Het kan niet uitblijven, een blog over het EK.
Verbaast het je? Mij ook!
Ik kan niet anders, ik word ermee doodgegooid. Ik stik!
Het krijgt zelfs mij in zijn ban. Al is het maar omdat ik
een heerlijk vrolijk nieuw spijkerjasje heb. Hij hing daar en riep: “Ik ben in
de aanbieding! Kijk me vrolijk zijn en oranje!” Even later stond ik in het
kleedhokje met een hele frisse, heerlijk zittende outfit! Verkocht!
Ik hou van oranje, weet je? Maar dan wel als kleur!
Voor de niet-Irene-kenner: ik hou TOTAAL & HELEMAAL NIET
van voetbal en ik ken er nog één. Gelukkig!!! Voordat ik met hem ging daten, was
er een vragen uurtje:
1. Rook je?
2. Drink je?
3. Rij je een dikke dure auto?
4. Hou je van voetbal?
Oh, de vijfde ben ik even vergeten of was die er gewoon
niet?!
Anyway: het antwoord was unaniem: “Nee”.
Ik kon het nauwelijks geloven, doch de rest van ons leven
samen, bleef hij ver van enig sigarettenpeuk, van glazen gevuld met alcoholische
drank en heeft hij nooit in dikke dure auto’s gereden…
Ho, stop!
Wat staat daar op de parkeerplaats? Een dikke dure auto. Hij
is in ieder geval duurder dan mijn KIA. Nou ja, het is voor de goede zaak, zeg
ik dan maar.
Even een reclameblok inlassen:
De goede zaak = natuurlijk
RitsRatsReklame.nl. Geen betere ploeteraar, eh beletteraar dan Marcel!
Ineens weet ik vraag vijf:
5. Verdien je veel geld?
Zijn antwoord was wederom: ‘Nee”. Oh! Natuurlijk zag ik met
mijn vooruitziende blik aan zijn kop dat het daar wel goed mee zou komen. Had
ik geen bril voor nodig.
Terug naar vraag vier over voetballiefde. Die “nee”, klonk
vet gaaf: “Neuh!” als kotste hij het uit.
Ik vloog hem om de hals. Hij beloofde: geen sigarettenrook, dronken buien,
heilige koe en voetbaltranen. En toch geld! Wat wil ik nou nog meer???
Een zoon!
Wat wil die zoon? Voetbal kijken. “NEEEEEE!” Kan ik hem
terug stoppen? Inruilen? Verkopen?
Geen denken aan! Hij blijft van mij, maar laat me diepbedroefd
bij de gedachte dat er uit twee voetbalhaters een minivoetballiefhebbertje kan
komen. Hoe is ’t mogelijk. Gelukkig keek hij tot nog toe nooit naar voetbal, want Star Wars lego
wint de strijd.
Desalniettemin keek hij vrijdag de eerste wedstrijd mee en was
hij afgelopen zaterdag blij dat onze nieuwe buren de wedstrijd aan hadden
staan, waar wij kennis met elkaar maakten. Nu wil hij vanavond ook kijken.
HELP!!! Zitten we met z’n allen voor de buis. Ik vooral om te zien wat het doet
met ons manneke en voor de gezellie.
Evengoed ben ik ook angstig, want om precies te zijn heb ik
in mijn leven welgeteld één voetbalwedstrijd in zijn geheel gezien. Of het een
EK, WK of andere K was wil ik niet eens meer weten. Het moet zijn geweest
tussen 1986-1991, toen ik nog jong, strak, 100% blond (dat zegt al genoeg) en
rimpelloos was. Ik werd verrast door mijn eigen enthousiasme. Ik draaide compleet
door in mijn enige uppie. Ik moet knettergek zijn geweest!
After all these years, ga ik weer kijken naar voetbal. Alle
oranje spul komt naar beneden. Schrikbarend hoeveel dat is:
* Mijn spijkerjasje
* Een oranje t-shirt
* Een voorspelsjaal (kreeg ik gisteren gratis van mijn vriend
Albert Heijn)
* Een paar oranje mutsen
* Een oranje bloemenkrans
* Een paar oranje knuffels, wordt het toch nog gezellig druk
ook
* Een oranje stressbal
* En nog zoveel meer (zie foto).
Ben ik er klaar voor of niet???
Nee, want ik moet nog naar AH voor GEEN bitterballen en GEEN
bier. Dat wordt nuchtere gezelligheid.
Ik weet wèl wie morgen super chagrijnig op school zullen
zijn: Alle klasgenoten van Celine en Benjamin, want ze sliepen te laat en NL
heeft verloren. Dat is mijn voorspelling. Die voorspelsjaal dwingt tot een
voorspelling en ik zeg: we verliezen! Zegt een even realistische Irene. Verder
ben ik niet zo’n realist.
Zo gaat er morgen eentje fluitend naar het werk. Ik zou het
willen zijn, maar loop tegen een dilemma aan, steeds weer: Ik woon, slaap, eet,
werk en schrijf op mijn werk. Hoe houd ik privé en werk nou eindelijk eens gescheiden.
Dat is mijn wedstrijd om de eerste plaats!
En nu kijken!!! Blèh!
