Vrouwendag

Hoe was jouw dag? Heb je van het weer genoten?

   Volgens mij was het beter dan voorspeld. Ik dacht dat regen deze dag zou vullen, maar ik zat vanmiddag op een muurtje, gebogen over zes pagina’s tekst, in de zon.

   Heerlijk hoor, even lucht en licht gepakt op deze spannende dag. Het kerkgebouw liet ik achter me liggen.

VROUWENDAG?

Voor de lezers die er niet bij waren:

   Vandaag, zaterdag 2 maart, organiseerde de kerk waar ik bij hoor een landelijke vrouwendag. Dat houdt in dat op vier locaties in Nederland vrouwen bij elkaar kwamen om te zingen, genieten, luisteren, lekker eten, creatief bezig te zijn en vooral bij te kletsen en lachen met elkaar. Allemaal heerlijke ingrediënten voor een onvergetelijke dag.

Naast mij, stapte Celine vanochtend de deur uit. Sinds zij meerderjarig is, gaat ze steevast mee. We zien het als een dagje voor ons twee. Lekker saampjes, de mannen achterlatend.

Oeps, niet dus. De deur wordt nog net open gehouden door manlief, want hij ging mee. Blijkbaar kent onze kerk niet voldoende muzikale vrouwen, terwijl er op iedere locatie een band nodig is. Dan ineens blijken mannen nodig. Aangezien de zanggroep op locatie Apeldoorn vaker gezongen heeft met mijn man als gitarist, werd hij er deze keer bij gevraagd.

   ‘Oké, je mag mee, maar alleen als je een jurk daagt,’ was dan wel de tegenprestatie.

   ‘Ja, maar…’

   ‘Ach laat ook maar, ik draag ook geen jurk,’ herstelde ik mijn uitspraak. Door mijn aandeel op deze dag, wist ik namelijk dat ik een wit shirt aan moest. Ik kon mijn favoriete jurk wel op een knaapje terughangen. Ik koos een rok.

STEUN

Al goed, alles bij elkaar kom ik zelfs op een vrouwendag niet van mijn man af, maar vind ik dat erg? Nee!

   Dat vertelde ik zelfs tijdens mijn programmaonderdeel. Het heeft er vooral mee te maken dat ik hem het meest aantrekkelijk vindt wanneer hij als gitarist zijn kunsten toont. Ik zwijmel altijd bij dat beeld.

Stiekem vond ik het vandaag extra fijn, dat hij er was. Want ik zei al: een onderdeel van deze dag was voor mij.

   Het zit zo: mij was gevraagd om een stuk tekst te schrijven voor een praatje van ongeveer vijftien minuten bij het thema Color Your World.

   Deze tekst zou door vier vrouwen, ieder op één van de locaties, voorgedragen worden. Dat ik het mocht schrijven vond ik een enorme eer. Mijn verhaal zou op vier plekken in Nederland worden verteld. Wauw!

TONEELSPEL

Het verhaal omlijstte verschillende attributen in verschillende kleuren die uit een koffer kwamen en die gekoppeld waren aan een Bijbelverhaal of Bijbelse betekenis. Het schrijven was geweldig, de ruwe versie goedgekeurd en kreeg de naam Kofferverhaal.

   Omdat het deels een toneelstukje inhield moest ik het voorspelen voor de sprekers, zodat zij wisten wat de bedoeling was. Alleen al het opnemen was een feestje op zich. We deden het in één keer en verstuurden het vergezeld door de tekst naar de vier dames.

Gekscherend had ik vóór het opnemen gezegd:

    ‘Als één van de sprekers uitvalt, durf ik te overwegen of ik die plek overneem.’ Of ik het al aanvoelde. Een spreekster viel af. Precies op locatie Apeldoorn waar ik als deelnemer aanwezig zou zijn.

Paniek! Wat had ik gezegd?

   Ik toonde mijn lief een stukje van het filmpje. Hij zei direct:

   ‘Als iemand het moet doen, dan toch jij! Het is jouw verhaal.’

   ‘Maar ik ben schrijver, geen toneelspeler!’

   ‘Irene, dit is jouw verhaal, jij moet dit doen.’

STUIKELEN

Dat is waarom ik zo blij was dat hij erbij was. Hij is een steun achter me. Zoals ook afgelopen week bleek. Ik had me ’s middags over de tekst gebogen, hopend op het plotselinge talent om teksten te kunnen onthouden.

   ‘Ik krijg die tekst nooit in mijn kop! Ik ben echt goed als schrijver, maar daar houdt het op,’ klonk ik al behoorlijk zenuwachtig.

  ‘Weet je wat er moet gebeuren?’

  ‘Nou?’

  ‘Jij zou ongelooflijk hard over je koffer moeten struikelen. Jij moet letterlijk binnen vallen.’

  ‘Als in mijn been breken om er onderuit te komen?’

  ‘Nee natuurlijk niet!  Maar als jij op je snufferd gaat, moet je direct improviseren. Juist van daaruit zie ik zo voor me dat jij het hele verhaal zo goed oppakt en helemaal los gaat, want dieper kan je niet vallen, jezelf herpakken eens te meer.’

  ‘Serieus? Jij wil mij op mijn bek zien gaan?’

  ‘Ja, omdat je dan de boel moet redden! En dat kan jij!’

  ‘Wauw, jij ziet het voor je. Weet je wie ik graag op mijn bek zie gaan?’

  ‘Nou?’

  ‘Jou! Als in: midden op die vrouwendag, plat op mijn bek. Bam! Een zoen!’

  ‘Oh, lekker, wat zullen ze daar van zeggen?’

  ‘Daar komen we maar op één manier achter.’

En de dag eindigde met gejoel!