Burgemeester

   ‘Marcel, ik moet je nog iets vertellen.’ Blijkbaar hoort manlief in mijn intonatie dat mijn mededeling een van het ongewone is. Hij verslikt zich in zijn chips en zijn ogen bollen zo op dat zijn lenzen uit zijn ogen vallen. ‘Zal ik eerst lenzenvloeistof pakken?’

‘Nee! Ik versta je heus wel zonder die lenzen. Wat heb jij te vertellen?’
‘Ik heb gesolliciteerd.’
‘Oh, ga je los met je schrijfwaanzin? Waar? Bij het AD?’
‘Nee, joh, daar voel ik me niet goed genoeg voor.’
‘Waarvoor dan wel? En waarom vertel jij me dat na je sollicitatie?’

   ‘Ach, je kent me. Ik ben van het impulsieve, zag de vacature en dacht: de krant nam me aan, laat ik het een stap hogerop wagen. Houten zoekt een burgemeester en hier ben ik!’

   ‘Wat? Sinds wanneer wil jij burgemeester worden?’

Burgemeesteres

   ‘Dat zetten we direct even recht. Ik word burgemeesteres. Ik ben niet van het genderneutraal, ik ben vrouw!’ Ik steek een vuist in de lucht als om daar kracht bij te zetten. ‘Ik ben op en top vrouw, van borst tot bil, dat kan jij weten als de beste. In mijn ogen is een meester nooit een vrouw! Daarom ben ik het er anoniem, ik bedoel unaniem mee eens. Nee, dat bedoel ik ook niet, ik bedoel onpartijdig want ik moet neutraal zijn als burgermoeder. Neutraal, behalve in mijn gender en onpartijdig ben ik absoluut. Mijn landelijke stem klinkt anders, dan de plaatselijke en het kieskompas voor de komende provinciale verkiezingen geeft weer een andere uitslag. Ik word bijna bang van mijn ontrouw aan welke partij dan ook, maar kan het evengoed onpartijdigheid noemen en dat past me perfect. Snap je alles nog?’

   ‘Nee.’

   ‘Mooi, politiek is ingewikkeld. Ik bewijs terplekke een sterk staaltje moeilijkdoenerij. Waar is de hamer, dan kan ik het met een mep goedkeuren.’

Benaderbaar

Al snel boei ik mijn inwonende burger niet langer. Hij verdiept zich opnieuw in Flikken Maastricht. Tot hij plotseling op de pauzeknop drukt en vraagt:

   ‘Hoe zie jij het verder voor je?’

   ‘Wat?’

   ‘Het burgemeesterschap.’

   ‘Zeg meneertje, als jij al zoveel moeite hebt met burgemeesteresschap, hoe moet ik dan de raad en het volk overtuigen? Burgemeesteres, ja?’

   ‘Ja en dan ben je ineens een u?’

   ‘Nooit! Ik ben een je-en-jij-meesteres. Ik sta dicht bij de burgers, benaderbaar, alsof ik ieders buurvrouw ben.’

   ‘Zoals je nu dichtbij de groenteman, de kipboer en alle mensen op straat staat?’

   ‘Vergeet jij nou onze echte buuf Esmée?’

   ‘Excuus meesteres!’

   ‘Bah, dat klinkt alsof ik handboeien en zweep achter de hand heb, wat een totaal verkeerd beeld geeft van mijn invulling van het burgermeesteresschap.’

Knuffelkamer

   ‘Vertel eens over dat beeld in jou koppie.’

   ‘Die is prachtig. Onder mijn leiding wordt Houten bekend als liefdevolste en gezelligste gemeente van Nederland. De gemeenteraadkamer fleurt op door slingers, bloemetjes en confetti. De sfeer moet altijd feestelijk voelen. Daarbij duld ik geen hard-tegen-hard situaties. Geen geschreeuw, gevloek, gescheld en gemopper. Ik sta voor een knuffelkamer.’

   ‘Hoe moet ik dat voor me zien?’

   ‘Ik ga voor een vriendelijkheidsplicht onder alle omstandigheden. Ik weet van een paar meningsverschillen in Houten. Bijvoorbeeld over hoogbouw of laagbouw. Daar staan ze dan tegenover elkaar: PvdA en SGP. De eerste wil de hoogte in, maar heeft het vast niet zo hoog in de bol. De ander wil alles laag houden, maar om ze nou laag bij de grond te noemen? Is niet vriendelijk toch? Met mij aan het roer, moeten die twee elkaar knuffelen zodra botsing dreigt. Sowieso wil ik dat mensen elkaar altijd vriendelijk of complimenteus aanspreken en opent iedereen met: knappe, stoere, lieve, vrolijke (of wat voor liefs ook)  voorzitter en doet zijn of haar verhaal. Wil iemand een andere fractievoorzitter of wethouder aanspreken, dan begint het altijd met een compliment. Zo zegt Gerard tegen Hilde: Wat zit je haar goed meid en steekt van wal over de windturbines, waarop zij reageert met: jouw stropdas mag er zijn vandaag en doet haar woordje. Waar die windturbines ook komen, in de knuffelkamer waait een gemoedelijke wind. En vergeet die hamer niet, hoe heet dat ding eigenlijk?’

‘Dat moet jij als burgemeesteres to be heel snel ontdekken.’

   ‘Inderdaad,’ ik google a la minute. ‘Ah, de voorzittershamer, dat wordt er één van het opblaasbare. Daar kan ik iemand die van de vriendelijkheidsregels afwijkt mee op de kop stuiteren. Moet jij eens zien hoe snel Houten bekend staat als voorbeeld gemeente van peace on earth.’

Komt onze dochter binnen en vraagt waar het gesprek over gaat. Marcel vat alles samen en eindigt met:

   ‘Zie hier onze nieuwe burgemeesteres!’

   ‘Ho stop! Pap, mam, begrijpen jullie er dan echt niets van? Ik als PABO student dien een motie in.’

   ‘Gaaf, mijn eerste motie, vertel!’

   ‘Het tegenovergesteld van meester is juf. Dan maakt jou als vrouwelijke burgemeester de burgerjuf! Cool!’