Hoe was jouw dag? Heb je van het weer genoten?
Volgens mij was het beter dan
voorspeld. Ik dacht dat regen deze dag zou vullen, maar ik zat vanmiddag op een
muurtje, gebogen over zes pagina’s tekst, in de zon.
Heerlijk hoor, even lucht en licht
gepakt op deze spannende dag. Het kerkgebouw liet ik achter me liggen.
Voor de lezers die er niet bij waren:
Vandaag, zaterdag 2 maart,
organiseerde de kerk waar ik bij hoor een landelijke vrouwendag. Dat houdt in
dat op vier locaties in Nederland vrouwen bij elkaar kwamen om te zingen,
genieten, luisteren, lekker eten, creatief bezig te zijn en vooral bij te
kletsen en lachen met elkaar. Allemaal heerlijke ingrediënten voor een
onvergetelijke dag.
Naast mij, stapte Celine vanochtend de deur uit. Sinds zij meerderjarig
is, gaat ze steevast mee. We zien het als een dagje voor ons twee. Lekker saampjes,
de mannen achterlatend.
Oeps, niet dus. De deur wordt nog net open gehouden door manlief, want
hij ging mee. Blijkbaar kent onze kerk niet voldoende muzikale vrouwen, terwijl
er op iedere locatie een band nodig is. Dan ineens blijken mannen nodig.
Aangezien de zanggroep op locatie Apeldoorn vaker gezongen heeft met mijn man
als gitarist, werd hij er deze keer bij gevraagd.
‘Oké, je mag mee, maar alleen
als je een jurk daagt,’ was dan wel de tegenprestatie.
‘Ja, maar…’
‘Ach laat ook maar, ik draag ook
geen jurk,’ herstelde ik mijn uitspraak. Door mijn aandeel op deze dag, wist ik
namelijk dat ik een wit shirt aan moest. Ik kon mijn favoriete jurk wel op een
knaapje terughangen. Ik koos een rok.
STEUN
Al goed, alles bij elkaar kom ik zelfs op een vrouwendag niet van mijn
man af, maar vind ik dat erg? Nee!
Dat vertelde ik zelfs tijdens mijn
programmaonderdeel. Het heeft er vooral mee te maken dat ik hem het meest
aantrekkelijk vindt wanneer hij als gitarist zijn kunsten toont. Ik zwijmel
altijd bij dat beeld.
Stiekem vond ik het vandaag extra fijn, dat hij er was. Want ik zei al: een onderdeel van deze dag was voor mij.
Het zit zo: mij was gevraagd om een stuk
tekst te schrijven voor een praatje van ongeveer vijftien minuten bij het thema
Color Your World.
Deze tekst zou door vier vrouwen, ieder op
één van de locaties, voorgedragen worden. Dat ik het mocht schrijven vond ik
een enorme eer. Mijn verhaal zou op vier plekken in Nederland worden verteld.
Wauw!
TONEELSPEL
Het verhaal omlijstte verschillende attributen in verschillende kleuren die
uit een koffer kwamen en die gekoppeld waren aan een Bijbelverhaal of Bijbelse
betekenis. Het schrijven was geweldig, de ruwe versie goedgekeurd en kreeg de
naam Kofferverhaal.
Omdat het deels een toneelstukje
inhield moest ik het voorspelen voor de sprekers, zodat zij wisten wat de
bedoeling was. Alleen al het opnemen was een feestje op zich. We deden het in
één keer en verstuurden het vergezeld door de tekst naar de vier dames.
‘Als één van de sprekers uitvalt, durf ik te overwegen of ik die plek overneem.’
Of ik het al aanvoelde. Een spreekster viel af. Precies op locatie Apeldoorn waar ik als deelnemer aanwezig zou zijn.
Paniek! Wat had ik gezegd?
Ik toonde mijn lief een stukje
van het filmpje. Hij zei direct:
‘Als iemand het moet doen, dan
toch jij! Het is jouw verhaal.’
‘Maar ik ben schrijver, geen
toneelspeler!’
‘Irene, dit is jouw verhaal, jij
moet dit doen.’
STUIKELEN
Dat is waarom
ik zo blij was dat hij erbij was. Hij is een steun achter me. Zoals ook
afgelopen week bleek. Ik had me ’s middags over de tekst gebogen, hopend op het
plotselinge talent om teksten te kunnen onthouden.
‘Ik krijg die tekst nooit in mijn kop! Ik ben
echt goed als schrijver, maar daar houdt het op,’ klonk ik al behoorlijk zenuwachtig.
‘Weet je wat er moet
gebeuren?’
‘Nou?’
‘Jij zou
ongelooflijk hard over je koffer moeten struikelen. Jij moet letterlijk binnen vallen.’
‘Als in
mijn been breken om er onderuit te komen?’
‘Nee
natuurlijk niet! Maar als jij op je
snufferd gaat, moet je direct improviseren. Juist van daaruit zie ik zo voor me dat jij het hele verhaal zo goed oppakt en
helemaal los gaat, want dieper kan je niet vallen, jezelf herpakken eens te meer.’
‘Serieus?
Jij wil mij op mijn bek zien gaan?’
‘Ja,
omdat je dan de boel moet redden! En dat kan jij!’
‘Wauw,
jij ziet het voor je. Weet je wie ik graag op mijn bek zie gaan?’
‘Nou?’
‘Jou! Als
in: midden op die vrouwendag, plat op mijn bek. Bam! Een zoen!’
‘Oh,
lekker, wat zullen ze daar van zeggen?’
‘Daar
komen we maar op één manier achter.’
En de dag eindigde met gejoel!