Een week van kiezen ligt achter ons. Ja, ik heb mijn keus
gemaakt. Weliswaar met hulp van de Stemwijzer. Dit omdat politiek me een beetje
boven mijn pet gaat. Doch toen de stemwijzer grotendeels hetzelfde dacht als ik, was ik tevreden. Blijkbaar ben ik in
deze toch best wel uitgeslapen. Jippie!
Die Stemwijzer zorgt bij ons voor een avondvullend programma. We praten wat af met elkaar, hoewel de
insider (lees: onze kids) weet dat wij ook over heel andere dingen avondvullend,
eindeloos lang, kunnen kleppen. Wat dat aan gaat, passen we prima in de tweede
kamer. Praatjes vullen de ruimte. Zal ik
ook een partij beginnen? Als Zevende-dags
Adventist, wordt het logisch: de Partij van de Adventisten. Klinkt goed of
niet?
Vraag je onze kinderen naar ons praatgedrag, dan tref je ze kreunend
en zuchtend voor je. Ze worden zó moe van ons en smeken ons dan om het huis tot
stiltegebied te bombarderen. Even geen gepraat. Please? Eerlijk gezegd, denk ik dat zelf ook wel eens,
maar ontdek dan dat ik de grootste kwebbel ben. Oeps.
Nu ja, stilte kan hard nodig zijn om na te denken over te
maken keuzes.
Zo stonden meer keuzes, niet alleen die voor een politieke partij,
op mijn menu.
Ik heb een vonnis tegen me gehoord: “Je moet meer bewegen,
sterker worden.” Tja, blijkbaar helpt sport om van bepaalde klachten af te
komen. Doch ik ben geen sportbabe meer. De jaren van twee keer per week fitnes liggen
ver achter me. Daartegenover zie ik mezelf ook niet als een slome stilzittende NL-er.
Ik spring met alle plezier liever op de fiets, dan in de auto. Ik draai mijn hand
niet om voor een onvoorziene fietstocht.
Wandelen is minder mijn ding, maar à la, ook dat doe ik.
Laat duidelijk zijn; ik ben er niet de persoon naar om de
post met de auto naar de brievenbus te brengen of de auto te parkeren op de stoep
om snel even binnen te pinnen. Ik neem
liever de trap dan de lift.
Laat de benen maar werken, is mijn devies… Mijn goddelijke
lichaam (ahum) kan natuurlijk altijd nog goddelijker.
Echter al dat dagelijkse gebeweeg blijkt niet genoeg! Dat
vind ik gewoon STOM!
Ik moet zweten (jak), mijn hartslag een boost geven,
spierballen kweken. Hard werken dus! Hou ik niet van. Wel van alles rustig aan
doen. Let wel even op: Werken vind ik
geen probleem. Ik hou zelfs van mijn werk en kan uren kijken naar werk van
anderen. Daarna de voldoening, heerlijk! Echter sport-werk is een heel ander
verhaal. Dat voelt als stemmen op de partij die het minst bij me past.
Ahwel, onder het genot van een Latte (aangeboden door mijn
fysiotherapeut, da’s nog eens een therapeut!) word bekeken wat het beste bij me
past, voor ook nog 3x per week. Zo veel??? Maak me gek, eh sterk!
Enfin, dit wordt het:
1x per week onder begeleiding van bovengenoemde therapeut:
fitnes. Yeah, leuk! Dat wordt zweten in een fitnesscircuit-apparaten-hoekje. Veel
te moeilijk uitleggen, zoals ook politiek ingewikkeld is;
1x per week mag ik
zelf invullen of ik flink ga wandelen, fietsen of crosstrainen met aanvullende oefeningen en…
1x per week in het water iets doen.
Ik ben na de fysio gelijk
even bij het zwembad langs gegaan, om thuis de folder te bewonderen. Ze bieden
veel! Waarbij ik bedenk het vooral even rustig aan op te bouwen. Daarom ga ik
voor Guppy-zwemmen. Een prima start, met keus voor:
3 t/m 8 mnd – zal de therapeut wel wat kort vinden
9 t/m 17 mnd – komt al meer in de buurt
1,5 t/m 2,5 jaar – maakt dat ik verplicht ben langer vol te
houden
2,5 t/m 3,5 jaar – ontmoedigd weer gelijk, dat is heeeeel laaaaang!!!!
Wat wel weer zeer aantrekkelijker is, is de doorgroei naar
Puppy-zwemmen. Ik ga natuurlijk voor groei. Kom maar op met die spierballen en
hartslagen.
Kiezen voor de juiste sport blijkt niet zo moeilijk als ik
dacht. Hupsakee, omkleden, zwembandje
mee en met de andere guppy’s zwemmen. Ik voel me als een vis in het water. Als er
al iemand verzuipt zal ik het niet zijn en met mijn politieke voorkeur NL
hopelijk ook niet.
