Rijbewijs

Met een PLING verscheen op mijn scherm:

    MOMMAA WANNEER BEN JE THUISS 😍😍😍?

    Het is toch grappig dat sommige mensen denken dat ik een bericht beter lees wanneer het in hoofdletters staat. Zo werkt het echter niet. Mijn antwoord volgde al snel in kleine letters op het antwoordscherm:

    Ik zit heerlijk op een bankje en moet nog naar de winkel.

    Wat er niet stond, maar wat ik eigenlijk schreef is dit: voorlopig ben ik niet thuis - ik zit heerlijk aan het water te dagdromen, bewonder de wolken, tel de eenden die voorbij zwemmen en schrijf een elfje of wat. Voel je ‘m? Mijn rust was compleet. Het was een zeer grote aangenaamiteit na een paar dagen die door migraine en behoorlijke rugpijn verpest werden. Daar op dat bankje voelde alles goed, dat wilde ik vasthouden: blijven zitten dus. Ik koos relaxitijd.

Roze papiertje

Opnieuw een PLING. Op mijn scherm verscheen een foto van dochterlief. Haar gezicht was gevuld met een enorme glimlach. Ze hield een roze kaartje in haar handen. Hij kwam vers van de gemeentehuispers. Ik noem het nog steeds liever het roze papiertje, terwijl het een pasje is.

    Hoor ik Benjamin in gedachten zeggen:

    ‘Boomer!’ Gevolgd door wéér een PLING, Celine komt bijna altijd in drieën:

    Maarrr ik wil een rondje rijden.

    Dat ze kilometers wilde maken, wist ik.

    Ga!!! Op de parkeerplaats bij de boerderij kun je alvast de auto ervaren.

    Ik dacht maar zo: wat ze nu oefent hoeft straks niet.

Angsthaas

Of was het uitstelgedrag? Wilde ik niet liever dat manlief naast dochterlief in de auto stapte om een oefenrondje te rijden. Ik heb toch vooral het idee dat hij als chauffeur veel beter in staat is te anticiperen op eventuele onzekerheden van zijn dochter. Hij is sowieso stoerder dan ik die overal angsten ziet en kent.

    Madammeke wilde echter niet wachten tot paps thuis kwam, ze wilde NU! Dat is typisch ADHD: ik moet meteen luisteren, ik moet meteen mee, ik moet, ik moet, ik… zucht. Hier kwam ik niet onderuit. Ik pakte de reserveautosleutel en overhandigde die met trots aan mijn meiske. Het is toch wat, ze heeft haar rijbewijs.

    ‘Let’s do this.’

Uitvalverschijnselen

Ik vond het werkelijk vreemd en spannend om de koppeling, rem en gaspedaal aan mijn dochter over te laten en op de bijrijder stoel te zitten. Wat zit je dicht bij de stoeprand! Toch zei ik:

    ‘Je hebt je papiertje. Laat maar zien wat je kunt.’ Ze draaide de sleutel om, liet de auto afslaan en reed tenslotte de auto rustig van zijn plek. Het ging wat traag, maar hé, ik kom ook niet altijd even vlot van mijn plek. We wonen dicht bij de inprikker van de wijk en stonden al snel bij het verkeerslicht.

    Bij groen viel opnieuw de motor uit.

    ‘Mama, jou koppeling en gas werken heel anders dan de lesauto.’

    ‘Welcome to my car, meid! Meer gas geven! Daar moet ik ook altijd aan denken als ik in Marcels auto heb gereden. Gassen!’

Taxi

Ik waarschuwde haar vervolgens mijn rood monstertje niet teveel af te kraken. Anders leverde ze de reservesleutel direct maar weer in.

    'Mijn auto is geen luxe Toyota, maar wel mijn auto. Sterker nog, je mag nooit vergeten dat ik jou hiermee,' ik klopte mijn auto op het dashboard, 'als taxi overal bracht. Vorige week nog. Jouw respect voor mijn auto zou niet misstaan. Basta!'

    Ondertussen waren we bijna een rondje rond op de rondweg. Round and round and round. Niet om de kerk, maar om het dorp, zolang Celine maar wilde. Links en rechts werden genegeerd, tot madam naar het Theater wilde rijden en terug. Het tweede rondje rondweg sloeg niets af, reed madam smooth de weg over en klonk geen enkele toeter van een ongeduldige flapdrol achter ons.

Wegpiraat

Dat getoeter van zo’n wegpiraat zette me aan het denken. Volgens mij moeten Fransen die net hun rijbewijs hebben een jaar lang met een grote A op de kont van de auto rijden. Zo weten anderen dat iemand nog kilometers aan ervaring maakt. Ik vind het wel wijs.

    Weten jullie trouwens dat die F niet is omdat het Fransen zijn, maar omdat het flapdrollen op de weg zijn? Mij zie je nog wel op de tolwegen rijden, niet dit jaar, maar toch. Alle andere wegen mag mijn manneke de honeurs waarnemen. Ik hou niet van de rijstijl van velen in dat prachtige land. Die grote A sticker vindt ik dan wel weer een goede vondst.

Getoeter

Dat moeten ze in het land van de NL stickers ook doen. Laten we eerlijk zijn, als jij door zo’n sticker weet dat de bestuurder die voor je staat een beginneling is, zou jij het dan durven om ongeduldig te gaan zitten toeteren! Ik niet, jij wel?

    Dan ben jij wel helemaal betoeterd!