Samengevat zegt die blog: men mistte groente in de Kip Tandoori. Remember?Ik ben gewend aan gepieper: ik kook te heet; te lekker (het bestaat); te laat; te vroeg; alweer dit?: waarom nooit meer dat? Echter dat destijds de groenten werden gemist, was een trigger!
Variatie
Hebben ze in huize Typisch Irene enig idee van hoe ik hullies gezondheid op het oog heb? Hoe ik zorg voor afwisseling in geur, kleur, smaak en vitamientjes? Het is de verscheidenheid van de vitamientjes waar ik de grootste zorgen ervaar. Ze eten hier het liefst alleen sperziebonen en Chinese wokgroenten. Celine schuift, net als ik, heel graag erwten naar binnen, maar daar houdt de afwisseling op. Daarom vul ik iedere maaltijd aan met konijnenvoer en klaar is het palet. Weliswaar een minipaletje.
Ovenschotel
Ik besluit als chef-kok meer verschillende ingrediënten op het menu te zetten. De vreters hoeven niet bang te zijn voor rode bieten, rode kool of witlof, hun afschuw daarvoor is walgelijk hoog. Dat eet ik wel in mijn eentje. Bloemkool leek me echter wel een goed alternatief ingrediënt. Dan niet gewoon gekookt, maar omgetoverd in een heerlijke ovenschotel à la Allerhande. Marcel keek in de oven:
,Irene, echt? Bloemkool?’ Hij stak er zijn tong bij uit.
,Ja, bloemkool.’
,Dat is niet lekker te maken.’
,Jawel hoor, gegratineerd met kaas is het jummie.’
,Nee, dan is het minder vies.’
Wortels
Benjamins blik werd er één alsof hij naar de ergste horrorfilm ooit keek - een en al gruweligheid. Ter aanvulling op het wit van de ovenschotel, zette ik een schaaltje rauwe worteltjes op tafel. Lekker gemakkelijk, dacht madam: lust je het één niet, dan toch het andere? Hoewel voor Benjamin dit geen enkel verschil maakte; wie eet er nou rauwe worteltjes?
Ik! Echter toen ik er één wilde smikkelen bleken ze op twee na op. Ik bood ze Benjamin aan. Hij wuifde ze heftig zwaaiend weg.
,Hoezo zijn de wortels al op?’, vroeg ik.
,Nou, mam, ik ruik bloemkool en dacht: dan maar wortels,’ zei Celine.
,Precies mijn idee,’ vulde Marcel knagend aan.
,Goed, dan eet ik die zielige laatste twee op.’
,Mam, dit is pay-back voor de radijsje,’ lachte Celine en bokste haar vader tegen zijn schouder.
Grafsteen
Die opgevroten radijsje wordt mij de rest van mijn leven aangerekend. Op mijn grafsteen staat: ze at alle radijsje op - we zullen haar missen.
Wacht! Celine leest blijkbaar toch af en toe een blog. Vandaag ontdekte ik dat zij ze niet allemaal leest, want ze vroeg of er kersen in mijn boompje groeien.
,Got you! Jij hebt mijn blog niet gelezen.’
‘Hoezo?’
‘Daar ging het vorige week over. Eigenlijk een verhaal over seks!’ Ik denk dat Celine vanavond die blog leest.
Heulen
Terug naar de bloemkoolschotel en drie opgetrokken neuzen.
,Mama, dat jij je inlaat met bloemkool is heulen,’ klinkt Celine beslist. ,,Ja, het is heulen met de vijand.”
,Dat maakt mij dan toch direct mede-vijand? Ik bedoel, heulen… Wat is heulen?’ Ik open encyclo.nl.
1) Collaboreren. Oh ja, nu snappen we het massaal. Wat staat er verder?
2) Gemene zaak maken. Het blijft onverhelderend. Wat zegt drie?
3) Samenspannen. Nu hebben we het ergens over. Zeg dat dan gelijk! Optie vier en vijf verhelderen het extra:
4) Samenwerken met de vijand
5) Samenzweren. Was dat nou zo moeilijk? Ik werk dus samen met de vijand, dat maakt mij vijand.
Bekendmaking
Als ik dan toch de vijand ben, meld ik maar meteen het volgende:
,Vanaf nu eten we één keer per maand bloemkool en morgen een prei-schotel. Wie dat niet lust kan zijn boeltje pakken en bij opi en omi (mijn schoonouders) eten. Ik zie omi al in de deuropening staan springen met haar armen wijd en roepen: wat willen jullie eten?’ Klinkt driestemmig:
‘Jouw bami!’
Staken
Ik overweeg wat mij te doen staat en bedenk: er wordt tegenwoordig veel gestaakt. Dat lijkt mij ook
wat.
,Ik ga staken,’ meld ik compleet onverwacht aan tafel.
,Waartegen?’, vraagt mijn lief.
,Tegen het gezeur aan tafel. Ik wil mijn stem laten horen.’
,Ga jij lekker elke dag staken, Irene. Dan neem ik ondertussen een abonnement op Thuisbezorgd. Ze mogen alles bezorgen, als het maar geen groente is.’
,Joh, ze moeten een app ontwikkelen, waarop je in kunt vullen wat je niet lust aan groente,’ merkte Celine op.
,Dan ben jij snel klaar: alles selecteren en voorzien van een groot kruis. Ik ben serieus benieuwd hoe jij het later doet met koken.’
,Rick kookt!’, roept madam triomfantelijk.
,Gezond! Hij lust ook geen groente.’
Ik snap ineens waarom ze hem koos.
