zondag 16 december 2012
Stroomstoring
Zoals een aantal lezers weten, viel maandag rond 14.45 uur de stroom uit. De kerstboom werd donker, de radiopresentator hield zijn mond en de keuken werd een donkere hoek. Ik dook direct de meterkast in om te constateren dat alle stoppen goed waren, de aardlekschakelaar nog aan stond en aan de overkant het licht ook uitgevallen was.
Het kon me niet zo veel schelen. Zo in de middag is het nog licht. Direct wachtte ik tot aan alle kanten de piepjes en bliepjes zouden weerklinken en lichten weer aan zouden gaan. Ik bedoel maar: wat een geluiden klinken er binnenshuis als de stroom weer aangaat. Alsof het huis leeft!
Zeker op zolder – onze muziekstudio. Wat daar allemaal niet aan lichtjes brandt: rode, groene, zelfs blauwe lampjes staren me aan in het donker. Wat voor beesten zijn het?
Wat zouden wij kunnen besparen als ik daar alle knoppen uit zou drukken. Hoewel een lange stroomstoring ook een bezuinigingsmoment zou zijn. Even alles uit!
Rond half vijf werd het toch wel donker zonder stroom. Zoveel mogelijk kaarsen werden aangestoken. Hoezo, de boel gaat zo weer aan.
Tegen half zes moest ik toch aan het eten gaan denken. Gelukkig, kook ik op gas, deze keer omringd door kaarsen. Koken-op-de-gok dus. Geloof me koken in het donker is zó niet handig.
“Waar is de zaklamp?” klonk al snel uit de keuken.
Uiteindelijk is het me gelukt om kerrierijst op tafel te toveren. Het werd een candelight-diner. Zó romantisch… met onze eigen kids en de maandagse-oppasbaby. Zeer knus, ahum. En het smaakte heerlijk!
Hoe langer de stroomstoring duurde, hoe meer ik ging bedenken waar de oorzaak lag. Zou het aan de kerstboomlampjes liggen? Toen ik zondag de boom wilde voorzien van lampjes bleek er sprake te zijn van een snoerbreuk. Een volgende lampjessnoer zei: “flits-uit” op het moment dat ik de stekker in het stopcontact stak. Zou dat nou ook het geval zijn bij de Kerstboom bij Lopik? Je weet wel de zendmast die omgetoverd wordt tot de grootste kerstboom van NL, of Europa, of de wereld? Dat zou gaaf zijn! Mooi is ie in ieder geval.
Ik zie al voor me dat ze daar de lampjes aan hebben willen doen en: “BOEM!” een grote flits en stroomuitval tot aan hier. Nou lekker dan!
Of straft NLenergie ons? Zijn ze zó boos op onze overstap? ‘TADAA’ knopje om. Gna, gna, hoor ik al. Of gniffel ik harder, want nu verdienen ze zeker njente.
Plots moet ik naar het toilet. Stap daar binnen, doe het licht aan. Die doet het nu niet, druk de knop weer uit. Alsof dat uitmaakt. Vervolgens haal ik de zaklamp uit de keuken, want helemaal geen licht in dat hokkie is geen optie. Kom ik terug bij het toilet, wil ik weer het licht aan doen, sufferd! Druk de knop weer uit. Zaklamp aan…Ben ik klaar, druk ik op de lichtknop. Blijft het licht branden... Oh ja, het is de zaklamp. Druk weer op de lichtknop en vervolgens de zaklamp uit. Wat een gedoe voor een kleine boodschap!?
Tenslotte beginnen we allemaal nurks te worden. Huiswerk maken bij kaarslicht kan. Daar is alles ook mee gezegd.
Als ik zeg dat bij een lange stroomstoring er vast een babyboom plaatsvindt over 9 maanden zijn vier oren gespits. De kids wensen uitleg. Dat hoeft hier toch niet ook? Dat snappen jullie toch wel?
De kids zien het wel zitten dat Marcel en ik extra vroeg naar bed gaan. Hoezo?
Na het eten ruimde ik de boel halfslachtig op, in het donker valt geen eer te behalen. Tomorrow is an other day en nestel me op de bank bij de rest. Ik verheug me op een heel rustige tv- en computerloze avond. Eén kind komt tegen me aan, het andere aan mijn voeten met haar baby-speeltjes en eentje zit bij papa. Hij is gitaar gaan spelen. Heerlijk rustige nummers klinken door de kamer. Ik waan ons bij een kampvuur, saampjes met mijn gezinnetje. Of mijmer over hangen aan het strand met het maanlicht schitterend op het water…
Ik droom weg…
…als ineens piepjes en bliepjes klinken, de lichten weer aan gaan, de radio weer klinkt. Iedereen schrikt op. Er was licht! Als door een bij gestoken staat Marcel op, zet de gitaar op zijn plek.
Ik denk alleen: Mag het licht uit?!