zaterdag 7 juli 2018

Condoom incognito

In huize van Valen, woont een moderne moeder – alles is bespreekbaar.
    Zo dacht ik tot het over condooms ging. De aanleiding ligt bij mijn rol als moeder, hoofd-huishouding. Eén van mijn rollen die ik binnenshuis jammer genoeg niet incognito kan uitvoeren. Iedereen weet dat sinds mijn trouwen het huishouden mijn domein is. Manlief mag er naar kijken en alleen dan invallen als mamskie er letterlijk bij neervalt. Dat gebeurt nog zelden gelukkig. Daarom klinkt vooral:
    ‘Bemoei jij je met jouw zaak, hou ik me bezig met de mijne. Zolang jij je sokken maar IN de wasmand mikt!’

Natuurlijk net wanneer mijn lief zich uitsloofde in zijn business, kreeg ik laatst een gespreksonderwerp over me heen, waar ik liever niet alleen voor stond.
    Net met mijn kop in het toilet; dat bedoel ik niet letterlijk als in ik ben misselijk en gooi er alles buitensmonds uit. Daarover schrijven is een idee om door te spoelen! Ik bedoel dat ik de boel aan het schoonmaken was. Zodat als iemand misselijk het toilet in loopt, hij of zij de maaginhoud er met een gerust hart uit kan werken.
    Als ik klaar ben dan wel. Wacht nog even.

Komt net mijn jongske naar beneden stuiven. Zo herkenbaar, hij is de enige die steeds drie treden overslaat. Ik legde net een toiletblokje op de grond. Het oogde als een verpakt vierkant blokje in heel dik onscheurbaar aluminiumfolie. Als ik niet beter zou weten en het pakje niet zo dik was zou ik denken dat…
    ‘Mama, wat is dat?’, vroeg Benjamin die inmiddels achter met stond.
    ‘Wat is wat?’, vroeg ik en zag de toiletborstel. ‘Dat is nou een toiletborstel.’ Hij rolde met zijn ogen.
    ‘Nee, mam, dat!’ Hij wees naar het toiletblokje.
    ‘Dat is nou een condoom,’ antwoordde onze reserve dochter, die binnen kwam wandelen
om Celine gedag te zeggen. Perfect timing; stond ik daar met doek, spons en toiletpapier, kwam zij binnen. Ik voel me zo aantrekkelijk als mensen me poetsend aantreffen. Not!
    ‘Alsof ik zomaar een condoom in de hal leg,’ antwoorde ik beledigd. ‘Je kunt gekke dingen verwachten bij ons, maar een condoom op de grond waar mensen mijn huis betreden?’

Ik heb ze niet eens in huis. Moet ik ze eigenlijk juist wel in huis hebben? Ben ik daar verantwoordelijk voor? Ik bedoel maar, kinderen, grote kinderen, verliefdheden, lange verkeringen. Hier probeer ik mijn gedachten stop te zetten. Ik hou sommige dingen liever onbedacht.
    Maar mijn kinderen zijn mensen met gevoelens en ik… oh daar komen ze weer, zorgen!

Geloof me, dat van die kleine mondjes, kleine troubels. Grote oren, big problems is werkelijk heus waar. Vergis je er niet in. Grote kinderen brengen serieus bigger troubles binnenshuis.
    En net als de meesten onder ons, delen wij dat niet op social media. Daar delen we vooral alle hallelujah amen! We hebben genoeg om hard over te lachen, vooral door ons levensmotto: doe vooral goed gek!
    Toch zeg ik nu eens eerlijk dat het harde lachen naast alle fun therapeutisch werkt. Net als wandelen trouwens! Het helpt een hoop gedoe te relativeren, het leuke te blijven zien!
    Tot zo ver de serieuze noot.

Snel terug naar het wc blokje die lijkt op een condoom in cognito dus.
    ‘Hij is wel erg dik voor een condoom,’ besefte reservedochter (ter kennismaking: ze is Celine’s vriendin sinds de basisschool en heeft zich ergens way back omgedoopt tot reservedochter, omdat ze zich bij ons blijkbaar happy voelt en dat in return).
    ‘Je kan de boel maar beter extra dik beschermen dan helemaal niet beschermen hè? Als het dan toch moet, dan maar vooral dubbel veilig. Ik zeg: extra veilig want extra dik!’, reageerde ik. Riep net op dat moment Senna (die was ook in the house):
    ‘Oh ja, dat is zeker het beste!’

Wat ik zag als zo’n moment van in gesprek zijn met iemand en een reactie krijgen van ‘buitenaf’ die zo goed in het gesprek past dat het bijna eng is.
    ‘Gelukkig was dat geen reactie op mij, maar op Celine,’ zei ik opgelucht tegen reserve dochter. Waarop zij reageerde met een knipoog. Ze begreep me.
    ‘Mama,’ riep Benjamin die ondertussen bij Senna bovenaan de trap stond, ‘Senna reageerde op jou hoor!’
    ‘Wat?’, mijn schort viel van verbazing van mijn lijf.

Ineens herinner ik me dat Celine een poos geleden helemaal klaar was met Facebook.
    ‘Mam, ik ga van Facebook af!’
    ‘Wat? Waarom? Hoezo?’, ik geloofde er geen woord van.
    ‘Ik krijg steeds reclames van Durex.’
    ‘Serieus? Alsof jij dat nodig hebt.’
    ‘Waarom krijg ik die stomme onnodige reclames?’
    ‘Dat zit ‘m vast in de Facebookkoekjes. Die houden alles in de gaten. In jouw geval vooral je leeftijd en trekken hun conclusies.’
    ‘Bemoeizuchtige types daar.’
    Bigbook is watching you. Je wil niet weten welke reclames ik krijg!’
    ‘Wat dan? Die van Tena Lady?’