Hoewel de titel in meervoud is, moet
jij je niet laten misleiden door dat woord. Na mijn vraag of we vanavond een
spelletje konden doen, bogen de mannen zich over een spel, terwijl ik alle
bewijzen van een heerlijke maaltijd (want ik kook heerlijk) wegmoffelde in de
vaatwasser.
Eenmaal
samengeschoold bleek het spel een combi van De jongens tegen de meisjes, Mens-erger-je-niet,
Boggle en allerlei extra rommel. Spelregels werden ter plekke bedacht, herschreven
en aangepast.
,Ik
leer regels door te spelen, waar is de dobbelsteen?’, vroeg ik. De ronde dobbelsteen
werd weggerold. Vervolgens opende Marcel het potje met dobbelsteentjes die zonder
leesbril onleesbaar zijn, waarop Benjamin de bruine dobbelsteen pakte. Hij gaf
die aan de meisjes.
,Wie
het hoogst gooit mag beginnen.’
,Mag
ik iets zeggen?’, vroeg ik.
,Nee!’
Celine gooide de dobbelsteen. Wat ze gooide weet niemand, want Marcel
gooide een andere dobbelsteen en riep:
,64!
Wij mogen beginnen.’
,Die
opdracht met de ijsklontjes in de broek is er niet bij toch?’, vroeg Benjamin. Die
kaart kreeg hij ooit voor zijn kiezen, eigenlijk voor z’n ballen.’
Massage
Nog amper begonnen moesten de
vrouwen de mannen (niet de eigen partner) masseren. Terwijl ik Ricks schouders
verwende en Lara die van Marcel behandelde, werd Benjamin bijna vermoord: Celine
zette haar nagels volledig in zijn huid met striemen tot gevolg. Zei ik al lange
nagels? Dan ben ik duidelijk beter, geen klacht gehoord. Rick kent natuurlijk de
gevolgen als hij durft te klagen over zijn schoonma.
Klonk
daar ineens: kies twee teamgenoten, blinddoek hen en knijp vijf wasknijpers op hun
kleding. Vervolgens moesten de geblindoekten bij elkaar de wasknijpers zoeken. Lara
en ik kregen de blinddoeken om, Celine versierde ons met wasknijpers. Ik vroeg
Lara of ze het wel oké vond dat ik haar in mijn zoektocht naar de wasknijpers ging
betasten. Ze stemde toe, waarna ik alvast mijn excuses aanbood als ik haar per
ongeluk ergens ongepast zou aanraken.
,Eigenlijk
zoek ik liever bij papa,’ gaf ik toe.
,En
ik bij jou,’ zei hij.
,We
weten allemaal waar jij je handen zou zetten hè?’ Gelukkig grepen wij vrouwen
elkaar niet naar de tieten. Toch vroeg het om vertrouwen om elkaar zo dichtbij
toe te laten, vooral als je elkaar nog maar een paar weken kent.
Stress
Vervolgens belandden we in een kring.
Benjamin stond in het midden met een opgevouwen krant in zijn hand. Bij het
noemen van een naam moest hij die persoon op de knie slaan, tenzij die persoon
een volgende naam noemde. Marcel startte met:
,Celine.’
Ze schrok! In slow-motion verliep het zo: Marcel keek de cirkel rond, zag Celine
en noemde haar naam. Zij keek verschrikt
op, want bedacht nog wie zij zou noemen na haar. Benjamin draaide zich traag (we
zijn nog in slow-motion) om, bewoog de krant in haar richting en sloeg haar. Van
schrik riep zij:
,Celine!’
BAM nog een mep! Het spel lag stil, iedereen lachte zich krom. She had one job: een ander te noemen en
noemde zichzelf. Benjamins reactievermogen was buitengewoon fenomenaal. Hij
sloeg zo snel dat Celine niet wist waar ze het had. Een volgende ronde verliep
precies hetzelfde. Celine kon duidelijk niet goed denken onder stress.
IJsklontjes
Benjamin kreeg een uitdagingskaart iets
met ijsklontjes. Kijk dit:
Ik kreeg een waarschuwing.
,Mama,
je noemt mijn naam niet in je blog.’ Hij bedoelde zijn bedrijfsnaam. Zou ik dat
wel doen, dan slingert hij twee foto’s van mij op het Wereldse Wauwel Web. Ik
weet niet welke foto’s, maar zijn waarschuwende blik maakte me bang. Ik mag zijn naam
niet noemen, maar wel verbergen, toch? Onthoudt Benny. Het andere woord volgt later.
Handstand
Kregen de meisjes deze opdracht: één
van ons moest tien seconden in handstand tegen de deur staan.
,Nooit
gekund, never will,’ riep ik.
,Wel
mijn kunstje,’ riep Lara. Ze zette haar handen op de grond en hupte sierlijk haar
benen boven zich tegen de deur waar achter de voorraadkast zich verstopt. Celine
telde:
,Eén,
twee, drie…’
,Whoops,’
hoorde ik ineens, waarna Lara haar benen liet zakken.
,Dat
waren geen tien seconden,’ zei ik verschrikt en zag Lara haar trui in haar broek
proppen. ,Oh, en het waren precies de mannen die je bh zagen. Is ie mooi?’,
vroeg ik hen.
Blaastest
Rick gooide snel het spel verder en
las de opdracht: leg een spel kaarten op een fles en blaas de kaarten er af.
Wie de laatste kaart eraf blaast verliest.
Marcel
blies beheerst een paar kaarten weg. Benjamin blies rustig drie kaarten van de
stapel. Rick blies een paar keer zonder resultaat, tot hij iets harder blies en
de hele stapel van de fles viel. Hard gelach volgde, vooral nadat men helemaal
blij werd van mijn gelach. Snap ik niets van, maar ik mag dit verhaal alleen delen als ik die laat horen.
Tenslotte
moest Benjamin, die van de Productions,
iemand bellen die niet op mocht nemen. Zal ze hem nog terugbellen?
