Linksrechtsen
Ik ben namelijk niet ouderwets in deze, want ik bescherm hem! Het heeft alles te maken met het herhaalde saaie verhaal van linksorige doofheid. Als ik rechts van meneer fiets kan hij van alles zeggen; het enige dat ik hoor is harde wind en zijn onverstaanbare gebral. Mijn enige antwoord steeds:
‘Wat?’
Zo stom! Dus fiets ik alles behalve ouderwets links. Zoals ik links van hem loop en rechts van hem slaap, hoewel dat weer afhangt van of hij op zijn rug of buik ligt. Dat maakt voor deze blog totaal niet uit, dus we fietsen snel verder.
Richtingloosheid
Omdat het vrijdag zulk geweldig weer was, besloten we fietsend naar Utrecht te gaan en onze vakantiestart daar te vieren. Amper de rondweg onderdoor vroeg ik:
‘Marcel, nemen we de route over Lunetten of de Mereveldseweg.’
‘Geen idee, welke fietsstalling is het dichtst bij Il Pozzo?’
‘De Zadelstraat?’
‘Nee, Neude.’
‘Jij zegt het.’ Voor mij bleef nog even onzeker wat het werd. Wat ik wel wist is dat we na de tunnel rechts moesten om richting Domstad te fietsen. Een beschermend stemmetje waarschuwde me echter niet al te enthousiast de bocht te nemen. Gelukkig luisterde ik, want waar ik rechts wilde, fietste manlief rechtdoor om vliegensvlug bij te sturen, zodat we beiden nog in het zadel bleven. Toch zei ik geschrokken:
‘Schatje, hartje Utrecht ligt echt die kant op!’
‘Ja, ik weet het. Ik ben zo gewend om met de auto die kant op te gaan.’
‘Fiets jij ooit hier met je auto dan? Je mag hier helemaal niet komen met je Caddy.’
Navigatie
Dit voorval was mijn laatste wake-up-call. Mijn man die iedere dag op navigatie van huis naar werk en terug rijdt, is volledig afhankelijk van het pijltje op het beeldscherm. Als hij die niet heeft, moet ik maar als pijl fungeren. Of ik het nou wil of niet, ook in Houten voor ons rondje er om heen, bepaal ik de route. Volgens mij weet meneer na 21 jaar nog steeds niet de kortste route naar het Oude Dorp. Zal hij zeggen:
‘Hoef ik ook niet te weten, als jij het maar weet voor de boodschappen.’
‘Die doe ik niet daar.’ Dat meneer blind vertrouwt op mijn richtingsgevoel is wel tof natuurlijk, maar voor de route naar de Neude, raadde ik hem aan niet op mij te vertrouwen. Hij pakte al fietsend zijn smartphone erbij en praatte tegen Google, waarna Google Maps zich opende en manlief Neude intoetste. Ik keek even of ik geen politie zag, deze criminele actie kon maar zo € 90,- kosten.
Omleiding
Vanaf daar volgde ik de aanwijzingen van mijn man en kwam een heel eind met de route mee. Tot we de singel langer bleven volgen dan ik gevoelsmatig zou doen. We moesten de Voorstraat in en botsten tegen een wegafsluiting op. Zei Marcel in de rol van meneer RitsRatsReklame.nl, die nogal eens omleidingsborden voor gemeente Utrecht maakt:
‘Ik maakte pas 48 borden voor deze omleiding. Dit had ik moeten weten.’
‘Dus de route is al raar, moeten we nog omrijden ook. Heb je ons soms over de autoroute genavigeerd?’ Het zal toch niet…
‘Uhm,’ klonk ineens naast me, waarna Marcel zijn telefoonscherm voor mijn neus hield.
‘Weet jij wat dit pictogrammetje betekent?’
‘Geen idee, ik ken het wel, maar gebruik het nooit.’
‘Oh, het is de taxi.’
‘Wacht even, fietsten we de taxi-route? Waarom? En niks over een fingerslip of dikke vingers. Die heb je niet.’
‘Eigenlijk dacht ik: als de eerste knop auto is en de volgende lopen, dan is de derde optie toch fietsen? Wie heeft daar de taxi besteld?
‘Wat denk je van Google Maps?’
‘Vergeet niet dat ik fietste toen ik alles opzocht.’
‘Ook dat nog, het had jou € 90,- kunnen kosten, stouterd.’ Ondertussen arriveerden we bij de fietsenstalling. ‘Vanaf nu wijs ik de weg! Meekomen jij.’ We gingen rechts, rechts, links en rechts de trap af. ‘En nog wat: jouw band met Google Maps vertrouw ik vanaf nu al net zo min als die met buienradar. Vanaf nu vertrouw ik nog maar één kaart. Deze!’
Ik hield een menukaart omhoog.
