Magnetron

Daar gáán we weer!

    ‘Mam, koop nou eens een magnetron!’ Zoonlief versterkt de opdracht met een harde zucht van ongeduld. ‘Ik heb er al zo vaak om gevraagd, waar blijft ie nou?'

    ‘Waarom zou ik?’

    ‘Omdat ik die wil,’ zegt Benjamin.

    ‘Oh ja, dat is natuurlijk de beste reden om er één aan te schaffen.’

    ‘Echt, ga je éindelijk om?’

    ‘Nee, dat bedoelde ik cynisch. Wanneer accepteer jij nou dat ik zo’n eng apparaat niet in mijn huis wil?'

Eng?

Ja, je leest het goed. Ik vind een magnetron eng. Toen ik voor het eerst hoorde dat dit apparaat je bord vol eten kan opwarmen en zelfs je maaltijd kan koken zonder een vlammetje vuur of verhitte kookplaat, dacht ik: ik lust geen onzichtbare microgolven. Ik wil mijn eten zien borrelen boven een rood opkleurende hittebron of open vuur. Onzichtbare golven die iets doen met de moleculen in mijn eten, doen mij boven alles huiveren. Het klinkt als telekinese. Dat komt mijn huis nooit in.

Natuurlijk klinkt dit alles belachelijk. Maar je hebt toch wel maffere dingen van mij gezien of gehoord? Ik ben er één met afwijkende hersenkronkels – accepteer het.

Waarheid

De waarheid is dat ik een betere smoes heb ofwel werkelijkheid ken. Benjamin en ik praten verder:

    ‘Mama, ik wil gewoon makkelijker dingen op kunnen warmen.’

    ‘Dat snap ik. Papa wil zijn chocomel net zo goed liever opwarmen in zo’n spiritistisch apparaat, in plaats van in een pannetje. Kijk nou even goed naar mijn keukentje.’

    ‘Wat moet ik daar zien?’

    ‘Die is klein. Waar moet ik zo’n joekel van een microwave kwijt? Zelfs voor mijn achterste is er meer plek.’

    ‘Ja mam, dat is omdat je er niet de hele dag blijft zitten.’ Zo helder die jongen!

Overdreven

    ‘Weet je wat? Dan koop ik er zelf één en zet ‘m in mijn slaapkamer,’ zegt ie.

    ‘Dan moet je wel eerst goed opruimen, want ik zie in jouw rommelkamer niet veel meer plek dan ik in mijn opgeruimde keuken heb. Wacht, ik pak gelijk even alle poetsstuff dan kun je meteen de boel eens goed schoonmaken. Moet ik nog uitleggen hoe een stofdoek, stofzuiger en dweil werken of weet je dat nu onderhand wel? Oh wacht, dit is een dienblad. Daar kun je alle vaat op zetten en naar beneden brengen. Nog één dag en ik heb geen glas meer in de keuken, want de hele voorraad staat op jouw bureau en dat staat een magnetron sowieso in de weg.’

    ‘Mam, zo erg is het niet in mijn kamer.’ Waarop Marcel plotseling overdreven nep kucht, hoest en proest. Ik moet toegeven dat ik het allemaal een ietsiepietsie erger voorstel dan de werkelijkheid is. We hebben voor twee dagen glazen.

Doorslaan

In plaats van de emmer aan te pakken blijft Benjamin aan tafel zitten en brandt onverwacht los; alsof hij een woordenkraan open draait:

    ‘Weet je wat? Naast die magnetron leggen we een waterleiding aan in mijn kamer. Ik heb genoeg aan koud water. Dan kan ik water tappen en hoef ik niet meer naar beneden om water bij mijn siroop te doen. Dan wil ik naast de magnetron een koelkast. Kan ik daar de siroop, cola en cassis voor Jolanda in koud houden. Hoeveel moeite kost het om naast de koude waterleiding een warme te leggen? Een eigen douche lijkt me ook wel wat.’

Terwijl mijn zoon losgaat in raaskallen, vraag ik me af waar hij dit alles in zijn kamer met een oppervlakte van negen vierkante meter kwijt wil. Er staan een bed, een bureau van voor tot achter en een kledingkast in. Klinkt dat alsof er nog veel bij kan? Het past uiteraard allemaal als hij zijn kamerdeur sluit en nooit meer opent. Wat een rust! Daarom interrumpeer ik hem met de vraag:

 ‘Waar wil je alles kwijt?

 ‘Daar heb ik over nagedacht: mijn bed kan er uit. Ik heb zo’n luxe bureaustoel, die zet ik in standje achterover en tada, een bed! Wat vergeet ik nu nog?’ De stilte die volgt is beangstigend. Iedereen aan tafel, ja we waren aan het natafelen is impressed door Benjamins wilde plannen. ‘Ik vergeet een eigen toilet. Wacht, maak er maar een toiletstoelbed van.’

Luie donder

Dat is dus mijn zoon. Ten diepste een kerel die zichzelf graag verliest in zijn YouTube channel, Instagram account en het werk dat hij krijgt om producten en diensten te promoten. Ik snap wel dat die jongen zijn kamer nooit uit wil, maar de wensen die hij hier noemt, maken mijn maffe ideeën over de occulte stralen in een magnetron volstrekt normaal in vergelijking met het rijtje waarmee hij zojuist komt. Ik bedoel maar: een toiletstoelbed in mijn huis?

   Die jongen of zijn ideeën moeten heel snel mijn huis uit.

Eén keer raden wat ik hem als ophoepelkado geef bij vertrek!

Voor mijn podcast klik hier: https://youtu.be/bBg6jY_pXkE