‘Heb je zekersteweten alles uitgezocht?’
‘Ja, mam, ik heb ingepakt wat mee moet.’
‘Ik hoef niet te checken?’
‘Nope, het is echt in orde.’
Waarom zie ik dan
toch wanneer ik de stoelen en picknickkleden opsnor onze badmintonsets uit de
kast steken? Dochtereigenwijs had gezegd alles te hebben gepakt, is ze de
badmintonstuff vergeten.
‘Je had toch alles ingepakt?’ Ik hou het
spul voor haar neus omhoog.
‘Moeten die mee? Jij kan toch niet meer opslaan?’
‘Als ik naar mijn schoudergordel luister,
kan ik niks meer. Die nemen maar een diepe duik; als ik wil badmintonnen doe ik
dat! Jeu de Boules blijf ik net zo gewoon doen, na eerst een koffieoppepper!
Dan wint mijn team!’ Ik praat stoerder dan ik in werkelijkheid ben. Geen
shuttle wordt door mij de lucht in geschoten als mijn schouder zo kliert als
nu. Ik hoop dat vakantierust mij goed gezind is.
‘Wat jij wil!’, klinkt Celine gelaten.
Een paar dagen later
hoor ik:
‘Irene, waar is het balletje?’ Manlief komt
de tent in en zoekt tussen de spullen.
‘Vraag Celine maar, die heeft het strand- en
zwemspul ingepakt.’
‘Die heb ik niet gezien,’ klinkt uit het naastgelegen
tentje.
‘Wat? Hebben we geen balletje?’
Voor de
duidelijkheid, dit gaat niet over een balletje als in rond, stevig en waterproof. Flubbertje is een betere
benaming. Flubbertje is een platgegooid schildpadje. Ooit was ie rond, zacht en
bedoeld voor in het zwembad, echter door ons heen en weer smijten, trekken en
duwen bleef een platgeslagen, eigenlijk lamgeslagen Flubbertje over. Het
kostte geen cent, maar ons plezier was priceless.
Flubbertje stond
garant voor uren zwembadplezier. Verschillende vakanties hield hij onze belofte
in voor qualitytime for four, want we
lummelden. Waarbij twee de lummel waren en twee niet. Jaar in jaar uit waren we
aan elkaar gewaagd. Hoe zal het dit jaar zijn?
Zonder balletje of Flubbertje
blijft het antwoord onbeslist.
‘Morgen gaan we eerst een balletje kopen!’,
klinkt mijn wederhelft na een dosis viertallige verveling in het zwembad.
‘Dat klinkt als een goed en haalbaar plan!’,
klinkt eenstemmig het antwoord.
Drie dagen later
zijn we geen balletje rijker. Niets voldoet aan de voorwaarden van zacht en
licht. Het moet echt flut zijn, zodat ie niet zwaar op iemands hoofd kan
landen. We willen niet nog eens meemaken dat een volwassen kerel boos naar de
badmeester gaat omdat ons balletje op zijn hoofd viel. Een tennisbal, Jeu de Boules bal of voetbal kan echt niet. Die zijn of te hard, de ander te zwaar, de
laatste te groot.
Net voordat alle
hoop verzuipt, stap ik de tent uit met een paar heerlijke sokken.
‘Bij deze offer ik deze sokken op. Hier maken
we ons balletje van. Het is zacht, licht en waterliefhebbend. Hij is zelfs
bijna rond als je ‘m in zichzelf oprolt.’ Ik gooi het propje in de richting van
mijn lief. Hij vangt ‘m op en kijkt er naar met een grote dosis verwondering. Dat
is natuurlijk omdat het een geniaal idee is. Vooral niet omdat het propje er belachelijk
raar uit ziet. Een propje als balletje – even wennen.
‘Eigenlijk best een goed plan, maar blijft
het wel opgerold?’
‘Natuurlijk! Als jij ‘m even goed vastnaait.
Hier is het vakantienaaisetje.’ Ik leg alle benodigdheden op tafel. ‘Maak er
iets van. Ik ga mijn bikini aantrekken.’ Wat klinkt als loop ik in mijn
blootje, maar hé dat zou ik natuurlijk nooit toegeven.
Al snel vliegt Sokketje
(betere benaming dan balletje) van de ene naar de andere kant van het zwembad.
Hij ligt lekker in de hand, echter mijn hart verliest hij. Ik heb sokketje namelijk
heel snel niet meer in de hand. Waar ik eens die geduchte tegenspeler was, blijk
ik dit jaar opperlummel. Alle snelheid, geluk en strategie ten spijt mijn armen
leggen het af. Als ik Sokketje al vang en luid juichend boven het water uitspring,
beland ik met de volgende worp en een plons als lummel in het midden. Tegen
drie lange gezinsleden met eens zoveel kracht zakt mijn moed in het water.
Nog
één gooi!
En Sokketje beland tussen
een paar vreemden. Je had ze moeten zien kijken naar dat vreemde balletje. Ineens
besef ik dat Sokketje er werkelijk gek uit ziet en kijk snel de andere kant op.
Zo van: dat propje ken ik niet. Blijken het Nederlanders die er al snel raad
mee weten en uit brede natte borst mee spelen.
Sokketje verovert harten!
Tot iemand ‘m buiten
het zwembad smijt en Marcel zich opoffert om ‘m te halen. Even later komt hij terug
met sokketje en een rood balletje.
‘Hebben we drie dagen gezocht, is daar
ineens ons balletje!’
‘Is dit echt afscheid van sokketje?’
‘No way! We love Sokketje.’ Rood balletje wordt weggemoffeld. En sokketje? Daar gaat ie, door de lucht. Beland precies op het hoofd van een volwassen
man…
