Heb je meegekregen dat mijn auto door een of andere
crimineel beschadigd is geraakt? Twee weken zonder mijn karretje zijn echter
voorbij. Het is mijn eigen Rode Monstertje dat weer rijdt! Het is mijn ziel
niet, maar toch ben ik blij dat het vervangend vervoer uitgezwaaid kon worden.
Daag Peugeot 206! Daag groter autootje, wat vooral duidelijk
was als ik de achterklep opendeed. Er klonk nog net geen echo als ik “Hallo”
riep, maar ik kon er toch wel AL mijn boodschappentassen in kwijt. Dat is In
mijn KIA-tje toch even anders. Nu ja, zo is de achterbank niet totaal
nutteloos.
Deze auto was echt anders. Zo was er cruisecontrole. Ik ken
dat niet en wat ik niet ken, lust ik niet. Dat weet je nu toch onderhand wel? Voor
één weekje daar aan wennen? Don’t touch, was meer mijn idee.
Zo reed ik de parkeergarage in. De slagboom naderend gaat mijn linkerhand richting
knopje-voor-het-raam. Geen knopje. Ik zak automatisch met mijn hand als zit
daar een draaiknop en draai in het luchtledige het raam open. Echter er zit
geen draaiknop, laat staan dat het raam open gaat.
Ik zie vlak voor de slagboom kans om nog aan de kant te
gaan, vast en zeker bedacht voor dit soort van verrassingen. Zo kunnen eventuele
achtervolgers er voorbij, hoewel de achteruitkijkspiegel zei: “Geen auto achter
je!” Pfoe! Opgelucht!
Ik bekijk op mijn gemak het dashboard aan de linkerkant, betast
alle knoppen en zoek en zoek. Dan kijk ik rechts en zie, bij de handrem… Wie
bedacht die plek? Stomme auto, ik wil mijn
eigen karretje terug!!!
Later die week, sta ik bij een stoplicht (mijn Amerikaanse zus
is getuige). Het staat op rood. Om, tada, groen te worden. Yes, wegwezen hier! Ik
geef gas, maar de auto wil niet vooruit; geef nog wat gas bij, de auto blijft staan.
Ik zeg nog; “Hij doet het wel hoor” en kijk mijn zus schaapachtig aan,
bedenkend: Ik kan verdorie toch wel autorijden?! Onder luid gejaag van het
gaspedaal en het goed op laten komen van de koppeling schieten we bij het
stoplicht vandaan. Dat ging dom hoor! We
liggen ondertussen in een deuk. Irene de coureur, zie je het voor je? Vrouwen
achter het stuur, hè?!
Afijn, ik scheur de week door, maak meer kilometers dan ik
van plan was te maken, vanwege een rit naar Eindhoven. Ik had nog overwogen
vervangend vervoer te weigeren. Ik fiets wel… Jaja, naar Eindhoven zeker.
Nu ja, donderdag klinkt verlossend: uw auto is klaar. I
drink to that! Een bakkie, hang slingers op, stuur mezelf een verjaardagskaart.
Oh nee, toch niet, er is niemand jarig, ben gewoon blij!
Aan de receptie bij het bedrijf dat mijn auto vertroetelde,
vraag ik hoe ze dat nou eigenlijk gefixt hebben, waarop het antwoord foto’s
waren. Geef me een zakdoekje… Daar staat m’n karretje. Uitgekleed: met zonder
dak, met zonder achterklep, met zonder voorruit. Wat hebben jullie mijn ziel,
eh auto aangedaan!?
Dan zegt een ander: dat hij me had willen bellen om te
vragen of ik niet liever een cabriolet wilde? Wat? Natuurlijk had ik dat
gewild. That’s my dream! Eigenlijk liever een Fiat 500 Cabriolet, maar oké, ik
neem genoegen met dit Pikantootje Cabriolet. Doen ze vervolgens net of ik niet
bereikbaar was. Hoezo, met een mobiele, een vast nummer, een facebookaccout, whatsapp, email, en zelfs een plekje op skype. Hoe bereikbaar moet een mens zijn?
Sufkoppen, welke vrouw wil nou niet met wapperende krullen
in de zomer in een cabriolet rondrijden? Beter dan geen-airco!
Al goed, het dak ziet er weer smooth, doch bloot uit. Marcel
moet snel een grote nieuwe onverzekerde R op het dak plakken. Wist je dat reclame
op een auto apart verzekerd moet zijn om te kunnen declareren?
Wij ook niet. Zodoende
gaat het meneer RitsRatsReklame geld kosten. Ik zou hem ook eens niet op kosten
jagen. Doe nog zo mijn best!
Ondertussen kreeg ik een vette compliment van ons
assurantiekantoor. Ik had de schadeformulieren
zo netjes ingevuld. Als alle NLers dat nou eens zouden doen?! Bij deze de
oproep: Neem even de tijd en vul die formulieren goed in, als het jouw taak is.
Van zo’n compliment ging ik gelijk naast mijn schoenen lopen.
Helaas niet voor lang, want daar lag een nieuw schadeformulier op de deurmat. In
de begeleidende brief stond: “Beste
Irene, voor het geval dat… een nieuw formulier.”
Oh, dus eerst doe ik het goed en nu al hebben ze geen vertrouwen
meer in mij. Boem, ik stond gelijk weer met beide benen op de grond. Ik besluit
niet meer auto te rijden! Een volgende
schade zou zo maar ineens veel erger uit kunnen vallen en dan zeggen ze: Mw. de
dagwaarde van uw auto is €4700,- tegen€ 4800 reparatiekosten. Dat gaan we dus
niet doen!
Het is niet mijn ziel, maar ik ben bij die gedachte Total Loss.
ps. Met veel dank aan Schadenet Winkel voor het snel versturen van wat foto's voor deze blog. Een link is naar jullie onderweg! Meer nog veel dank: mijn auto ziet er weer uit als nieuw!
ps.2 Met een vette knipoog naar ons Assurantiekantoor. Tot hopelijk niet meer horens.
