Heb jij een kijkbuisverslaving?
Wij
wel! Waarmee ik me vooral richt op de ladies
in the house. De mannen zijn overduidelijk verslaafd en maken de meeste
kijkuren. Wij vrouwen staan er anders in, kijken onder andere omstandigheden.
Daar is Celine. Zij is helemaal knots
van DOKTOR WHO. Alles wat ik weet is dat het een Britse sciencefictionserie
is en over een tijdreiziger gaat. Of ik er wel-of-niet achter sta dat ze dit
kijkt en waarom ik me er verder niet in verdiep ligt vooral in het feit dat ik dochterlief
ken.
Zij
zal, net als ik, niets kijken dat te spannend is. We kunnen spanning hebben, maar
niet te veel, zwaar of vlak voordat de klok bedtijd aangeeft. Blijkt een
kijksel toch spannender, dan kijken we een kwartiertje naar Winnie the Pooh en
bondgenoten om vervolgens zonder schrik en bibbers onze ogen te sluiten.
Belangrijke note is dat Celine alleen DOKTOR WHO kijkt bij het crosstrainen. Daarmee
koppelt ze het zinvolle met het plezierige. Een soort van: voor-wat-hoort-wat.
Zomaar midden op de dag een serie kijken is tijdverspilling, maar gekoppeld aan
iets nuttigs voelt kijkbuiskijken minder nutteloos.
‘Mam,
ik ga crosstrainen!’, roept ze as we
speak. Het klinkt steeds vaker, ze is duidelijk verslaafd. Die serie helpt
haar nog eens aan een goddelijk, stak lichaam.
Deze gedachtenkronkel heeft ze niet
van een vreemde. Ik ben haar grote voorbeeld in het praktische met het leuke verenigen,
de serie is alleen anders.
Zie
hier een groot supporter van A PLACE TO CALL HOME. Een kleine beetje schaamte
maakt zich meesteres van me. Het is een serie over een
steenrijke Australische familie met inbegrip van absurd vergezochte
intriges en ongelooflijk bespottelijke familiegeheimen. Ik kijk vooral
vanwege de heerlijk knauwende Australisch-Engelse uitspraak.
Al zo ver in de serie dat ik met ieders
belevenissen meeleef, moet ik blijven kijken. Maar alleen onder het genot van iets
nuttigs: de was vouwen en strijken. Bij twee volle wasmanden, kan ik één aflevering
zien. Het is nog plannen ook!
Of meer wassen
door meer was vies te bestempelen.
Sokken een hele dag aan? Dat is veel te lang,
naast ’s ochtends moeten mijn huisgenoten ook ’s middags schone sokken aan. Elke
dag schone handdoeken, kleding elke dag de wasmand in, bedden twee keer in de
week verschonen. Moet jij eens zien hoeveel manden ik te vouwen en strijken
heb. Vergeet vooral niet dat ik alles, met inbegrip van alle ondergoed strijk.
Tot ik afgelopen
week thuis kwam met de boodschappen. Benjamin stormde op me af.
‘Mam, ik heb de wasmachine uitgezet, want het
klonk alsof er een baksteen in zat.’
‘Een baksteen? Hoe komt die er nou in!’ Ik ging
gelijk even checken om na een druk op
de knop een enorm hard schrapend geluid vanuit de machine te horen. Dat kon
niet goed zijn. Uit dat ding voordat het huis ontploft!
De laatste tijd hoorde ik hardere decibellen
van boven komen. Alsof de wasmachine studeerde voor vliegtuig. Hij wil opstijgen.
Bij thuiskomst van
Marcel stormde ik op hem af en zei:
‘De wasmachine is kapot.’
Na het bekijken van de garantiepapieren en een
inwendig onderzoek verklaarde manlief de machine onherstelbaar kapot. Hij is
werkelijk gevlogen.
‘We moeten een nieuwe zoeken.’
Hij kent in
deze zijn plek; dat hij zich niet moet bemoeien. Hij schat mij duidelijk op
waarde als Hoofd Huishouding. Da’s maar goed ook. De kans dat hij ooit één knop
van een volgende wasmachine gebruikt is net zo nihil als Irene achter het stuur
met een aanhangwagen.
Twee dagen later arriveert de nieuwe wasmachine en
draait ie na een testprogramma weer op volle kracht van links naar rechts. Ik heb
een berg stinkende was weg te werken. Echter waar de vorige machine te volgen
was in zijn loop om zichzelf, door het geluid van een opstijgende vliegtuig dat
het einde van de wasprogramma aankondigde, hoor ik nu niets als ik beneden ben.
‘Marcel, deze
machine is zo stil, ik weet niet eens wat ie doet! Misschien vouwt en strijkt
ie de was zelf al.’
‘Nee joh, hij
zit op facebook. Dat kan maar zo, want er zijn wasmachines met wifi. Kun je met
een app het wasprogramma op afstand instellen, aanzetten en volgen hoe lang het
nog duurt voor de was klaar is.’
‘Cool! Dan kan
ik tot op de seconde zien over hoeveel minuten ik mijn serie weer kan kijken!’
