zondag 6 februari 2022

MyParcel

    ,,Ik ga klagen. Jij gebruikt maar drie postzegels per jaar, terwijl ik drie pakjes per week verstuur en jij krijgt een welkomstpakket? Waarom kreeg ik die niet?” Hoor je de jaloezie in de stem van mijn lief?
    ,,Misschien heeft MyParcel meer vertrouwen in mijn bedrijf dan in de jouwe.”
    ,,Of het komt doordat ik overstapte van Post.nl naar hen. Misschien nam ik de verkeerde route.”
    ,,Tja, jij volgt altijd Google Maps. Dat was natuurlijk niet de beste route.”
    ,,Ik meld me gewoon even af en opnieuw aan.”
    ,,Dat allemaal voor een welkomstpakket?”
    ,,Ja, want jij gaat vast niet delen.”

Blablabla
In mijn hoofd deelde ik alles al, zoals ik al bijna 31 jaar doe. Hoezo zou ik nu ineens egotistisch zijn? Ik zei echter even niets, ik genoot van Marcels zieligdoenerij. Zie je zijn hangende onderlip al voor je?
    ,,Misschien schrijf ik wel gewoon een boze brief.”
    ,,Zal ik ‘m voor je schrijven?”
    ,,Denk jij werkelijk dat ik jou die brief laat schrijven?”
    ,,Ja, ik ben hier de schrijver.”
    ,,En dan zeker €50,- per uur in rekening brengen en er drie uur over doen? Ik ken jou en schrijven: dat gaat vast net als bij het boodschappen doen; een hoop blabla en gezelligheid en…”
    ,,Wauw, ja, goed idee, ik maak de brief extra gezellig en doe er een theezakje bij. Dat maakt het lezen lekkerder. Al schrijf ik liever een blog.”
    ,,Goed plan, dat doe je al bijna 11 jaar voor noppes, daar kan nog wel een jaartje bij.”

Concurrentie
Zo speelde afgelopen week, door een pakketje van MyParcel, ineens een concurrentiestrijd op tussen meneer RitsRatsReklame BV en mijn one-woman-business Typisch Irene. Gelukkig mengde BennyProductions zich niet in de strijd. Hij was druk met zijn eigen serie.
    Toch kon ik er niets aan doen dat ik het pakketje kreeg. Ik maakte eerder in de week een account aan bij MyParcel. Daarmee heb ik niet langer Marcels account nodig en kan mijn adressen nu wel opslaan. Oh wacht, hij voelt zich natuurlijk geskipt. Tja...
    Ik werd overigens na aanmelding telefonisch welkom geheten en kreeg van alles uitgelegd over MyParcel. Dat kan Marcel zich ook al niet  herinneren. Aan het eind vertelde de man dat ik een welkomstpakket zou krijgen. Dat vond ik wel leuk, ik hou van verrassingen. Dat meneer RitsRats zich daarbij voorbij gebrievenbust voelde is niet mijn schuld. 

Doos
Een paar dagen later lag het pakket op de keukentafel. Op het etiket stond: Typisch Irene. Zo leuk dat post geadresseerd wordt aan die naam. Klinkt leuk hè?
Marcel keek uiteraard nieuwsgierig mee bij het openen van mijn pakketje.
    ,,Die gleuf aan de voorkant is om te passen of iets door de brievenbus past. Handig hè?”
    ,,Nou nee, ik wil ont-spullen en nu moet ik deze doos bewaren vanwege de gleuf. Wat weer heerlijk klinkt. Lekker bezig.” Maar oke. Dat ont-spullen blijft een uitdaging, sowieso.
    Ik opende de doos:
    ,,Ah wat leuk, een persoonlijk geschreven kaartje. Oh nee, het is voorgedrukt, alleen mijn naam is eigenhandig opgeschreven. Maar, wat is dat? Geen Typisch Irene, maar gewoon Irene? Die muppet?”
    Vervolgens diepte ik een routeboekje uit de doos:
    ,,Fasten your seatbelts,” riep ik en bladerde door het routeboekje. Ik merkte op hoe overzichtelijk en duidelijk men alles rondom het versturen van post verduidelijkte. Fijn die info bij de hand.

Milieuvriendelijk
Daarna ontdekte ik het MyParcel Magazin.
    ,,Oh een artikel over Instagram en ondernemen, dat lees ik meteen even, want ja, ik ben zomaar ineens Social Media Manager voor twee bedrijven. Wie weet leer ik er iets van." Even later sloot ik het magazine en zag een folder over het verpakken van een pakket. Tja, die leek me een beetje overbodig. Ik verstuur mijn post vooral via email. Ik verwacht niet veel pakketten te versturen, wat mijn zaak direct een milieuvriendelijke maakt. Voor mij hoeven een bezorgauto en daarbij behorend personeel de weg niet op. Ik gebruik het paperclipje in email, druk op de verzendpijl en POEF: you've got mail.
    Of zit er soms een elektronisch milieu verpestend addertje achter het scherm? Iets met stroomverbruik en zo.

Plakband
Terug naar mijn pakket.
    ,,Wat is dit?”, zei manlief en hield een smalle doos printbare verzend labels omhoog.
    ,,Oh tof! Dat zijn van die zelfklevende labels.” Ik nam de doos over en sloeg mijn armen er omheen alsof ik het nooit meer los zou laten.
    ,,Ik vind het oneerlijk! Ik kreeg die nooit en jij verstuurt niet eens pakketten.”
    ,,Maar wel post.”
    ,,Ja, dan nog, ik verstuur meer.”
    ,,Moet je dit zien,” leidde ik het gesprek af. ,,Ik kreeg zelfs een rol plakband om dozen mee dicht te plakken. Krijg ik toch ineens een goed idee!”
    ,,Bedankt MyParcel, eindelijk mijn man zijn mond gemyparceld." Wat een rust ineens.