Goede Doel en dat beide zangers Henk heetten. Ik leef blijkbaar onder een speculaaspop.
Pannenkoeken
Na een hele tijd op zolder vonden we het nog te vroeg om afscheid te nemen en boden aan om pannenkoeken te bakken. Marcel mocht die bakken.
Lunch
Na hun aankomst lunchten we en kletsen over kinderen, werk, kerk en zoveel meer. Tijmen at in no time zijn broodje op en had moeite met wachten op Marcel. Hij wilde zo graag naar boven, waarop Marcel zei dat hij wel alleen naar boven mocht. Hij kende er de weg. Het kind was zo blij, want hij kon eindelijk zijn programma ‘Sinterklaasradio’ maken.
Zo zat hij, tien jaar oud, met een koptelefoon op zijn hoofd en praatte als een DJ het ene liedje aan het andere. Ik hoorde voor het eerst Sinterklaasliedjes van het Goede Doel en dat beide zangers Henk heetten. Ik leef blijkbaar onder een speculaaspop.
Na een hele tijd op zolder vonden we het nog te vroeg om afscheid te nemen en boden aan om pannenkoeken te bakken. Marcel mocht die bakken.
Wendy wilde de tijd doden door UNO te spelen met Tijmen. Hij ontdekte echter Monopoly en smeekte ons die te spelen. Al was de tijd te krap, we gaven de jongen zijn zin.
Zie Peter, Wendy, Tijmen en mij spelen. Wendy belandde in een half uur tijd zes keer in de gevangenis, Tijmen kocht de ene na de andere straat, Peter kreeg weinig kansen om zijn bezittingen te vergroten en ik kreeg na het kopen van de Kalverstraat een boost waarna ik Tijmen volgde in het aankopen van straten. Tot Marcel riep:
,,Over twee minuten zijn de pannenkoeken klaar.”
,,Alleen Groote Markt is nog te koop, dat moet lukken,” zei Wendy.
,,Wie die krijgt is de winnaar,” antwoordde ik. We speelden ineens het spel een tandje sneller: Celine nam de bank over van Wendy, zodat zij zich alleen op het spel kon richten. Ook nam Celine de KANS en ALGEMENE FONDS kaarten onder haar hoede en las die zo nodig voor. De dobbelstenen en onderhandelingen vonden in rap tempo plaats. Steeds als iemand in de buurt van de Groote Markt kwam, telde iedereen de stappen mee en steeds klonk een vierstemmige ‘aaaahhhhh’ als iemand er net niet op kwam.
Winnaar
Marcel zette ondertussen poedersuiker, jam, chocoladepasta en kokosrasp, een stapel borden, bestek en placemats op tafel. We speelden als zotten verder.
,,Het gaat ‘m niet worden,” zei Wendy. ,,We gooien ieder nog twee keer en dan is het klaar. Ik wil wèl warme pannenkoeken.” We gooiden allemaal een keer; Peter, ik, Tijmen en Wendy en nog eenzelfde rondje tot Wendy de laatste worp nam en precies uit kwam op de Groote Markt.
,,Ja! We hebben een winnaar!”, riep ik uit, waarna Wendy haar armen in de lucht gooide. ,,Nu opruimen.”
Tafeldekken
Amper de doos dicht en het spel onder de tafel, schoof Marcel een placemat naar Tijmen.
,,Doorgeven!”, zei hij, waarop zes placemats over de tafel doorgeschoven werden; gevolgd door borden en bestek. Het leek een goed geoliede lopende band.
,,Een vierkant bord voor ronde pannenkoeken? Dit kan mijn hoofd niet aan,” lachte Wendy. Ik had harder gelachen als Marcel vierkante pannenkoeken serveerde.
Ineens zei Celine:
,,Hebben jullie wel eens gekeken naar het woord ‘belangrijk’. Het is rijk van belang.” Waarna woorden als belatafeld, betoeterd, besuikerd, belachelijk en potjandikkie genoemd werden.
,,Ik vind betoeterd geweldig en zie voor me hoe een auto vóór iemand staat en toetert of dat iemand met een toeter aan de mond de ander in het gezicht blaast,” zei ik. ,,Dat is betoeterd."
Bij potjandikkie deelde Celine deze theorie: Je hebt een pot en je hebt Jan. Jan wil iets dat in die pot zit en gaat er in. Het potje klapt uit elkaar en wat roept hij dan? Potjandikkie!
,,Niet echt een sterk verhaal," zei Wendy.
BH
Peter at ondertussen een mandarijn. Hij zei in alle rumoer ineens:
,,Er valt een stukje mandarijn in mijn bh.”
,,Dat is pas een sterk verhaal," zei ik. Of het waar is checkte ik niet. Ben jij betoeterd?
Wel lachten we nog lang en gelukkig: Op vriendschap!
,,Over twee minuten zijn de pannenkoeken klaar.”
,,Alleen Groote Markt is nog te koop, dat moet lukken,” zei Wendy.
,,Wie die krijgt is de winnaar,” antwoordde ik. We speelden ineens het spel een tandje sneller: Celine nam de bank over van Wendy, zodat zij zich alleen op het spel kon richten. Ook nam Celine de KANS en ALGEMENE FONDS kaarten onder haar hoede en las die zo nodig voor. De dobbelstenen en onderhandelingen vonden in rap tempo plaats. Steeds als iemand in de buurt van de Groote Markt kwam, telde iedereen de stappen mee en steeds klonk een vierstemmige ‘aaaahhhhh’ als iemand er net niet op kwam.
Winnaar
,,Het gaat ‘m niet worden,” zei Wendy. ,,We gooien ieder nog twee keer en dan is het klaar. Ik wil wèl warme pannenkoeken.” We gooiden allemaal een keer; Peter, ik, Tijmen en Wendy en nog eenzelfde rondje tot Wendy de laatste worp nam en precies uit kwam op de Groote Markt.
,,Ja! We hebben een winnaar!”, riep ik uit, waarna Wendy haar armen in de lucht gooide. ,,Nu opruimen.”
Tafeldekken
Amper de doos dicht en het spel onder de tafel, schoof Marcel een placemat naar Tijmen.
,,Doorgeven!”, zei hij, waarop zes placemats over de tafel doorgeschoven werden; gevolgd door borden en bestek. Het leek een goed geoliede lopende band.
,,Een vierkant bord voor ronde pannenkoeken? Dit kan mijn hoofd niet aan,” lachte Wendy. Ik had harder gelachen als Marcel vierkante pannenkoeken serveerde.
Ineens zei Celine:
,,Hebben jullie wel eens gekeken naar het woord ‘belangrijk’. Het is rijk van belang.” Waarna woorden als belatafeld, betoeterd, besuikerd, belachelijk en potjandikkie genoemd werden.
,,Ik vind betoeterd geweldig en zie voor me hoe een auto vóór iemand staat en toetert of dat iemand met een toeter aan de mond de ander in het gezicht blaast,” zei ik. ,,Dat is betoeterd."
Bij potjandikkie deelde Celine deze theorie: Je hebt een pot en je hebt Jan. Jan wil iets dat in die pot zit en gaat er in. Het potje klapt uit elkaar en wat roept hij dan? Potjandikkie!
,,Niet echt een sterk verhaal," zei Wendy.
BH
Peter at ondertussen een mandarijn. Hij zei in alle rumoer ineens:
,,Er valt een stukje mandarijn in mijn bh.”
,,Dat is pas een sterk verhaal," zei ik. Of het waar is checkte ik niet. Ben jij betoeterd?
Wel lachten we nog lang en gelukkig: Op vriendschap!
