zondag 29 juli 2018

Gekakel


   ‘Doe je voorzichtig?’, roept René, ja die van Sterpoelier van der Lingen, zomaar door mijn gebabbel heen. Ik draai me om en zie een vriendelijk ogende vrouw de passage uit lopen. Ze glimlacht en zegt:
   ‘Natuurlijk!’

Ik vind het prachtig, want het brengt me bij onze reservedochter. Als zij bij ons over de vloer is geweest, zeg ik precies hetzelfde.
   ‘Doe je voorzichtig?’
   ‘Altijd!’, is standaard haar antwoord. Wee mijn krullenkop als ik het vergeet te vragen. Dan wacht ze met opgetrokken wenkbrauwen tot ik het zeg. Wat natuurlijk kan betekenen dat ik haar ineens vraag:
   ‘Wat er is?
   ‘Vergeet je niet iets?’
   ‘Ik iets vergeten? Ik vergeet nóóit, oh wacht, natuurlijk!’ Met flinke vertraging klinkt:
   ‘Doe je voorzichtig?’ Zij blij!

Nu René het zo over mij heen tegen een klant zegt, bevestigt hij één ding. Hij ziet zijn klanten en weet ze aan zich te binden. Over influencen gesproken.
   Ik zie steeds als hij even tijd heeft (als er geen rij wachtenden staat), dat hij in is voor een praatje. Ik ben ongeveer net zo, met dit verschil: ik maak me minder druk om mijn toko. Die loopt echt niet weg. Het lijkt me geweldig als het eens verdween, gewoon zomaar POEF, huishouden weg! Maar helaas, bij het thuiskomen is daar altijd weer die zichzelf herhalende waslijst aan klusjes. Houskeeping awaits. Elke dag weer. Door te gaan wandelen of shoppen sluit ik daar mijn ogen voor en gedraag me alsof het er niet is.

Tijdens één zo’n wandeling zag ik ineens dat Sterpoelier van der Lingen niet meer alleenheerser is. Daar is Kippie, een andere kipboer. Het is je reinste concurrentie!
   Ik spiekte naar binnen, maar zag geen René met zijn praatjes. Peter kon ik er evenmin vinden. Zijn grappen en grollen wil ik voor geen tok missen. Met deze vreemde mensen van Kippie ga ik geen nieuwe band smeden. Niks persoonlijks verder, ik ben gewoon trouw aan wat ik ken.

De geur van een gebraden kippetje deed mijn neus wel goed. Tijd om naar René te gaan. Het was sowieso tijd om weer even bij te kletsen: donderdag – boodschappendag!
   Kwam ik echter de passage in, zag ik dat drie klanten me voor waren. Meneer had het zowaar druk! Dat voelde goed, ik wachtte mijn beurt af, wiegend van mijn linker op mijn rechter been. Ik gunde hem deze drukte.

Zo wachtend, bedacht ik dat detailhandelist zijn niks voor mij is. De zware concurrentie zou me, meer nog dan nu, slapeloze nachten bezorgen. Bang te zijn voor het verliezen van klanten zou me echt vreselijke duizelingen en migraine aanvallen bezorgen. Ik ben blij dat René het aandurft. Zijn kip is namelijk lekker. Als in een dikke opgestoken duim!

Voor mij is het niet moeilijk om trouw te blijven aan zijn zaak. Noem het trouw tot de laatste cent. Zomaar naar een ander overlopen doe ik niet, zeker niet als ik een band heb opgebouwd.  De band met Albert smijt ik ook niet zomaar overboord voor de Jumbo. De band met René gaat echt niet aan het spit voor Kippie.
   Het wordt anders zodra de monnies afnemen. Dan kan ik wel eens eindigen bij de Liddl. Maar René de rug toekeren? Dat is toch een aantal euro’s verder.

Ik vind zijn kip gewoon heerlijk smakelijk. Ik proef dat het werkelijk een beter stukje kip is. Niet alleen kunnen de kippetjes naar snavellust scharrelen, ze krijgen zelfs ruimte om te spelen.
   Omdat ik zelf ook van het speelse type ben, word ik blij bij de gedachte aan spelende kippen. Ik voel me eens te meer verbonden met deze Sterpoelier. Ik zie de kippetjes al Pootjeballen, Veertjeprikken, Eitjepoepen, Graantjeleggen of Maishappen. Het klinkt als een gezellige en actieve kippenstal. Ze willen allemaal de Gouden Snavel winnen!

Het idee dat deze kippen een beter leven hebben gehad en dat ze wat langer mogen leven met minder rotzooi in hun lijf gepompt, maakt dat ik smakelijker geniet van het eindproduct.

Blijft voor mij toch vooral het zorgeloze kakelen met René onmisbaar. Zelfs als ik geen kip koop. Gewoon in alle levendigheid even bij hullie aan komen waaien. Het mag zonder kosten!
   Daarom zeg ik: niet alleen de kippen, zelfs de klanten hebben het goed bij Sterpoelier van der Lingen.
   Wie weet klinkt als jij eens naar buiten loopt ineens van links:
   ‘Doe je voorzichtig?’ Dat is klantvriendelijkheid die verder gaat dan de kassa. Dat is gezien worden en je als klant gewaardeerd weten. Dat is niet alleen kipvriendelijk, maar bovenal klantvriendelijk!

Mis je Peter in dit hele verhaal?
   Niet getreurd, hij komt vanzelf in zijn spotlight. Hij heeft me al weten te inspireren. Aan mij om er nog een heel verhaal omheen te bouwen. Tot die tijd zijn zij sowieso gesloten.
   ‘Mannen, tot daarna! Niet alleen voor de knabbel, maar vooral voor de babbel!’



Met dank aan @creativeceline voor de kippentekening.