Het werd me maar zo naar mijn hart geslingerd. Het kwam aan, deed pijn.
Het trof mij diep en knetter hard, toen hij zonder enige tact of bloos zei:
‘Jij kan echt niet acteren.
Laat maar, deze video wordt helemaal niks met jou.’
Bam! Ik weet dat ik slecht ben in het onthouden van tekst. Met de beste
wil van deze aardbol krijg ik het niet in mijn bovenste opgeslagen om te
onthouden. Vergeet een toneelstuk met mij, want ook improviseren is not done. Plankenkoorts!
Echter bij deze video kon ik mijn rol per
zin spelen. Ik had eindelijk vertrouwen in mijn acteerkunsten. Tot ze niet
naar tevredenheid waren van de producer, regisseur, productieleider,
opnameleider, D.O.P. (Director Of Photography) en artdirector. Zij staan recht
voor me in één persoon: mijn zoon! Hij wilde een nieuwe video opnemen, een
sketch, en dacht aan mij een goede acteur te hebben.
Niet dus! Meneertje keek me gefrustreerd aan en klonk teleurgesteld.
‘Mam, het is te gespeeld. Het lijkt
niet echt.’
‘Ja, duh, het is niet echt. Ik
word verlegen van die camera. Blijkbaar ben ik beter in mijn spontaniteitsmodus.’
Nog zes pogingen later liet de jongen de camera moedeloos zakken.
‘Het is jouw schuld dat ik
vandaag geen video heb.’ Hij was boos, had blijkbaar gedacht dat ik dat wel even
klaarspeelde. Tenslotte heeft hij mij al vaker opgenomen en na een blauw
duimpje omhoog kon ik mezelf terugzien
op YouTube.
Op die video’s werd niets vooraf bepaald. Zenuwachtigheid speelde geen parten.
Recht in de camera kijken deed me niets en gewoon antwoorden op de vraag was
makkie. Tenslotte waren de antwoorden altijd oké. Meer nog dan dat, mijn ‘gezellig’
bleef hangen en werd herhaald in een paar video’s.
Voor de nieuwe lezers van mijn blog: Benjamin, mijn zoonlief, maakt
video’s, kijk maar op zijn YouTube kanaal.
Wil je mijn beroemde ‘gezellig’ en moi in één van mijn glansrollen ontmoeten,
kijk dan hier, inclusief de hele debiele eenheid in beeld. Meet the family, I’m loving them.
Het was niet lang na het verschijnen van deze laatste vlog dat de camera
niet meer in mijn richting stond. Het heeft te maken met fans. Twee vreemde
meisjes wilden mij de hand schudden, maar durfden niet zonder hulp van Celine
dichterbij komen. Dochterlief regelde een TREFFEN & GROETEN - over ‘gezellig’
gesproken.
Terwijl ik mij wentelde in een fame-momentje, leek de YouTuber naast me
verbouwereerd. Gelukkig had hij geen gun in zijn hand, want ik huiverde voor de
gevolgen. Zijn blik was akelig herkenbaar als in deze video bij 2,28 seconden.
Blij dat ik nog live en kick leef ik in afwachting, want zie dat Benjamin
niet geniet van een moeder als idool. Natuurlijk snap ik dat hij de idool wil
zijn en schuif hem vooral naar voren. Tenslotte krijgt hij de opgeheven blauwe
duimpjes en kijkcijfers? Het mag blijkbaar niet via mijn hart gaan.
Ik speelde eigenlijk en vooral altijd mijn beste rol ever, mezelf en
bedank bij deze de kijkers voor het kijken als ik zijn filmpjes deelde. Ik vrees
namelijk dat ik er uitgeschreven ben. Tenslotte weet niemand dat ik in
Benjamins kamer aan het stoffen was, toen de oorlog in laatste genoemde video hier
losbarstte. Kijk dus vooral even verder als je dat nog niet hebt gedaan.
Maar ik raapte mezelf op en bij elkaar. Ik bedacht een plan. Ik begin lekker
mijn eigen vlog (videoblog), en een uitermate geschikte activiteit diende zich aan.
Ik mocht met VWO 6 mee naar Dierenpark Amersfoort – achter de schermen, want ze
hadden één auto te kort. Die had ik. Een feestje stond op de planning.
Dolenthousiast, met opgeladen
telefoon en extra powerbank onder de arm ging ik een heleboel opnemen. Ik heb zoveel
mogelijk op de rode opname knop gedrukt en van alles bij elkaar gekletst, Celine
laten filmen, beestjes vereeuwigd, zaken verduidelijkt, grenzen verlegd. Alles voor
mijn eerste vlog die Benjamin uiteraard niet wilde editen.
Manlief werd lief aangekeken en
zou bij geschikte opnames er een lopende vlog van maken.
Het werd niet meer dan kijken naar de opnames.
‘Schatje, dit wordt niet je
eerste vlog.’
‘Wat?’ Hij weet mijn dag te
verpesten zeg.
‘Je hebt vloggerles 1 gemist.’
‘Vloggerles 1? Had ik een
cursus moeten doen? Benjamin doet toch ook altijd maar wat? Zoveel mensen doen
maar wat. Dat moet ik op z’n minst ook kunnen.’
‘Niet alle beelden zijn fullscreen.’
‘Fullwat?’
‘Les 1 is: houd je telefoon
dwars en nooit rechtop tijdens het filmen...’
‘Verdraaid!’
Dan maar een paar leuke foto's: