Tissues

    ‘Mama, waarom staat de tissuedoos nu weer bij papa?’

    ‘Omdat papa heel moeilijk dingen afleert of moet ik zeggen aanleert?’ Ik kijk mijn lief indringend aan, pak de tissuedoos en beweeg het demonstratief voor zijn gezicht langs over alle ontbijtbeleg, brood en theeglazen. Ik houd voor Celine’s neus stil. ‘Hier pak aan.’

Ik verwacht een harde snuit, want vooruitlopend op de erfenis bij mijn dood, erfde dochterlief hooikoorts bij haar geboorte. De tissue die ze nu pakt, gebruikt ze echter niet om traanneus en loopogen te ontvochtigen, ze veegt haar mond eraan af.

Ik weet het, daar zijn servetten voor.

    Die heb ik jaren geleden van tafel geveegd. Hoe gezellig het ook stond, ze bleken nutteloos. Ik kon er dag na dag drie terugproppen in de servethouder, wat net zo’n sta in de weg is. Ik heb echter graag een servet bij de hand en besloot over te stappen op katoenen servetten; beter voor de bossen en herwasbaar.

    Mis ik wel de heerlijke teksten als HOTEL MAMA IS ALWAYS OPEN of vrolijke diertjes die erop afgebeeld staan. Die erop borduren is voor mij geen optie!

Tot het probleem opdook dat na het afvegen van mond, handen en oksel de servet onbruikbaar bleek voor anderen en de kinderen ineens wel servetten wilden gebruiken. Nu wel!

    Na elk gebruik vonden drie servetten de route naar de wasmand, maar voordat de witte was draaide waren de servetten in de kast al op.

    Ik besloot tot hergebruik en ieder zijn eigen herkenbare servet: Celine een gebloemde, Benjamin een witte en ik een witte met luxe rand. Eigenlijk was een vlekken-check voldoende om te herkennen welk servet bij wie hoorde.

Een nieuw probleem deed zich voor: waar laat ik die half gebruikte servetten als de tafel in onbruik is? Hoe zorg ik ervoor dat degene die de tafel dekt, ze meeneemt bij het aankleden van de tafel? Hoe lang vind ik het leuk om op te staan tijdens het eten, want mijn servet ligt nog in de la? Ik heb zo’n gruwelijk akelige hekel aan opstaan tijdens de maaltijd!

    Zoveel zorgen om een servet? Weg ermee. Dan maar een vette bek.

Wat me terugbrengt bij de tissuedoos. Terwijl ik ‘m zo opzienbarend voor Marcel langs bij mijn dochter drop, vraag meneer:

    ‘Tissues zijn toch om make-up te verwijderen?’

    ‘Make-up weghalen met tissues? Hoe kom je daar nou bij? Alleen al de reinigingsvloeistof zou de hele tissue onherstelbaar onbruikbaar maken. Zoveel vocht kan ie niet aan!’

    ‘Pap, je bedoeld zeker Demak’up.’

    ‘Wat is dat?’

    ‘Zeg liefje, wil jij een lesje make-up-verwijdering? Kom dan gezellig vanavond mee onder de douche dan zal ik het je van begin tot eind leren.’

    ‘Echt niet, ik sta liever alleen onder die warme straal.’

Waarom zou mijn man ook willen weten hoe het werkt? Hij gebruikt (bij mijn weten) geen make-up, zoals hij er evenmin bij is als ik het op mijn gezicht aanbreng.

    Sterker nog, op een make-up loze dag, kan het maar zo zijn dat meneer na een halve dag samenwerken in de tuin zegt:

    ‘Hé, je hebt geen make-up op.’

    ‘Heb ik net een dagje incognito gepland, herken je me toch!’

Hoewel ik heel lang geen make-up heb gedragen, ga ik sinds een aantal jaren de deur niet meer uit zonder minimaal een likje mascara. Behalve op vakantie: daar kennen ze me sowieso niet en make-uploos voelt eigenlijk best vrij!

    ‘Marcel, tissues zijn om tranen te drogen en snotneuzen schoon te blazen.’

    ‘Echt niet, dat van die tranen kan kloppen. Maar je neus snuiten, daarin? Hij pakt een tissue uit de doos en showt hoe dun die is. ‘Hier kan ik geen druppel snot in kwijt.’

    ‘Dat komt doordat jij bij het snuiten klinkt alsof jij hoger van de toren wil blazen. Boy, als jij snuit is half Houten wakker geblazen. Jouw snotberg en blaasvolume zij oog- en oorverpestend. Een tissue is voor jou te dun: grote neus, grote snot! Wij dames snuiten subtiel.’

    ‘Vrouwen snuiten? Jullie snuffen!’, wat meneer meteen demonstreert. ‘Jullie aaien je neus! Kijk, zo hoort het!’ Manlief snuit, waarop ik mijn oren maar net op tijd dicht weet te houden.

    ‘Dat is alles behalve snuiten, dat is trompetteren. Ik zei al: alles is groter - je geluid included.’

Blijk ik vooral een gevoelige neushaar te hebben geraakt met die grote neus. Grote tranen schieten in de ogen van manlief.

    ‘Nou pest je me al om mijn kleine hoeveelheid haar, komt daar nu een grote neus bij?’

    ‘Ach liefje, wil je een tissue?’ Celine geeft de tissuedoos terug aan haar vader. ’Troost je lieverd, beter een grote neus dan een grote mond! Nu wil ik eerst zien of een tissue bestand is tegen jouw leeuwentranen.’

    Manlief steekt zijn hand in de doos.

    ‘Ze zijn op!’

    ‘En ik mag zeker van tafel om nieuwe te pakken?’