zaterdag 28 december 2013

So Comfortable


Laatst liep ik de keuken in en botste tegen de buurvrouw van de zus van mijn moeders beste vriendin. Zo erg is dat niet, ware het dat ik net op dat moment ongegeneerd de onderkant van mijn bh goed trok. Ik weet niet hoe het bij jou is, maar zo’n kledingstuk kan behoorlijk rottig zitten.
   Ik dacht dat er niemand in de keuken was en ineens staat madam daar. Ik kreeg toch wel even een kleur, het zweet brak me uit. De buurvrouw van de zus van mijn moeders beste vriendin zal wel gedacht hebben.

Met andere woorden, ik mag de persoon tegen wie ik opbotste niet nader noemen. Dat doe ik dan ook vooral niet. Voor het gemak noem ik haar Aimée. Zo hoef ik niet steeds te herhalen dat ze de buurvrouw is van bla, bla, bla. Dat verhaal ken je nu wel.

Terwijl ik me tegenover Aimée excuseer voor het ongegeneerd frunniken aan de lingerie onder mijn  jurk, krijg ik een grote glimlach terug. Ze was er duidelijk niet van onder de indruk, zei zelfs: ‘Ja, het zijn soms wel ondingen hè?’
   ‘Echt wel!’ Ik was helemaal opgelucht dat ik herkenning vond bij Aimée en vertelde dat ik ook wel eens een bh-vrij-dagje in las. ‘Als ik toch de deur niet uit hoef en met een maatje mini rondloop, kan dat toch geen kwaad? Het liefst laat ik ze elke dag los in het hok, leve de vrijheid!’ Aimée lachte herkenbaar.
   ‘En dan moet je weten dat zoonlief laatst ook nog eens een heel opbeurende uitspraak deed.’
   Ze kijkt me nieuwsgierig aan: ‘Wat dan?’
   ‘Nou mama, zei hij, je boobies gaan wel hangen hoor. Dat terwijl dochterlief me er steeds vaker van overtuigd  dat ik echt wel grijs wordt. Heel fijn, kinderen! Ze zijn zo confronterend.’
   Dat ik langzaamaan grijs wordt, is oud nieuws, maar dat er iets gaat hangen? Dat kan maar één ding betekenen: ouderdom begint mij echt in haar bezit te krijgen. Dat is nog eens reden voor géén feestje!

   Aimée vertelde dat zij juist wel een beetje blij was, want bij haar was er wat volume bij gekomen. Tja, met wat gewichtstoename, komt het er ook daar aan, was mijn idee. Je lacht je rot, dit allemaal in de keuken van de kerk, of all places.

Dit gesprekje kwam later ter sprake bij mijn schoonouders thuis. Het was kerstavond. Vraag me niet hoe het ter sprake kwam, maar het volgde op een gesprek over etensbonnen. Mijn schoonouders hadden een heerlijke etensbon gekregen en verheugden zich op een romantisch diner voor twee. Gelijk hebben ze, lekker ongestoord dineren. Lijkt mij ook wel wat. Hoewel ik eerlijk moet zeggen dat ik het lastig vind om met een etensbon op stap te gaan. Ze dwingen me te gaan kijken naar tenten waar ik nooit aan zou denken. We komen er wel uit, maar met allerlei andere bonnen kan ik makkelijker uit de voeten.

Hierover pratend met mijn schoonmoeder, krijg ik een pakje van onder de boom in handen en zegt schonema een beetje schaapachtig: ‘Ik weet nu niet zeker of jij dit wel een leuk cadeau vindt.’
   Ik huiver voor een derde etensbon, doch de bijdehante Celine, die het hele voorgaande gesprek op de voet volgde, reageert met: ‘Oh nee, dat wordt dan voor géén bh!’
   Ze had het goed. Ik mag naar Hunkemöller en ik weet al wat ik ga zoeken: geen bh!

Eigenlijk hebben mannen het dan ook wel makkelijk hè? Geen gedoe met damesondergoed, panty’s of andere damesongemakken. Hoewel ik tegen Marcel blijf zeggen: ‘Jij zou ook eens een dagje ongesteld moeten zijn en een bh en een panty moeten dragen. Zou wel eens willen lezen hoe zijn blog dan zou klinken.