Onder invloed van
twee naderende verjaardagen vergeet ik opnieuw bijna Vaderdag. Het heeft alles
te maken met Benjamin die 18 juni jarig is en mijn lief de 19e. On top staat dat zolang ik leef mijn mam
de 18e altijd al jarig was. To
much party’s om te denken aan Vaderdag.
Tot de folder van Blokker
binnenviel. De voorkant schreeuwt: VADERDAGtips. Ineens begrijp ik waarom alle
folders bol staan van mannengeuren en –douchefrisjes, met nergens een ladyshave
te bekennen.
Wat me vooral verbaasd
zijn de bedragen die schaamteloos worden genoteerd. Alsof mijn kind met een
peperduur luchtje papa verrast.
De enige lucht die één van mijn kinderen mee
zal nemen… laat maar.
Welk kind koopt voor
papa een tuinfontein ter waarde van een paar honderd euro? Sorry hoor, het idee!
Weg met de folder van het tuincentrum en alle andere er achter aan. Behalve die
van Blokker. Ik ben benieuwd wat die in
store heeft, behalve de pannenset die de voorkant siert.
Blokker kent duidelijk
de vader van mijn kinderen niet. Hij weet dat het pannen zijn, maar om nou te
zeggen dat hij alle maten daarvan ooit heeft gebruikt?
Die eer is aan mij als topkop in huize
Typisch Irene. Bij ons trouwen kon ik, dat geef ik eerlijk toe, niet echt
koken. Ik moest nog zoveel leren. Vooral omdat ik vegetariër was en hij niet.
Ik had vlees nooit van dichtbij bekeken, laat staan gebakken. Daar ging een
telefoon:
‘Ma, hoe bak ik een biefstuk? Vind Marcel
Kabeljauw lekker? En kan dat in de oven? Hoe lang moet een kipfilet per kant
gebakken worden?’
De waarheid is, ik
ben best goed geworden, zeker sinds ik geen vegetariër meer ben. Alleen een
lekker biefstukje, dat lukt me gewoonweg niet. I gave up!
Ondertussen laat meneer het keukengebeuren smakelijk
aan mij over. Waarom overnemen waar ik het best in roer? Een idee dat ik versterk
door met een pollepel naar de bank te wijzen. Daar is zijn plek. Zo bevrijd ik mezelf
direct van handjes die maar in de weg zouden zitten.
Wat blijft is een zeer tevreden man die
geniet van mijn kokskunsten, dat zich toont in gewichtstoename aan zijn zij. Yes!
Eindelijk komt hij in de buurt van mijn gewicht. Voel ik me minder mollig.
Het idee van een pannenset
voor Vaderdag brand ik bij deze af en sla de bladzijde van de folder om.
Ah, BBQ spulletjes. Blokker begint het te
snappen. Wij kochten een paar jaar geleden een klein proefexemplaar BBQ en
hebben ondertussen onze eigen BBQ-gewoonten ontwikkeld. Wij smullen er van,
terwijl we het gezelschap heerlijk knus en klein warm houden. Vooral omdat onze
BBQ niet geschikt is voor meer eters dan wijzelf plus aanhang.
De folder
bestuderend, ontdek ik dat de getoonde BBQ-stuff voor mijn heer-van-het-vuur niet
origineel genoeg is of hebben we al in ons assortiment. Next page!
Yeah, sure, een fohn? Ik zie manlief al in de badkamer met een
fohn. Tegen de tijd dat hij de stekker van dat ding in het stopcontact heeft
gestoken, heb ik zijn coup al droog geblazen. Dat zou ik nou ook willen voor
mij: snel klaar zijn!
Om met dezelfde
blaaskracht de vershouddozen op de andere pagina weg te wimpelen. Mijn echtegenoot
heeft elke vorm van vershouddoos als omhulsel voor zijn lunch verboden. Het
brood in een zakje is alles wat hij wil. Ondanks de huidige actualiteit, wereldproblematische
plastic ellende, wil manlief niet terugkeren naar een bakje en het zakje
verlaten. Het bakje past gewoonweg niet in zijn koffer.
‘Irene, wanneer bak je weer eens een
appeltaart?’ Die smult hij inderdaad met liefde op, hoewel hij geen idee heeft
hoe het tot stand komt. Hij zou de appel en rozijnen nog wel bedenken, maar zonder
mijn onmisbare geheime ingrediënt blijft de taart gewoontjes. Ik zei toch al:
‘Mijn keuken uit!’
Een paar bladzijden verder
ontdek ik stofzuigers. Het herinnert mij eraan dat mijn lief me laatst hielp en
de stofzuiger door de huiskamer liet rollen. Het liep gesmeerd tot hij onze
zoon naderde. Die zat op de bank, ogen gericht op het laptopbeeldscherm. Ineens
keek hij op alsof zijn werk verdwenen was zonder op te slaan.
‘Hoezo stofzuigt papa?’
‘Hij helpt me, lief hè?’
‘Dat heb ik hem nooit zien doen!’
‘Mij helpen? Je moet eens opletten zeg!’
Op de pagina naast de
stofzuigers stoomt het van de strijkijzers.
‘Marcel wat dacht je van een stoomgenerator?’
‘Waar moet het behang af dan?’
‘Nergens, het is een stoomstrijkijzer. Ze
zien dat als een geschikt Vaderdagcadeau!’
‘Dat meen je niet!’, klinkt hij verbaasd.
Ik vertel mooi niet
dat ik zelf ook de naam stoomgenerator niet ken. Blijkt zo’n folder toch ineens
heel leerzaam.
