zondag 16 augustus 2020

Natuurmo(nu)menten

Er gebeurt tegenwoordig niet zoveel en toch veel in huize Van Valen. Times are changing. Het is het gevolg van het hebben van volwassen kinderen. Zo leuk, weer een nieuwe fase en tegelijkertijd zo wennen. Zo klonk in juni:
    ‘De knoop is doorgehakt, we slaan La France over. Zijn er dingen die we dan wel samen kunnen doen in Les Pays-Bas?’ Een helder en duidelijk antwoord bleef uit. Wel zeiden de kinderen in koor:
    ‘Mama, trek gerust jullie eigen plan, doen wij ook.’ Nadat ik dat deelde met Marcel, trok hij nog sneller dan ik een tof plan.

Noodrantsoen

    ‘Irene, wij gaan er gewoon af en toe een dag of twee tussen uit. Als het ergens bevalt blijven we steken in een hotelletje. Nee, dat boeken we vooraf gewoon. Wat denk je daarvan?’
    ‘Dat klinkt als een nieuwe ervaring. Misschien ga ik het zo leuk vinden dat kamperen van ons menu geschrapt wordt.’ Ik besloot, door het eerste gedeelte van Marcels idee, om sowieso standaard tandenborstels, tandpasta en schoon onderkleding bij ons te hebben, waar we ook heen gingen. Dat is toch het meest noodzakelijke bagage als je ergens overblijft?

Inpakken 
Mag je raden wat ik bij onze eerste overnachting vergat?
    Precies, de tandenborstels. Serieus! Ik wilde ze uit de kast pakken, werd gestoord en vergat ze vervolgens volledig. Zo gaat dat vaker met mij. Ik ga er geen smoes op loslaten, het is mijn realiteit en maakt me bang. De dag komt dat ik mijn hoofd nog vergeet.
    Gelukkig gaan we niet dood als we één avond onze tanden niet poetsen en Xylifresh Peppermint is in nood een prima alternatief zei ooit mijn tandarts. Dus beter dat dan niets. Eenmaal thuis pakte ik nog voor het uitpakken de tandenborstels alvast in en weet nu al dat ik volgend jaar twee tandenborstels in die tas vindt. Ik durf ze er niet meer uit te halen.

Natuurmonumenten
Ondertussen zijn we twee keer twee dagen samen op stap geweest. Dat is voor sommigen oud nieuws, 
want foto’s daarvan zijn gedeeld op Feestboek. Gedeeld plezier is dubbel plezier. Valt het hoge aandeel van Natuurmonumenten daarbij op? Zonder dat zij er weet van hebben, bepaalden zij de afgelopen uitstappen en ook die van komende week.
    Twee jaar geleden vielen wij voor hun wandelingen in en rond ’s Gravenland en de Plassen ten westen van Hilversum. Hun app NatuurRoutes is daarbij onze leidraad en geeft naast de routes extra informatie. Zo wordt het naast een wandeling, een ervaring. We zijn nog nooit teleurgesteld.

Feedback
Oeps, dat lieg ik. Hun app, die geweldig is, loopt niet synchroon met onze GPS. Af en toe moeten we de route opnieuw starten om informatie te lezen over een bereikt punt. De app is voor de route zelf niet noodzakelijk, de routepaaltjes zijn overduidelijk aanwezig. Een andere teleurstelling was dat Bezoekerscentrum Oisterwijk op maandag gesloten was. Ik moest nodig en kon er niets mee. Vervolgens hoopte ik dat ik zo zou zweten dat het vocht op een andere manier mijn lijf zou verlaten.
    Kan ik nu zeggen: gelukt!
    Eigenlijk vergat ik bij het voorbijgaan aan de eerste routepaal iedere behoefte. Daar lag de eerste ven. Een pracht plek. Het is dat we nog dertien vennen te gaan hadden en er mistte een bankje, anders zou ik daar al gaan luieren en dagdromen. Niet echt een goede start van een tocht van negen kilometer. Ik wilde de schoonheid indrinken.

Verrassingen 
Dat deed ik de hele route. Die ik overigens niet helemaal ga bespreken hoor. Wel zeg ik dat iedere route van Natuurmonumenten fantastisch is. Ik vergeet nooit één van de eerste routes. Marcel zocht ‘m uit:
    ‘We gaan een vierkantje lopen, waarvan een gedeelte op de weg. Volgens mij kan het geen mooie tocht zijn, maar ja, we willen dicht bij huis en een paar kilometer.’ 
    Het bleek een meevaller van 100%, dat zich herhaalde bij andere ogenschijnlijk saaie routes.
    Op Gooilust ontdekten we een bloementuin, het Oppad en Krommeradepad bracht me dichter bij schapen dan ooit, Hilverbeek en Spanderswoud verraste met een prachtig ommuurde wijngaard, de Bomenroute verraste met prachtige bomen; vooral door de Moerascipres met luchtwortels die lijken op kabouters boven de grond. Elders ontdekten we een folly en banken die zo groot waren dat mini-me er alleen op kon komen met het bijhorende opstapje. Daar zat Pinkelientje. De afgelopen wandelingen verraste met teksten op iedere bank.
    Teksten en ik… onafscheidelijk. Sommige bankjes waren bezet en ik nog net fatsoenlijk genoeg om de bankzitters niet te vragen even te wieberen zodat ik een foto kon maken. Meestal kon ik in het voorbijgaan de tekst wel ontwaren.

Belevenissen
Het mag duidelijk zijn, wij zijn Natuurmonumentenfans. Iedere wandeling telt een of meerdere verrassingen. Daarmee maakt Natuurmonumenten waar wat hun boekje ‘Beleef de natuur’ zegt. Wij beleven volop en gaan weer door!
    Toedeloe!